වෛද්‍යවරුන් පැවසුවේ තව සතියක් යාමට පෙර සමීරට පෙර තත්වයට ඇවිදගතහැකි වන බවයි….රොබෝවරුන් මාර්ගයෙන් රෝගීන්ව ඇවිද්දවන නිසා අනතුරු අඩු වීම ඒ රටවල රෝහල්වල තිබූ සුවිශේෂීතාවයයි… ඒ
ඒගමන්ම අනුහස් පෑලියගොඩ බලා පිටත් වුනා….සචිනිගෙන් ප්‍රයෝජනයක් ගැනීමට නොහැකිවීම ගැන ඔහුට තිබුණේ පසුතැවීමක්…කෙසේ හෝ පසුදා ඇයව තමන්ගේ කරගැනීමටයි ඔහු වාහනයේ යනගමන් සිහින දැක්කෙ… දිනූෂාට එසැනින්ම
“මේ…..සචිනි මට ඔයාට දෙයක් කියන්න තියෙනවා.ඔයා මංගැන වැරදියට හිතයිද දන්නෙත් නෑ…..” “අනේ නෑ…ඕන දෙයක් කියන්න අනුහස්.මං දැන් ඔයාගෙ නෙ….ඕන දෙයක් කියන්න…” “….ඔයා ඉතින් තාම මගේ
“මොකක්!!!!…..ඒ තිරිසනා….ඌ එහෙම එකෙක් කියලා මං දැනන් හිටියනම් කවදාවත් ඒවගේ එකෙක්ව ආශ්‍රය කරන්නෑ…පවුලෙම එකෙක්වගේ හිටියෙ එහෙනම් ඕකට තමයි…..” “අයියා…ප්ලීස් සන්සුන් වෙන්න…..ඔන්න ඕකයි මම ඔයාට මෙච්චර
“කවුද අර ගර්ල් අනුහස් අයියේ….?” “අනේ දන්නෑ නෙතූ……මාත් එක්ක කථාකළා.ඉතින් මමත් කථාකළා මනුස්සකමට…එච්චරයි…” “එහෙමද…ඒ ගර්ල් නම් ගොඩක් ලස්සනයි නේ අනුහස් අයියේ….?” “හ්ම් ටිකක් ලස්සනයි…ඒත් ඔයා
ලස්සන දවසක් උදාව තිබුනි….වසන්ත කාලය යලිත් ඇරබුනු බව ඒ අහින්සක ගැහැනිය මන්දිරාග් මුහුණ බලන කොයි කාටත් නොරහසකි…. ඇය උඩරට මනාලියක් නොව්නාය…….සුදෝ සුදු දිගු ගව්ම ඇයව
මන්දිරා දේවනාරයන හා හා….මගෙ කලිම් වයිෆ් ගෙ ජොබ් එක දැන් සල්ලි කාර කොල්ලො එක්කඩීල් වෙන එක ද….අවිශ්ක කිව්වෙ මන්දිරා දෙස ඔලොච්චමට බලමිනි… මන්දිරා ගෙ දෙනෙතේ
සුදු වැලි තලාවෙ හිද අඩවන් දෙනෙතින් බුදුන් වදිනා පින්වතිය දෙස ශෙනාල් බලන් ඉන්නෙ නිවිච්ච හදවතිනි….සුදෝ සුදු නෙළුමක් මෙන් ඇය පිවිතිරුය… මන්දිරා…දැන් පන්සල් එන්න බෑ කිය
අයියේ කොහොමද මන්දිරාට…. මල්ලි ඇයි එයා ගැන ඔච්චර කරදර වෙන්නේ… අයියේ මන්….මන් මේ මන්දිට….. ඔව් කියන්න බලන්නකො… මම මන්දිරාට ආදරෙයි ගොඩාක් ආදරෙයි….ඒක ඔයාට පැහැදිලි කරලා
දිනෙන් දින ඈතට යනු කිරි සිහිනය…දෙස බලා හූල්ලනවා ඇරෙන්න මන්දිට කිසිම දෙයක් කිරිමට නොහැක docter S ලගෙ මතය අනුව ප්‍රශ්නය තියෙන්නෙ මන්දිරාටය…ඈ බොහො කල් පාවිච්ව්
අයියා… ඕ මීනු … මොකක් හරි ට්‍රබල් එකක්ද… නෑ නෑ එහෙම මුකුත් නෑ… ට්‍රබල් එකක් නම් ඕන දේකට මම ඉන්නො අපිට් ඔය සීම මායිම් නෑනෙ…
අවී….. කියන්න බබෝ… මට අම්මෙක් වෙන්න ආසයි මේ මැනික විකාර කියවන්න එපා …දැන්ම බෑ …තව කොච්චර කන්ට්‍රැක්ට් සයින් කරලද තියෙන්නෙ…හරියට වෙලාවට ටැබ්ලට් ගන්නවා නේද පැන්චි
ශෙනාල් උදේම ගියේ පොලිස් ස්තානයටය… ආහ් ශෙනාල් පුතා ඇයි මේ පැත්තේ….තාත්තා සනීපෙන්ද ඔව් රාජිව් අන්කල් මම ආවෙ පොඩි විස්තරයක් අහගන්න… පුන්චි කාලෙ ඉදන් දන්න අදුරන
මිස් දන්නවද මෙයාව ….පොලිස් සැරයන් වරයා ඇසුවේ ලෝචානාගෙනි මම නෙවෙ සපෙක්‍ටර් මන්දිරා දේවනාරායන ව නොදන්න කෙනෙක් ඉන්න විදියක් නෑ…. ලෝචානා සිතින් කිව්වත් මුවින් එවදන් කීවේ
මුළු නගරයම කඩිගුලක් ඇවිස්සි මෙන් ජනයාගෙන් පිරි ගොස්‍ ය…වැඩට යන මිනිස්සු පාසල් යන ළමයි එකි මෙකි සියල්ලන්ම යුහුසුළුව ගමන් බිමන් වල යෙදුනහ . සුපුරුදු ලෙස
කස්ටමර් කෙනෙක් ඇවිත් ඇහුවා හෑන්ඩ් බිල් එකක් හදන්න කීයක් ගන්නවද කියල… මං කිව්වා 1500 ඉදන් වගේ හදලා දෙන්න පුළුවන් කියල….. කස්ටමර් – මේ පොඩි හෑන්ඩ්බිල්