Month: September 2021

මම පුන්චි කාලේ ඉදලම අපේ ගෙදර අනෙක්ස් එකක් කුලියට දීලා තිබ්බා .අඩි 10යි 10යේ පොඩි කාමරයට ඇටෑච් බාත් රූම් එකක් පෑන්ට්‍ර් එකක් සහ පිටතින් ඇතුල්ව්ම

“හිල්ඩා එක පැත් තේ යමුද?” ඒ මොහොතේ මා සිටියේ තීරණයක් ගැනීමට නොහැකිවය. කෑම පැයේ විජේවර්ධන කැන්ටිමට ගොස් නවක සිසු සිසුවියන් හදුනා ගන්නවාද? එසේ නැතිනම් විද්‍යා

මගේ අත්දැකීම් බෙදාගන්න ගමන් අද සමාජය තුල පිරිමි දරුවන් කොච්චර නම් අනාරක්ෂිත ද බව කීමට මට ඉඩ දෙන්න. ඒ දවස මම අ.පො.ස. උසස් පෙල උපකාරක

උඩින් විසි වී ඇවිත් මං ළඟට වැටුණු පුංචි එක්සයිස් පොත අහුලාගෙන මම විනාඩියක් පමණ ගෙන එහි “නම ,පංතිය” ලියා ඇති තීරුව කියෙව්වෙමි.බ්‍රවුන් පේපර් කවරයක් දමා

මම නිකවැරටිය ඉඳන් මරදානේ උදේනි මහත්තයලගේ ගෙදරට වැඩට ඇවිල්ලා දැන් අවුරුදු තුනකටත් කිට්ටුවෙන්න එනවා .වැඩ කිව්වට ඉතින් වැඩිපුරම කළේ ඩ්‍රයිවර් වැඩේ තමා. ලොකු බේබි ලොකු

“පුංචි අම්මට මං මුල ඉඳන් ම කිව්වා…..නංගිට ඕන ඕන හැටියට නටන්න දෙන්න එපා කියල” “කෙල්ලෙක්ට උගන්නන්න ඕන සීමාවක් තියෙනවා.පිටරට යවලා ඒ කුණු ගොඩවල් ඔලුවෙ පුරවගෙන

ඔන්න එක දවසක් යන්න උනා මළ ගෙදරක. මගෙ යාළුවෙක් වගේම මගෙ යුනිට් එකේ මිස් කෙනෙක්ගෙ තාත්තා අන්තරා වෙලා. යුනිට් එකෙන් අනිවාර්‍යයෙන් සහභාගී විය යුතුයි. ඉතින්

අපේ අම්මට ලෙඩ කීපයක්ම තියෙනවා. ඒ හැම ලෙඩකටම හේතුව වෙච්ච එක ලෙඩක් තියෙනවා. ඒක තමයි තියෙන දෙයක් කාලා පාඩුවේ ඉන්න බැරිකම. මොකුත් නොකර ඉන්න බෑ

මෙවා මේ වනේ වන හතුරගෙ නංගිටවත් සිද්ධ වෙන්න හොද නැති සිද්ධි. සැබෑ ප්‍රේමය බස් එකකදී වූවද හමුවිය හැකිය කිව්වට ඕවා මහ බොරු කතන්දර මෙයා. ඔය

” මෙි ඇත්තද බන් උබලාගේ ඉස්කෝලේ සේරම හොරෙන් හොරෙන් මැරතන් එකකට ලෑස්ති වෙනවයි කියන්නේ….?” ” ඈ බන් ඒ මොකෝ ඒ.. කවුද එහෙම කිවුවෙි..?” ” අර

ඔහුත් එක්ක ගත කරපු අවුරුදු ගානටම මූණ එල්ලගෙන පැත්‍තකට වෙලා හිටපු ඉරියව්වක් මගෙ මතකෙට එන්නෙම නෑ. තරහෙන් රතු කරගෙන ඉන්න මූණ වෙනුවට වශී වෙන හිනාවකින්

මේක බලු කතාවක්. අපේ ගෙවල් ලඟ හිටියා ගෙයක් දොරක් නැති බැල්ලක්. ඇඟ පුරාම කුෂ්ඨයක් හැදිලයි තිබුණෙ.එයා කෑමට යන්න පුරුදු වෙලා හිටපු ගෙවල් කිහිපයක් තියනවා .එහෙම

ඔය නුවරඑළියේ හාවාඑලිය කිට්ටුව පොඩි තැනක ලොකු ආහාර පාන වෙළදාමක් කරං ගියපු හාදයෙක් හිටියා. මිනිහගේ ‘ලෙමං ටී“ කෝප්පේ අස්ප ගනං කියලා පුචාරයක් ගිහිං තිබ්බා. කුතුහලේ

කැනඩාවේ ප්‍රාන්තයක් වන බ්‍රිතාන්‍ය කොලොම්බියාවේ (British Columbia) ජෙඩයිඩියා දූපතේ වෙරළාසන්න ස්ථානයක 2007 වසරේ අගෝස්තු මස 20 වැනි දා සක්මන් කිරීමට ගිය දොළොස් හැවිරිදි ගැහැනු දරුවෙක්

මහාචාර්ය සංඛනාත් වේරගම මාලඹේ දුවගෙ ගෙදරට ආවෙ ගිය සතියෙ .කෙටි නිවාඩුවකට.එංගලන්තයේ විශ්ව විද්‍යාලෙක සේවය කල ඔහුට දුව විතරයි හිටියෙ .බිරිඳ මිය ගිහින් තුන් මාසෙ දානයෙන්