අක්ශි ඉක්මනට ඒ කෙල්ල ලගට ගියේ කෙල්ල අමුතුවෙන් බලාන් ඉද්දි.
සොරි… එකපාරටම ඔයා කතා කලාම මන් පුදුම උනා…
ඔ. ඔයාට… සින්හල පුලුවන්…
ඔව් හොදට පුලුවන්… මගෙ අම්මා සින්හල… සොරි… බය කරන්න හිතුවේ නැ…
මම පුදුම උනා… මන් හිතුවේ මේ පාන්දර ඔයා අතරමන් වෙලා කියලා…
අනේ නැ… අර අපේ ගෙදර… ට්‍රැවල් කරන්න ආවේ… මේ අපේ නැන්දලාගෙ නෑවෙන කට්ටියක් ඉන්නවා ඒකයි… මම අක්ශි…
අක්ශිගෙ ප්‍රියමනාප කතාව ඒ කෙල්ලගෙ නොසන්සුන් ගතිය පහවෙලා ගියා.
සමන්ට වහන් උන මානම් බිම බලා ගත්තේ කිසි දෙයක් නොකියා. කොල්ලා කිසිම දෙයක් දන්නෙ නැ වගෙ. ඒත් මානම්ගෙ කොල පාට ඇස් අක්ශිට බොරුවක් නෙමෙයි. ඒ ආත්මීය ආදරය බොරුවක් නෙමෙයි. අදටත් අක්ශි පති දම් පිරුවේ බොරුවට නෙමෙයි. සදාකාලික ඔහුගෙම පතිනිය වෙන්න දිවුරුම් දුන්නෙ බොරුවට නෙමෙයි. සාරාසංකේය පතා ඔහුවම පැතුවෙ බොරුවට නෙමෙයි.
අක්ශිට ඒ නිහඩ බව වේදනාවකට වඩා මහා භයක් උනත් කෙල්ලගෙ හිත බොරුවක් නෙමෙයි….
නිවසේ ගේට්ටුව ඇරගෙන. ලොකු කුඩේකුත් උස්සාගෙන ඒ මහ වරුසාව මැද්දෙන් එන ඒ හරි ලස්සන ඉටිරූපයක් තරම් සුන්දර ශ්වේත වර්නයෙන් අනූන ආත්මීය රුව ගේ ඉස්සරහට ඇවිත් පඩිය ලග හිට ගත්තේ එක අතක් ඉනටත් තියාගෙන ඔලුව ඇල කරලා බෙල්ල ලගට දිග කොන්ඩේ කන පිටි පස්සට කරලා සමන් දිහා බැලුවා.
අප්පච්චි……
•• දේවි දේවි මගෙ ගිරි දේවි…
සසර සර මා පුරන දේවි…
පෙම්බර ගිරිසාපි මගෙ දේවි…
නුබ එන මග මා බලන් දේවි…
සාපි අවසන කර මගෙ දෙවි…
සමා යදි සසර කලකිර දේවි…
මා නුබේ මානම්කුලය දේවි… ••
මානම්…
සිහින් හඩ නෑසි යද්දි අක්ශිගෙ මුවින් ඒ නම මිමිනුනේ අදුරු ඇස් බොද වෙලා ඇරෙද්දි.
මිති… අනේ කතා කරන්න… ඔයා හොදින් නේද… අනේ නිනි… මිති…
දනුක ඇස් විසල් කරගෙන හිරි වැටිලා තිබ්බ දෙදනට වාරු වෙලා කෙල්ල දිහා බලාන් හිටියා. ඒ නිල් ඇස් කේන්තියෙන් දිලිසුනේ දනුකව අලු කරලා දාන්න තරම් කේන්තියෙන්. පලවෙනි වතාවට මේ පුන්චි කෙල්ලගෙ සැගැවුන ඒ ශක්තිය දනුකට තෙරුනේ නොතෙරෙන බලවේගයක් සමානව. ඒත් දනුකගෙ සවන් ලග දොන්කාර දුන්නෙ එක වචනයයි.
මානම්කුල… ගිරිසාපි… මිති… කොහොමද දන්නෙ… …
එක් රැයටකට පස්සෙ මානවි ගෙදර ආවේ දිරිඇල්ල නිවසේ හැමොම ගිනි පත්තු වෙලා කෙල්ලව හොයන්න ගමම පීරද්දි. ඒත් කෙල්ල කිසි කතා බහක් නැතුව ගෙට ගොඩ උනේ ගෙදර ගම්මුයි ගෙදර අයයි හොල්මන් දැක්කා වගේ බලාන් ඉද්දි. ඒත් කෙල්ල ගෙට යනකම්ම් කවුරුවත් මුකුත් කියන්න එඩිතර උනේ නැ. කස්තුරි හැඩූ කදුලින් කෙල්ල ලගට යන්න හැදුවාට කස්තුරි ඉස්සරහට සිදොරිස් හරස් උනේ යන්න එපා කියන හැගිමෙන්.
ගම්මු ඔක්කොම දැන ගත්තොත් හොදයි… මගේ කෙලි ගැන කිසි කතාවක් කෙරෙන්නෙ බැ… …
දවස් කිහිපයක්ම විතාන නිවසේ රැදුන තරුනයින් මානම්කුල ගැන හුගක් දෙවල් කතා කරන ගමන් ඒ විස්තර එකතු කර ගත්තේ මානම්කුල යන්න කලින් අවම හොඩුවාව හරි එකතු කර ගන්න ඕන නිසා. ඒත් අක්ශි ඒ දිහා බලාන් හිටියේ නොව්මනාවෙන්. මානම්කුල අවුරුදු ගානකට කලින් වගේ කෙල්ලගෙ මතකයේ තිබ්බා වගේම දැන් වෙන දේවලුත් කෙල්ලට චායාවක් වගේ දැනෙනවා.
•• හස්ති වාරන් වර ආරන්…
සක් දුන් දෙවි වාරන්
අති බැමි බිඳ වාරන්
ගිරිකුල සාපි වාරන්
දොහොත් මුදු දී වාරන්
ගිරිපඬුරු අරබන් මේ වර ආරන්… ••
අක්ශි කවුරු කිව්වාත් නතර වෙන්නෙ නැ. කෙල්ල අධිෂ්ඨාන කරාන් ඉවරයි. කෙල්ල වෙනුවෙන් නෙවෙයි. මානම්කුල යුක්තිය වෙනුවෙන්.
හැමොගෙම සුහද පිලි ගැනිමෙන් පස්සෙ අවදානය තිබ්බෙ තාමත් අක්ශාටයි නිදුක්ටයි පිටි පස්සෙ ඉන්න අක්ශි දිහාට. ගිතා ඇස් වල කදුලු පුරවාන් බලාන් හිටියේ ආදරෙන්.
මිති දුව නේද… එන්න මැනික… අපි කොච්චර ආසාවෙන්ද අපි හිටියේ… පොඩි කාලේ දැක්කාට පස්සෙ… දු සුරන්ගනාවියක් වගේ… දහම් අනෙ මේ පොඩි කෙල්ල……
මානම්කුල වසාගත් සීතල මහ වරුසාව අස්සෙ තනි උන මානවි කදු මුදුන දිහාම බලාගෙන හඩා වැටුනේ මානම්කුල දෙවියන්ට ඇහෙන්න. ඒත් කෙල්ලගෙ කන්නලව්ව අහන්න දෙවියො ආවේ නැ. වැහි වතුරට බොද උන ඇස් සීතලින් වෙව්ලන ගත මානවිට තවත් එක පියවරක් තියන්න බැ.
මානම්කුල දෙයියො……
ටොනි නිවාන් අතේ හිටපු පුන්චි අක්ශව අතට අරන් නිවාන්ව වැලද ගත්තේ කෙල්ලො දෙන්නාව නිවාන්ට බාර කරන ගමන්.
මගෙ කෙල්ලො දෙන්නාව බාරයි නිනි… ඇස් දෙක වගේ බලා ගන්න… මොනවාම හරි ප්‍රශ්නයක් නම් මට ඒ වෙලාවෙම කියන්න… පුතා දන්නවානේ… මන් ඕනම දෙයක් කරනවා… මට කරන්න බැරි දෙයක් නැ……
ටොනි පවනිගෙ අත අල්ලා ගත්තේ ලොකු තිරනයකින්.
මගෙ දූ… දු යන්න… මානවිටයි මානම්ටයි සාදාරනයක් කරන්න… මට දු ගැන විශ්වාසයි… ඒත් එක කොන්දේසියක්…
ටොනි කෙල්ලගෙ ඔලුව අත ගාලා කිව්වෙ කෙල්ල දිලිසෙන නිල් ඇස් වලින් තාත්තා දිහා බලද්දි.
මගෙ දූට මොනවාම හරි කරදරයක් උනොත්… මේ ඩැඩි නිකාන් ඉන්නෙ නැ… ඩැඩි ගැන දන්නවානේ…
හ්ම්ම්… තැන්ක්ස් ඩැඩි… ගොඩාක්… ආදරෙයි ඩැඩි… මන් පොරොන්දු වෙනවා..