Day: February 25, 2021

අද තෝරගත්තෙ “ලදුනේ ලදුනේ” ගීතය. මේ ගීතයේ තේරුම ගොඩක් අය දන්නව ඇති. මෙය රචනා කලේ නුවර උසාවියේ සේවය කල අදි නීතිඥ රංබණ්ඩා සෙනෙවිරත්න මහත්මයා. ගායනය

අන්තර්ජාලයේ සැරසරද්දි ඔබටත් මේ අපූරු ඡායාරූපය ඇහැ ගැටෙන්න ඇති. මේ පොඩ්ඩාගේ නම ජෝශප්. අනිත් කෙනා කාසන් පිකට් කියන පාපන්දු ක්‍රීඩිකාවක්.නමුත් විශේෂත්වය වෙන්නේ ජෝසප්ගේත් මේ පාපන්දු

මායි, සුරංගයි, සමනලීයි පොඩි කාලේ ඉඳන් ම යාළුවෝ. ඒ යාළුකම පටන් ගත්තේ අපි ගමේ ඉස්කෝලේ එකේ පන්තියට බාර දීපු දවසෙමයි.. අපි තුන්දෙනා ම ශිෂ්‍යත්වෙ පාස්

ලෝකයේ ජීවය බිහිවුණු දවසේ ඉඳලා මේ දක්වා කාලයෙන් කාලයට ආපු වසංගත රෝග නිසා මිය ගිය මිනිස්සු සංඛ්‍යාව වර්ථමානයේ ලෝකේ ජීවත් මිනිස්සු ගානට වඩා කීප ගුණයකින්

අවුරුදු 8 -10 විතර කාලයකට ඉහත සිරිපා අඩවියට පහළින් කුඩා ජලවිදුලි බලාගාරයක් ඉදිකිරීමේ ව්‍යාපෘතියකට අපි සම්බන්ධ වුනා. මේ ව්‍යාපෘති භූමිය පිහිටියේ වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව යටතේ

පොඩි එකාට අවුරුදු තුන වෙනකොටම කොල්ලාව ළදරු පාසැලකට දාන්න මගෙ යාලුවට උවමනා වුණා. “එතකොට එක වයසේ යාලුවොත් එක්ක සෙල්ලම් කරලා සතුටෙන් ඉන්න පුලුවන්නෙ.”යාලුවා හිතුවේ එහෙමයි.

වෙහෙසකර දවසක ගිනි ගහන මද්දහනෙ ආපහු ඩියුටියට ගිය අල්ලපනල්ලෙ සුදුම සුදු බෝලයක් වගේ පුංචි කොළු පැංචෙක් බඩත් අල්ලං ආවා, අවුරුදු අටක පොඩිත්තෙක්. “ඔයා ආච්චිද?”පොඩ්ඩා එක්ක

මම රාවණාට ඉතා කැමතිය. එයට හේතුව වාල්මිකීය. වාල්මිකී විසින් විෂ්ණුගේ දස අවතාර වලින් එකක් යැයි කියන රාමා උත්කර්ෂයට නැංවීමට ලියූ ප්‍රබන්ධය රාමායනයයි. හැබැයි සිතා හෝ

අපේ අයියාත් නංගීත් පාඩම් කරන්නේ දෙවිදියකටය. අයියා රෑ නිදි මරාගෙන රෑ එක දෙක වනතුරු පාඩම් කොට නැවත පාන්දර 4ට නැගිට පාඩම් කරන්නේය. අපේ නංගී පුලුවන්

මේ තියෙන්නේ සාමාන්‍ය දරු ප්‍රසූතියකදි දරුවා එළියට ගැනීම පහසු කිරිමට කාන්තා යෝනි මාර්ගයට යොදන කැපුම , මැහුම් දැම්මාට පසු පෙනුම. මේ කැපුමට කියන්නේ වටපිය කැපුම

ඔය ඊලග ලෙඩා එන්න ” ආආ… මේ අමාරිස් උන්නැහේනෙ.. මොකෝ මේ පැත්තෙ “ ” පාන් ගන්න ආව දොස්තර මහත්තයෝ “ ” පාන්….?? පාන් කොහෙද අමාරිස්

ජැක් ද රිපර් කියන්නේ අපරාධ ලෝකයේ හමුවුන දාමඝාතකයන් අතරින් ප්‍රසිද්ධ පුද්ගලයා. ඒකට එක හේතුවක් වන්නේ දාම ඝාතකයින් අතරින් ඔහු පැරණිතම පුද්ගලයෙක් වීම.. ඊලග කාරණය තමයි

කසාද බැඳපු අලුත මම ප්‍රධාන බස් නැවතුම්පොළක එක් බසයකින් බැස තවත් බසයකට ගොඩවුනේ පිටුපස දොරෙන්. උඩම පඩියේ හිටගෙන පිටුපස අසුන දෙස බලමින් මඳක් පමා වුණේ