
කෝටිපතියෝ කන බොන හැටි..! (වැල් වටාරම්)
“මම කොච්චර සල්ලි හෙව්වත් මට දවසට බත් පිඟන් සීයක් කන්න බෑ. රත්තරන්වලින් මැණික්වලින් කෑම හදාගන්න බෑ. රටේ දුප්පත්ම මිනිහා කන්නෙත් බත්. මම කන්නෙත් බත්. එතකොට
“මම කොච්චර සල්ලි හෙව්වත් මට දවසට බත් පිඟන් සීයක් කන්න බෑ. රත්තරන්වලින් මැණික්වලින් කෑම හදාගන්න බෑ. රටේ දුප්පත්ම මිනිහා කන්නෙත් බත්. මම කන්නෙත් බත්. එතකොට
මේ සිදුවීම වෙන්න හරියටම 1989 ජූලි 09 වෙනිදා. මං එතකොට හිටියෙ මගේ තරුණම වයසෙ. වයස 25යි. මට ඉක්මනට කේන්ති යන ගතියක් පොඩිකාලෙ ඉඳලම තිබුණා. කොහොමත්
මේ දවස් වල අපෙ ගෙදර අයගෙ දවසේ මාතෘකාව නැට්ටිච්චිට දොළදුක්. ඔය පහළින් තියෙන පින්තූරේ ඉන්නේ නැට්ටිච්චිගෙ කුඩා සංධියේදි කැමරාවට හසු උනු අහඹු දසුනක්. කොහොම හරි
ඕං ඉතිං හිතෝතුනි මං හා පුරා කියලා සාමාන්ය පෙලින් පාස් වෙලා උසස් පෙල ලියන්න වාඩි වුන අවුරුද්ද ආවා .2017 තමා මං ඔය උසස් යැයි සම්මත
මිනිස්සු හරි දක්ෂයින් තවත් මනුස්සඋඑක් වට්ටන්න.. හොඳම දේ නොවැටී ඉන්න උත්සාහ කරන එක. කතාව කෙටියෙන් ම අහවරක් කරන්නම්. මට සෙට් වුනා ජොබ් එකක්. ඒක ලංකාවේ
ශතවර්ෂ ගණනාවකට පෙර ඇමෙරිකාවේ ලව්ලොක් ප්රදේශයේ ජීවත් වුනා යැයි කියනු ලබන ජනප්රිය රතු හිසකෙස් සහිත මිනීමරු යෝධයන්ගේ යැයි කියන සිරුරක් ඉතිහාසයේදී සොයා ගැනිනි. විද්යාඥයින් පවසන්නේ
පුරාණ දෙවිවරුන්, රණශූරයන් සහ රජවරුන් සිටි යුගයක, රණශූර ස්ත්රීන්ගේ ගෝත්රයක් පිළිබඳ කථාවක් ග්රීක පුරාවෘත්තවල සදහන් වෙනවා. දෙවිවරුන්ගේ දියණියන් යැයි කියනු ලබන, මෙම දරුණු කාන්තා සටන්කාමීන්
‘ආදර හැඟීමකින් තොර ලින්ඟික ක්රියාවකට යාහැක්කේ ගෑනුන්ගෙන් ගණිකාවකට පමණය’ මහාචාර්ය සිරී ගුණදාසගෙන් සසී ඉගෙන ගත්තා. මේ ඇයගේ සයිකැට්රික් ඩිග්රියේ අන්තිම අවුරුද්ද. සසී බ්රයිට් කේස් එකක්.
හැම පිරිමි හිතකටම බැරිද ආදරණීය වෙන්න ? මට එහෙම හිතුනේ පුංචි සිද්ධියක් මුල් කරගෙන. වෘත්තියෙන් ගුරුවරියක් උනු මගෙ මව සෙනසුරාදට ඉරිදට පාසල් වෙලාවට අමතරව නිවසේ
” මිනිස්සු බඳින්නම ඕනේ ද අම්මා ? “ ආදරේ ගැන තිත්තම හැඟීමක් දැනෙද්දී මං අම්මගෙන් ඇහුවේ අම්මගේ උත්තරේ දැන ගන්න නෙවෙයි මේ දැනෙන හැඟීම නිසා
මේ කතාව මීට අවුරුදු විසි පහකට විතර ඉස්සර සිදුවූවක්. අපි දඹදිව වන්දනාවේ යද්දී අපේ වන්දනා නඩය භාරව හිටි ඒ මහතා කියූ ඒ මහතා ගේ කතාවයි.
ලෝකේ විනාශ වීම් ගැන සමර දේවල් චිත්රපටි වලින් බැලුවත් ඒවා හැබැවටම වෙනවා කියන කොට කොයි කටත් පොඩි බයක් දැනෙනවා. ඉතින් ස්පාඤ්ඤයේ පර්යේෂකයන් පිරිසක් විසින් ලොවට
“දිනාර” 10 වසරෙදී මගේ හොඳම මිතුරාය. ගුරුවරු නම් කියන්නේ අපි දෙන්නා “ගහට පොත්ත වගේ” යැයි කියාය. පන්තියේ උන් කියන්නේ “අමුඩෙයි, පුපයි වගේ” කියාය. එවිට මම