Day: November 17, 2020

අප්සරාගෙ සිතට හරිනැත මොකක්දෝ අමුත්තක් දැනුනි.ලග එන කුනාටුවකපෙර නිමිති ඇයට දැනෙන්න විය .දැන් රෑ වීය සනුල් අද ගෙදර එන්න ප්‍රමාද වෙන බව අප්සරාට කල් තියා…..කියා

මින්දුලි නිවාඩුවක් දමා….පොලොන්නරු ගියේ සනුල් ගෙ අම්ම්ව හම්බෙන්නයි කොහොමහරි පොටක් පාදගන්නනම් මේ වයසක ගෑනිට කියල මොකක් හරි කරගන්න වෙනව..මින්දුලි සිටියේ හැපින්නක් මෙනි තම සිහිනය අසලටම

අප්සරා අක්කි ඔයා…..මෙහේ …අක්කි ඕක මගේ ටේබල් එක…..මින්දුලි ටේබල් එක උඩින් හෑන්ග්බැගෙ එක තබා….අප්සරා ඉදිරියෙන් කකුලක් පිට කකුල්ක් තබා ඉදගන්නට සැර්සුනි .. තමුන් කව්රු කියල

තම සොහුයුරිය …කියු දේවල් ගැන ඇය ආයෙ ආයෙ සිතන්න විය….අක්ක කියන්නෙ ඇත්ත බව ඇයට සිතුනි ඇය උඩ තට්ටුවෙ තිබු ඇගෙ කාමරයට දිව ගියේය කැඩපත් ඉදිරියට

අප්සරා…කෑ ගැසිල්ල ඇසුනි දෙසට දිව ගියේ හති දමමිනි ගම්මුන් කිහිප දෙනෙකුද ඒ දෙසට දිව ගියේය.ටිකකින් කෑගැසිල්ල අඩුවිය …අප්සරා ඇල ඉව්ර අසලට ගියේය..ඇය දුටු දසුනින් ඇයගෙ

අප්සරා දානෙ ගෙදර සියලු වැඩ හොයා බලා සිදුකලේය ඇය කොහොමත් කම්මැලි නැත පිලිවෙලට මුල්තැන දෙමින් සියලු කටයුතුම ම්නාව සන්විදානය කිරීමට ඇයට හැකියාව ඇත .සනුල්ගෙ අම්ම

සනුල්ගේ පියා ගාමිනි මහතා අභවප්‍රාප්‍ත් වී වසර පහක් ගෙවී යාම හේතුවෙන් හේතුවෙන්බ් සනුල්ගේ මහගෙදර දානයක් සූදනම් කර ඇති බව සනුල්ගෙ අම්ම සනුල්ට දුරකථනයෙන් දැනුම් දුන්න.

අප්සරා වතුර ටිකක් ගේන්න ඉක්මනට අප්සරා කාර් එකෙන් වතුර බෝතලයක් ගෙන මින්දුලී ගේ මුහුණ මතට ඉස්සේ වෙන කරන්න දෙයක් නැති කමටයි මින්දුලී ඇස්පියන් බොහොම අමාරුවෙන්

අනේ මම ඔයාගෙන් කකුල් දෙක අල්ලලා වදින්නම් නන්ගි මටයි මගෙ මහත්තයටයි පාඩුවෙ ඉන්න දෙන්නේ සනුල් මගෙ මහත්තයා අනේ පින් සිද්ද වෙන්න අනේ අප්සරා අක්කි මට

ඇදේ හරි බරි ගැහිල ඉදගෙන මින්දු එයයි සනුල්ගෙයි අප්සරාගෙයි පලවෙනු හමුවීම ගැන එයාගෙ යාළුවා සිතූට විස්තර කරන්න ගත්තා…….. මේ ඒ අතීත හමුවීමයි… මින්දුලි කියන්නේ පොඩි

“නෙතුලි අහන්නකො පැටියො.නගින්න අපි යමු.ගිහින් තනියම කතාකරන්න පුලුවන් නිදහස් තැනකට ගිහින් කතාකරමු…..” “අනේ අනුහස් අයියා ප්ලීස්….ඔයා වාහනේ දාලා එන්නකො…අපි පයින් යන ගමන් කතාකරමු….” “මොකක්ද ලමයො…මං