
නම් තැබීම (වැල්වටාරම්)
මෙය එක් දහස් නවසිය හැත්තෑ ගණන් වල සිදු වූ සත්ය සිදුවීමකි.එකල මගේ මව පවුල් සෞඛ්ය සේවා නිලධාරිනියක ලෙස අත්දුටු දෙයකි. වාට්ටුවේ සිටි ගැබිණි මව්වරුන් අතර
මෙය එක් දහස් නවසිය හැත්තෑ ගණන් වල සිදු වූ සත්ය සිදුවීමකි.එකල මගේ මව පවුල් සෞඛ්ය සේවා නිලධාරිනියක ලෙස අත්දුටු දෙයකි. වාට්ටුවේ සිටි ගැබිණි මව්වරුන් අතර
“අහසට සොදුරුද සද කෙතරම්….ගසකට සොදුරුද මල කෙතරම්..” ඈතින් ඇහෙන්න ගත්ත ගීයක් දිගේ මගේ හිත අතීතයට දුවන්න ගත්තා, ඒ හැටි අතීතයකට නෙවේ ඉතිම් කොරෝනා එන්න යන්තම්
අද උදේ ඉඳන් ම මට මහා අමුත්තක් දැනුනා. ඒ අයේෂා මගෙන් වෙන් වෙන්න ගත්ත තීරණය නිසා ද කියලා කියන්න මං හරියට ම දැනගෙන හිටියේ නෑ.
තමන්ගේ ඥාතියෙකු මරණයට පත් වූ විට ඒ අය වෙනුවෙන් ගෞරව කිරීම අපේ සිරිතක්.මේ සිරිත කුමන කාලයක සිට ආරම්භ වූවක් ද කියා සොයා බැලීම වැදගත් ය.ඊට
සිංහල සාහිත්යය වංශයේ කවියට ලැබී තිබුණේ ප්රමුඛ තැනක්. එය සෑම තැනකදී ම පාහේ කවිය ඉස්මතු වී පෙනුණා. දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ පැවති කාව්ය සම්ප්රදාය නවමු මගකට
ප්රංශයේ උතුරු දිග ෆ්ලාන්ඩර්ස් සහ පිකාඩි පළමු ලෝක මහා සංග්රාමයේ දරුණු ප්රහාරයට මැදිව ගම්බිම්, ගොඩනැගිලි පමණක් නොව සාරවත් ගොඩබිම්,තුරුලතා ද සම්පූර්ණයෙන්ම විනා‘ශ වී මඩ ගොහොරු
“ඔන්න උඹල සේරටම කිව්ව ඈ.. එන ඉරිද රෑට අපේ ගෙදර අවුරුදු කෑමට වරෙං” යෝජනාව කැළුමගෙ. මම, ඩොමා, ළහිරුව, සමන,සචින්තය, තිළිණ අැතුළු හත් අට දෙනෙක්ම එතන
සේපාලට ජර්මනියට යන්නට අවසරය ලැබෙන්නේ මිතුරුකමක් නිසාය. ජර්මනියට යන්නට ලැබුණු අවසරයට ඔහුව ‘එක පයින්ම’ කැමැති කරවන්නට ඇත්තේද ‘වෙනස් දෙයක්’ කරන්නට ඔහුගේ සිතේ තිබුණ කැමැත්තය .අතුල
දිනක් මගේ පියා උණු උණුවේ සකසා තිබූ නූඩ්ල්ස් බදුන් දෙකක් මේසය මත තැබුවා. ඉන් එකක් මත බිත්තරයක් දිලිසෙමින් තිබුණා. ඇත්තටම ඒ දවස්වල කෑමට බිත්තරයක් එකතු
මේක වෙන්නෙ 2017 ජූනි මාසේ දවසක.මේකට මූණ දුන්න ගොඩක් අය ඇති.මෙහෙම වෙලා මං වගේම මහ මග අසරණ වුනාද කියල දන්නෙ නෑ. එදා උදේ 6.30 ට
පසු ප්රසව මානසික ගැටලු කියන්නෙ දරු ප්රසූතියකින් පසුව ඇතිවන අසාමාන්ය මානසික තත්වයක්. මෙයට හේතුව වන්නේ දරු ප්රසූතිය සමග සිරුරේ සිදුවන හෝමෝනමය වෙනස මොළයට බලපෑමෙන්. නමුත්
මේ ඇවිල්ල 2015 වගේ මතක…. අම්බලන්තොට වැඩකරන කාලෙ…. ස්ටාෆ් එකේ ක්වාටස් නැවතිලා හිටිය මම ඇතුලු තුන්දෙනෙක්ට තිබ්බ තද ජිම් පිස්සුවක්…. ඔපිස් එකෙං කියල අපිට ලැබුන
මේක මටත් බිරිඳටත් සිදු වුන ඇත්තම සිදුවීමක් .. මේ ගෘප් එකට මේ කතාව ගැලපෙනවද දන්නෙ නැ…ඇඩ්මින් ඒක තීරනය කරයි… ……අපි බැදපු අලුත හිටියේ මහගෙදර. මන්
ස්පාඤ්ඤයේ පර්යේෂකයන් ලෝක භූමි විෂමතා විශ්ලේෂණය කරමින් කර ඇති හෙළිදරවුවක් අනුව 2040 දී ලෝකයෙන් පහෙන් එකක් ගිලා බහින බවට සදහන් වෙනවා. ලෝක ජනගහනයෙන් මිලියන 635කට
අෆ්රිකාවේ විරුන්ගා ජාතික වනෝද්යානයේ ඇති සෙන්ක්වෙක්වේ අනාථාගාරයේදී මෙම චායාරූපය ගැන ඇත. අප්රිකාවේ පැරණිතම උද්යානයක් වන එය ඇන්ඩ්රේ බෝමා නම් මෙම චායාරූපයේ සිටින පුද්ගලයා සහ ඔහුගේ
ලෝකය පුරාම ඉන්න, කොයි කවුරුත් දන්න පක්ෂියෙක් විදියට පෙලිකන් පක්ෂියා හඳුන්වන්න පුළුවන්. ඔබත් සමහර විට සත්වෝද්යානයේ දී හෝ ජලය ඇති ප්රදේශ ආශ්රිතව මෙම පක්ෂියා දැක
තෝලාගෙ මාමාණ්ඩියා මැරිලා කීව ගමන් මට නම් කියවුණේ ” අනේ වාසනාවන් ” කියලා. ඒ තරම්ම තෝලාගෙ ඇඬියාව අපිට කරුමයක් වෙලා තිබ්බෙ.. තෝලා හැමදාම කිව්වෙ ”
උසස්පෙළ හැදෑරීමට සඳහා ජීව විද්යා අංශය තෝරාගත් මම (ජීවිතයේ ගත් තවත් එක් ගොං, අමන තීරණයක්) ( ඒ මට බැරි මගුල කරන්න ගත්ත එක) ඒ සඳහා
“සරත්” කියන්නෙ අපේ ගමට පිට ගමකින් ආපු අයියා කෙනෙක්. අපේ ගමේ ගත්ත ඉඩමේ ගෙයක් හදාගෙන ඔහු ජිවත් වුනේ තනියම. ඔහුට තිබුණේ පුදුම පිළිවෙලක් ඒ පිළිවල
හීනයක් දකිනකොට ඔයා අවදි නොවී සිහිනය තුලදිම ඒ දකින්නෙ හීනයක් බව තේරුනොත් මොනා වෙයිද? අද ටිකක් වෙනස් මාතෘකාවක් ගැන කතා කරන්න හිතුවා. Lucid Dreaming කියලා
ඔබ දන්නවද ලෝකේ මිල අදිකම කෝපි වර්ගය මොකක්ද කියලා ? ඔබ දැනගත්තොත් පුදුම වේවි. මුලින්ම මම කියන්නම් ලෝකයේ මිල අදිකම කොපි වර්ගයේ නම තමයි ”ලුවක්
ජපානයේ, පච්ච කොටා ගැනීම යනු එරට උප සංස්කෘතියක කොටසකි. එය අද්විතීය රූප හා මෝස්තර සහිත නිරූපණ ශෛලියකි. 1878 දී උපත ලද ෆුකුශි මසයිචි වෛද්ය විද්යාවට
තාරකා විද්යාඥයින් අපේ සෞරග්රහ මණ්ඩලයෙන් පිටත හදුනාගත් ග්රහලෝකයක් මේ වන විට නොපෙනී ගොස් ඇති බව හබල් දුරේක්ෂ වාර්තා පෙන්නුම් කරනවා. ඒක නිකන් හරියට සුපර්මෑන් ගේ
2002 මැයි 16 වෙනිදා ඇරිසෝනා ප්රාන්තය. මේ කතාව පටන්ගන්නේ හුරුබුහුටි ගෙදරක ජීවත් වෙන බොහොම ආදරණීය තරුණ ජෝඩුවකගෙන්. මේ දෙන්නා, මේ ගෙදර අරගෙන වැඩි කාලයක් නැහැ.
2008 ලන්ඩන් මම පුළුවන් තරම් හයියෙන් දොරට තට්ටු කලා. දෙයියනේ!!! කවුරුහරි මාව දැක්කද?? කවුරුහරි පොලිසියට කතා කරයිද??? ඩොක්ට ශිවා ගෙදර නැද්ද? පොලිසියෙන් කොහේහරි ඉඳන් මං
එක දවසක් තාත්තට අසනීප වෙලා පෞද්ගලික රෝහලක නවත්තලා තිබ්බා මට එයා ළග ඉන්න කියලා කිව්වා පන්තියක් ඉවර කරලා ඇවිල්ලා අනිත් අතට රෝහලට ගියපු මට ලොකු
මේක පුංචි කතාවක් .. මං පොඩි කොල්ලෙක්. මට මතකයි මං හිටියෙ පහ වසරෙ. ඒක ඉස්කෝලෙ මධ්ය වාර පරීක්ෂණය තිබ්බ කාලෙ. අපිට තිබුණ අත් වැඩ වලට
අප හමුවූයේ අහම්බෙනි. එසේ මෙසේ අහම්බයකින් නොව පට්ටපල් අහම්බයකිනි. ඔහු මා බලන්නට ආ මනමාලයාගේ හොඳම මිතුරා වූ අතර වැරදීමක් මා බුලත් හෙප්පුව දුන්නේ ඔහුටය.එයින් සිදුවූයේ
මේ සිද්ධිය වෙලා දැං ටිකක් කල්. දීර්ඝ සති අන්තයකට ඇවිත් තිබුන බ්රහස්පතින්දා දවසක බණ්ඩාරවෙල යන්න හිතං පිටකොටුවේ බස් නැවතුම්පොළට ආවේ. බදුල්ල පෝලිම සෑහෙන්න දිග නිසා
මං මේ අඩයාලමට දාන පලවෙනි කතාව. ලස්සනට ලියන්න නම් දන්නේ නෑ ඒත් ඉතිං දන්න විදිහට ලියන්න හිතුවා… ඔය කතාවට කියනවනේ ගෙදරකට ඕනේ කටකාර පුතෙකුයි හැඩකාර