Day: December 22, 2020

ඉතින් ඊයෙ නිම්මිගෙ නිවාඩු දවසක්. සෙනසුරාදා, ඉරිදා සහ සඳුදා නිවාඩු. මම ගෙදර යනකොට කඩල තම්බලා, තෙම්පරාදු කරනවා හරිම සුවඳයි. මම ඉතින් ඇඳුම් මාරු කරගෙන කුස්සියට

මම අවුරුදු පහලොවක් දහසයක් වෙන්න ඇති මේ සිද්දිය වෙන කොට. නැහැ කෙල්ලෙක් ගැන නෙවෙයි අද කතාව. මම යාලුවෙකුත් එක්ක කොලඹ මාතර බස් එකේ මාතර යනවා.

රුධිරය පවා මිදෙන අධික ශීත සමයක රුසියාවේ මොස්කව් නගරයේ සිට ස්ටාලින්ග්‍රාඩ් දක්වා දිව යන රාත්‍රී දුම්රිය ක්, එක්තරා මැදිරියක ගමන් ගත්තේ මහලු පුද්ගලයෙක් සහ තරුණයෙක්

අයිසේ ජයමහ මෙහෙ එනවා” කෝටිපති ව්‍යාපාරික ජෙෆ්රි ඇන්ඩෘස් ඊයේ දිනයේ සිය සුපරි වෙළදසැලේ සේවයට බඳවාගත් ශ්‍රී ලාංකික සේවකයා සිය කාර්යාලයට කැදෙව්වේය. ශ්‍රී ලංකාවේ සිය රැකියාවට

බූරුවෙකු ගසකට බැඳ තිබිණි. එක් රාත්‍රියක අවතාරයක් කඹය කපා බූරුවා නිදහස් කළේය. බූරුවා ගොස් ගොවියෙකුගේ ඉඩමක වගාවන් විනාශ කළේය. කෝපයට පත් ගොවියාගේ බිරිඳ බූරුවාට වෙඩි

මේක මම ලියන්න හිතුනේ දකුනු ඉන්දීය සිනමාවේ මුරලිදරන් කියන සැබෑ වීරයාව ප්‍රතික්ෂේප කරලා. ප්‍රභාකරන්ව වීරයෙක් කරන්න උත්සහ කරන්න හදන පෝස්ට් එකක් දාලා තිබ්බා . ලංකාවේ

සෙනසුරාද හවස. “අම්මා නන්ගිට එහෙම මේවා පෙන්නනවා නෙමේ.” “නන්ගි දැන ගත්තම මොකද වෙන්නෙ ඕක දැක්ක කියලා” “එයාට මේවා දැක්කම ආසාවක් එයි. ඊට පස්සෙ හිතෙයි එයාටත්

වයිබ්රේට් දාලා තිබුණ පෝන. හෙල්ලෝව්…. ලතාවට කියනව මේං ළඳක්. හෙලෝ කවුද මේ..? “ආනී…. ඔයාට මතක නැද්ද ඒයි…..?” හා ගෙස් කරන්න බලන්න….” මේකි හුරතල් වෙනව මේං

රැවටිලි හරි විවිධාකාරයි. හේතු ඇති ඒවට. ඒ ඒ අයට සාධාරණ.. ඒත් ඒ රැවටීමක් ඔස්සේ පාඩු ලබන කොට තමයි බඩේ අමාරුව හැදෙන්නේ. අනුන්ගේ පාඩුවකට උඩ දාගෙන

පාර මාරු වෙන්න කහ ඉර ළඟට ගියා.. ඇයි … මොකෝ..? හා සුදු ඉර ළඟට ගියා. පාර පනින්න හදනකොට,මෙන්න බොලේ වාහන එනවා එනවා ඉවරයක් නෑ. කහ

ගෙදර ගියාම ආඩපාලි, බැණුම්, රැවිලි, ගෙරවිලි,නෝක්කාඩු, ඇනුම්පද වලින් අඩුවක් නෑ.නැති පස්න මේ හාදයට. හිත හොඳ එකා. ඉඳ හිට දුමක් ඇදල, සෙට් උනාම කරටි කැඩෙන්න නැතත්

ඕක්… ඔවෑක්……. ඕ……ක්…. යනව යනව ඉවරයක් නෑ.. ගමන පටන් අරන් විනාඩි පහක් ගියේ නෑ ගෙනාපු සොපින් බෑග් ඔක්කොම ඉවරයි. දැන් ඇඟට පණත් නෑ.. ඒ මදිවට