මේ දවස් වල අපෙ ගෙදර අයගෙ දවසේ මාතෘකාව නැට්ටිච්චිට දොළදුක්.
ඔය පහළින් තියෙන පින්තූරේ ඉන්නේ නැට්ටිච්චිගෙ කුඩා සංධියේදි කැමරාවට හසු උනු අහඹු දසුනක්.
කොහොම හරි නැට්ටිච්චි ගේන්න කලින් ගෙදරට ගෙනාපු හැම පූස් කොල්ලෙක්ම, මුල් දවස් වල ගත කරේ ඉතාමත් යහපත් චර්‍යාවක්.
කන්නෙ අඩුවෙන්, මුල්ලකට වෙලා බයෙන් ඉන්නවා. වැඩිය දඟලන්නෙවත්,
කතා බහක්වත් නැති තරම්.
පූ අම්ම එක්ක, පූ අයියලා අක්කලා එක්ක සෙල්ලම් කර කර ඉදලා ඇවිත් තනි උනාම දැනෙනන පාළුව, තනිකම හින්දා එහෙම ඉන්නවා ඇති මං හිතන්නෙ ටික දවසක් යනකන්.
ඒත් නැට්ටිච්චි අපේ ගෙදරට ගෙනාපු දවසේ ඉදන්ම අපි ඉන්නේ පුදුමෙනුත් පුදුමයට පත්වෙලා.
බයක් ගෑවිලවත් නැති එඩිතර ජීවිකාවක් ගෙනාපු මුල් දවසෙ ඉදන්ම ගෙවා දැමූ අතර , දොර රෙද්දෙ එල්ලී ඔන්චිලි පැද්දෙ අපි ගිහින් උන්දැගෙ ගෙදර පදිංචි උනා වගෙ බැල්මක් දාගෙන.
අම්මා හැමදාම කියන්නෙ මේකී කෙල්ලෙක් උනාට හැසීරිම නම් බිංදුවයි කියලා.
ඒ තරම් නැටිල්ලක් තිබ්බෙ
හැම උදේකම ගෙදර එකම යුද්ධයයි.
අම්මයි අක්කයි සාරි අතට ගන්නකන් බලන් ඉන්න රූටන බෝට්ටු පදින්න.
දුවගෙන ඇවිල්ල සාරිය උඩින් ලිස්සලා යන්නෙ නිකන් සුපර් මෑන් ඇක්ෂන් එකක් දාගෙන.
” උබලට ඕන විදියකට සාරි ඇදපල්ලා, මං පදිනවා රූටන බෝට්ටු “
නැට්ටිච්චිගෙ උදෑසන වැකිය ඕක තමයි.
කියන්න නම් කතා ගොඩයි නැටිච්චි ගැන.
එයා දැන් ටිකක් ලොකු ලමිස්සියක් ඉතිං.ඉක්මනට බෝලයක් වගෙ පිරිලා හැඩ වෙලා ආවා ලස්සනට. මුළු දවසම කෑපතෙන් ඉන්න හින්දද මන්දා වයසට වඩා ලොකු වෙනසක් තිබ්බා.
ගෙදරට එන හැම කෙනාම නැට්ටිච්චිව වඩාගෙන හුරතල් කරන්නත් පුරුදු උනා.
නෑම හා කෑම ප්‍රථම රාජකාරිය කරගෙන ඉන්න අතර ඉතාමත් පොෂ් ජීවිකාවක් ගෙවා දමන්නත් නැටිච්චි අමතක කරේ නෑ.
ඔය අතර දැන් ටික දවසක ඉදන් අහළ පහල ගෙවල් වල ඉන්න පූස් කොල්ලො දෙතුන් දෙනෙක් බැල්ම දාන්න පටන් අරන්. අරහෙන් යනවා මෙහෙන් මතු වෙනවා ඉවරයක් නෑ. තනිකර පූස් ෆිල්ම් එකක් වගේ.
එක්කෙනෙක් ගාර්ෆීල්ඩ් වගේ සම්බෝල පාට තියෙන ටිකක් වයස හය හතරේ ඩෑල් එකක්.
එතකොට අනික් පූ කොල්ලා ටිකක් හැන්ඩ්සම් ලුක් එකක් තියෙන සුදුයි කළුයි මික්ස් උනු වැඩි වයසක් නැති ඉලන්දාරියෙක්.
අපේ ගෙදර ඉන්න ලමිස්සිත් අරහෙන් බලනවා මෙහෙන් බලනවා, ඇස් ලොකු කරන් ඉඟි බිඟි පානවා, සිංදු කියනවා, එලියට ගිහින් කොමළෙ දානවා ඉවරයක් නෑ..
ගෙදර හැමෝම නැටිච්චිගෙ මෙ මල සමයං වැඩ දිහා බලන් ඉන්නේ හොරාට.
වැඩි පුරම ගිහින් බලන් ඉන්නේ ඉඟි බිඟි පාන්නෙ මල් ගස් යට ඉදන්, වෙලාවකට එක්දාස් නමසිය බර ගනන් වල ෆිල්ම් එකක් බලනවා වගෙ හැඟීමක් දැනෙනවා, මේ කෝළං දකිද්දි.
ඉතිං අපේ නැටිච්චි කැමති අර හැන්ඩ්සම් ලුක් එකක් තියෙන පූ කොල්ලට, එයා එහෙන් එද්දි , මෙයා මෙහෙන් යනවා.
සම්බෝල පූ අන්කල් එද්දි, මෙයා අතුරු දහන්, එක්කො දුවන් ගිහින් ඇදක් යට, පුටුවක් යට, මේසයක් යට.
අපිත් ඉතිං සම්බෝල පූ අන්කල් එද්දි රැකවල් දාන් ඉන්නේ , පූ අන්කල්ගෙ අතවරයට නැටිච්චි හසු වෙයි කියලා බයෙන්.
ඒ උනාට හැන්ඩ්සම් පූ කොල්ලා එද්දි ෆුල් සප් එක දෙන්නෙ අම්මටත් හොරෙන්.
මේ දවස් වල අපේ නැටිච්චිගෙ ලොකු වෙනසක් තියෙනවා. ඉස්සර හතර වටේ රෝන්දෙ ගහලා එන ගෑණී දැන් හාවක් හූවක් නෑ.
වෙනද අපි එහෙට මෙහෙට යද්දි, හෙමීට ඇවිත් දාන තට්ටු බට්ටු දැන් නෑ.
දොර රෙද්දෙ ඔන්චිලි පදින්නෙ, මීයො එක්ක අල්ලන් සෙල්ලම් කරන්නෙ මුකුත්ම නෑ..
බලාගත්තු අතේ බලාගෙන නිදියන් ඉන්නවා.
ඊටත් වඩා කෑපත රෝගෙන් පෙලිලා හිටපු නැටිච්චි උපවාසයක් පටන් අරන්.
මේ කෙල්ලට ලෙඩක් හැදිලවත්ද කියලා, කැලෑ පීරලා අම්මා ගේන කුප්පමේනියා ගහ දිහත්,
” මට මොකටද මේවා”
වගේ බැල්මක් දාලා රවලා බලනවා.
අපි ඉතිං උදේ හවස කිරිද , අයිස් ක්‍රීම්ද, බිස්කට්ද , මාළු උයලද, අමුවෙන්ද, විවිධ නානප්‍රකාර කෑම ලඟට ගිහින් තියනවා..
කිසිම කෑමක් දිහා ඇහැක් ඇරලා බලන්නෙ නැති තරම්.
අම්මා දස අතේ තියෙන වචන කියලා හුරතල් කරනවා උන්දැව.
ඒත් නැටිච්චි නෙවෙයි හාවක් හුවක් තියන්නේ.
වෙනද ෆ්‍රිඩ් එක අරින සද්දෙට මැරතන් එකක් තියලා වගෙ දුවන් එන කෙල්ල, කන ලඟට ගිහින් බිස්කට් කෑවත් ,
” මොන කරුමයක් ද මේ ” වගෙ බලන්නෙ.
හැබැයි එක කෑමක් විතරයි කන්න නැඟිටින්නේ.
එ මාමයිට්
මාමයිට් කොස් මදුලක ගාලා දුන්නත් නැටිච්චිගෙ බඩට යනවා.
උයන හැම කෑමකටම මාමයිට් දාලා දුන්නොත් ටිකක් හරි කනවා නැත්තම් උපවාසේ.
ඉතිං එයා දැන් වැඩි හරියක් බලන්නෙ තනි වෙලා ඉන්න. තනියම නිදා ගන්න. පාඩුවෙ ඉන්න. ටික ටික මව් පදවියට හුරු වෙන්න හදනවා වෙන්න ඇති.
අපිත් ඉතිං එයාගෙ නිදහසට කිසිම බාධාවක් කරන්නෙ නැතිව, එක එක කෑම වර්ග ලඟට ගිහින් දෙනවා.
ඒත් ඉතිං බඩට යන්නෙ එව්වා මාමයිට් දාලා දුන්නොත් විතරයි.
ඉතිං අපේ පූස් නැටිච්චිට දොළදුක්.
කොහොම උනත් දරු සුරතල් බලන්නත් පෝළිං ගැහිලා ඉන්නේ අපි.
හැබැයි චුට්ටක් පාළුයි නැටිච්චිගෙ දඟ වැඩ නැතුව.
උපුටා ගැනීම: Yenu shee