කලබලයක් කියලා තේරුණ නිසාම නෙතුලි ඉක්මනින්ම ලෑස්තිවෙලා පහල තට්ටුවට ආවා.අසංකත් ඒ වෙද්දි ලෑස්ති වෙලා බලන් හිටියෙ නෙතුලි එනකල්…. “තාත්තා….කාර්එකේ යතුර දෙනවද?” “පුතා අර ළමයා බ….”
“ඒත් අපිට තව ටික දවසක් ඉවසන්න වෙනවා මිස්ටර් අසංක…” “ඇයි ඒ ඩොක්ටර්?” “පේෂන් තව ටිකක් අපේ ට්‍රීට්මන්ට් යටතෙ ඉන්න ඕනි…මොකද මෙයා තවම කලින් තත්වෙට ඇවිත්
නෙතුලි නිවසට ගොස් කාමරයට වී කල්පනා කලේම මේගැනමයි…. “මේ ප්ලෑන් එක කොහෙන්හරි මිස්ටේක් එකක් වුනොත් මොකද කරන්නෙ…..” නෙතුලි එහෙමත් තනිවම හිතුවා….ඒ බිය විතරයි නෙතුලිගෙ හිතේ
“නෙතූ අහුවෙන්න නම් එපා…ඌ හොඳ එකෙක් නෙවෙයි,හොඳ මූණ පෙන්නගෙන හිටියට…මම වික්‍රමසිංහ ගෘප් එකේ වැඩකරන කාලෙ මටත් දවස් දෙක තුනක්ම එකඑක යෝජනා අරන් ආවා මිනිහා…ඒක හින්දමයි
“න්…න්…නෙ..තූ….ඕක කො…හෙන්..ද ඔ…යා..ට….?” දිනූෂාත් අමාලිත් අැසුවෙ එකවරමයි…දෙදෙනාගේම හඬේ තිබුණේ බියමුසු බවක්….. “ඕ..ක සෙල්ලම් එක..ක් නේ…ද?” “ඇයි වෙඩිතියලා පෙන්නන්නද උඹලට මේක සෙල්ලම්ද ඇත්තද කියලා…. ආ…” “අ..නේ
පසුදා පාන්දරම නෙතුලි අවදිවුනේ සැලසුම ක්‍රියාත්මක කිරීමට සිතාගෙන…ඇඳෙන්වත් නොබැස උදෑසන 7 පමණ වනතුරු පියවරෙන් පියවර සැලසුමේ අඩුපාඩුවක් තිබේද කියා නෙතුලි යලි යලිත් සිතුවේ මෙය වැරදුනහොත්
“එහෙනම් එහෙම එකෙක්වද අපේ අම්මා මට ජෝඩු කරන්න හදන්නෙ.?” නෙතුලි තනිවම හිතුවෙ ගෙදරින් එනවිට තිබුණාටත් වැඩි කෝපයකින්. “නෙතූ අහුවෙන්න නම් එපා…ඌ හොඳ එකෙක් නෙවෙයි,හොඳ මූණ
“සර්…..නෙතූත් අපිත් එක්ක ලන්ඩන් යනවද……?” සමීර අැහුවෙ අසංකගෙන්…හමුවුන දා ඉඳන් සර් කියූ නිසා සමීරට දැන් කියවුනෙත් සර් කියලා…. ” ‘සර්.’ මේ නෙතූ මේ බලනවකො මගේ
“සර්…..නෙතූත් අපිත් එක්ක ලන්ඩන් යනවද……?” සමීර අැහුවෙ අසංකගෙන්…හමුවුන දා ඉඳන් සර් කියූ නිසා සමීරට දැන් කියවුනෙත් සර් කියලා…. ” ‘සර්.’ මේ නෙතූ මේ බලනවකො මගේ
අසංක ඉක්මනින්ම ගියේ ඩොක්ටර් ව හොයන් එන්නයි….ඒ අතර වෝර්ඩ් එකේ සමීරයි නෙතුලියි විතරයි ඒ මොහොතෙ හිටියෙ… සමීරට ශක්තියක් තිබුණෙ නෑ නෙතුලිගෙ අත තදින් අල්ලගන්න.ඒ නිසා
“මම මේ කොහෙද ඉන්නේ…?….අනේ කවුරුහරි කියන්නකො මට මොකද උනේ කියලා….” නෙතුලිට සිහිය එද්දි හිටියෙ ජාතික රෝහලේ සාමාන්‍ය වාට්ටුවක ඇඳක් උඩ…ඒත් එකවරම ඒබව හිතාගන්න නෙතුලිට නොහැකි
ටික වේලාවකින්ම කුරුණෑගල රෝහලට එන්න අසංකටත් නෙතුලිටත් පුලුවන් උනා…අසංක තනිවම රෝහලතුලට යන්න උත්සහ කලත් නෙතුලි කැමති වුනේ නෑ.. “අයියා ඔහොම ඉන්න.මමත් එනවා….” “නෙතූ ඔයා ඉන්න..මම
නෙතුලි කාර්එකේ දොර ඇරලා බස් එක ළඟට දිවුවා.අසංකටවත් ඇයව නතර කිරීමට නොහැකි වුනා…..බස් රථය ළඟට ගොස් ඇය එහි මුහුණ වසා තිබූ කලුපැහැ ටෙන්ට් රෙද්ද පැත්තකින්
නෙතුලි කාර්එකේ දොර ඇරලා බස් එක ළඟට දිවුවා.අසංකටවත් ඇයව නතර කිරීමට නොහැකි වුනා…..බස් රථය ළඟට ගොස් ඇය එහි මුහුණ වසා තිබූ කලුපැහැ ටෙන්ට් රෙද්ද පැත්තකින්
“හායි නෙතූ ගුඩ් මෝර්නින්……” “ගුඩ් මෝර්නින් ලෝචනා….” “ඉතින් ඉතින් ….අපේ සුබපැතුම් ඔයාගෙ මිෂන් එක කම්ප්ලීට් කළාට…” “ඒක අපේ මිෂන් එක….මගේ නෙවෙයි.අපි හැමෝගෙම…..” “ඕකේ ඕකේ…කවුද මේ
“මේ ඒක නෙවෙයි ඔයා මොකද්ද ඇහුවෙ දැනුනද කියලා.මොකක්ද ඒ……? “ ” ඔයාට මතකද සුදු අයියේ එදා මේ ගහ මල් හැලුවෙ මගේ ඇඟට විතරයි.එදා මං ප්‍රාර්ථනා.අද
“ඔයා මොනවද මේ කියවන්නෙ සුදු අයියේ..මගේ ජොබ්එක වෙනස් තමයි.ඒත් මමත් සාමාන්‍ය කෙල්ලෙක් රත්තරං…මටත් හැඟීම් දැනීම් තියෙනවා..මටත් ආදරේ කියන එක දැනෙනවා…ඉතින් මම කොහොමද ආදරේ ප්ලෑන් එකකට
“ඔයා මොනවද මේ කියවන්නෙ සුදු අයියේ..මගේ ජොබ්එක වෙනස් තමයි.ඒත් මමත් සාමාන්‍ය කෙල්ලෙක් රත්තරං…මටත් හැඟීම් දැනීම් තියෙනවා..මටත් ආදරේ කියන එක දැනෙනවා…ඉතින් මම කොහොමද ආදරේ ප්ලෑන් එකකට
“අනේ සොරි අයියෙ…මටනම් ඔයාව මතක නෑ……..” “කොහේ මතක හිටින්නද නෙතූ ඔයා මාත් එක්ක කතාකරලවත් නෑනෙ හරියට..නේද ආන්ටි.?මෙයා මාත් එක්ක තරහාවෙලා වගේනෙ හිටියෙ…..” අනුහස් කිවුවෙ අමුතුවට…ඒ
“….අධ්‍යයනයෙන් පැහැදිලි වුණු අනිත් කාරණාව, එලෙස සාංකාවෙන් පසු වන එකම කොට්ඨාශය වයස අවුරුදු 65ට වැඩි, වැඩිහිටියන් පමණක් නොවන බවයි…”