වර්තමානයේ එතරම්ම සුලභව දක්නට නොලැබුනද දැනට දශක දෙකකට පමණ පෙර කාලයේ ග්‍රාමීය මඟුල් කපුවන් කැපී පෙනෙන කාර්යයක් ඉටුකළ පිරිසකි.
ගමේ මෙන්ම අවට ප්‍රදේශවල සිටින විවාහ වීමට සුදුසු වයසේ සිටින්නන් සොයා ගොස් අතිශෝක්ත වර්ණනා මෙන්ම බොරු කප්පරක් ඇද බාමින් කෙසේ හෝ මූට්ටුවක් දමා තම ගතමනාව සරි කර ගැනීමට ඔවුන්ගෙන් වැඩි දෙනෙකු රුසියෝ වෙති.
මෙම සමූහයේ මනමාලියන් බැලීමට යාමේ අත්දැකීම් කිහිපයක් හුවමාරු වී තිබුනු නිසා ඒ පිළිබඳව මාගේ අත්දැකීම් කිහිපයක් ඉදිරිපත් කරමි.
මෙසේ හදුනා ගත් ග්‍රාමීය කපුවකු වූ වයසක කාන්තාවකගේ සහාය ලබාගත් මගේ මිතුරෙක් සිටියේය.විවාහ වීමේ වයස පසුකරමින් සිටි ඔහුට මනමාලියන් බැලීමට යාම සඳහා සහායකයා ලෙස මා කිහිපවිටක් එකතු වුනෙමි.ඒ බොහෝ අවස්ථා වලදී පලමු හමුවීමෙදීම සම්බන්ධ ඉදිරියට ගෙන යාමට තරම් ප්‍රගතියක් පෙන්නුම් කලේ නැත.රුව ලස්සන මදිය.වයස වැඩියි.කෙට්ටුය.මහතය.පාට හොද නැත.ආදී නොගැලපීම් බොහොමයි.
වරක් දුර බැහැර ප්‍රදේශයක මනමාලියක් බැලීමට යාමට මිත්‍රයාගෙන් ඇරයුම් ලැබුණි.මිත්‍රයා උදේ නවයට බස්නැවතුමට එන ලෙස මට දැනුම් දුන්නද ඔහු පැමිණියේ පැය තුනක් පමණ ප්‍රමාදවීමෙනි.
” සොරි මචං මේ කපු අම්මා එන්න ටිකක් පරක්කු වුනා”
බස් ගමන් දෙකකින් පසුව ඒහා සමාන දුරක් පයින් නියරවල් උඩින්,වතු මැදින් ඉදිරියට ගමන් කරයි.කපු අම්මා පෙරටු කරගෙන යන අප දෙදෙනා බැලීමට ගමේ මිනිසුන් කඨින පෙරහර නරඹන්නට මෙන් වැට අයිනට ඇදෙයි.
කකුල් කෙඩෙත්තුව සමඟ උදේ සිට වතුර උගුරක්වත් නොමැතිව කේක් පෙට්ටියක් හා කෙසල් ඇවරිියක් අත දරාගෙන සවස දෙකට පමණ මනමාලියගේ නිවසට සේන්දු විය.
මෙම ගමන් වලදී අප දෙදෙනා පොදු සම්මුතියට පෙර සිටම එළඹෙයි. මා විවාහවී හෝ පෙම්වතියක් නොමැතිව සිටි එම කාලයේ මනමාලියට මිත්‍රයා අකමැති වී මා කැමති නම් එයට අනුමැතිය ලබා දීමයි.ඒ අනුව මනමාලිය බැලීම මටද වැදගත් සාධකයකි.
අප දෙදෙනා නිවැසියන් සාදරයෙන් පිලිගන්නා ලදී.සාමාන්‍ය ක්‍රමය වන්නේ මනාලිය පසුව අමුත්තන් දැකීමට පැමිණීමයි.සාලයේ ප්‍රදර්ශනය කර තිබෙන ඡායාරූප අතර යෝජිත තරුණියගේ උපාධි ලෝගුව සහිත ඡායාරූප කිහිපයක් ඇත.තරමක ප්‍රියමනාප යුවතියක් අප ඉදිරියට පැමිණියාය.වැඩිහිටියන් අප තනිකර ඉවතට යන ලදී.ලැබුනු පලමු අවස්ථාවෙම මනමාලිය පරල විය.
” මොකද හලෝ දවල් එකොළහට එනවා කියලා හවස් වුනේ” “අපි උදේ ඉදලා බලාගෙන ඉන්නවා”
මා වහලේ උලු ගනන් කරන විට මිත්‍රයා ගොත ගසමින් පිළිතුරු දෙයි
” අපි හවස එනවා කියලා තමයි කිවුවේ “
” එහෙනම් අර නාකිච්චි(කපු අම්මා )කිවුවේ ඔයාලව උදේ එක්කරගෙන එනවා කියලා “
මනාලියගේ හැදියාව දෝරෙ ගලයි.
අප උදේ පැමිනේයයි බලාපොරොත්තු වූ ඔවුන් තේ මේසයක් පමනක් සූදානම් කර ඇති බව කපු අම්මා සංග්‍රහය සඳහා ආරාධනා කරන අවස්ථාවේදී රහසින් කොඳුරයි.
දහවල් ආහාරය පසුවී ඇත.නැවත මෙහි පැමිණීමට මට අදහසක්ද නැත.උදේ සකස් කර ඇති කිරිබත් වලින් පිලුනු ගඳ වහනය වෙයි.කිරිබත් අතහැර ඉතිරි කැවිලි දිවා ආහාරය වෙනුවට ගැනීමට මා අදහස් කරයි.
වැලිතලප පිඟන හිස් කරනවිට,
“මචං මැනර්ස් තියා ගනිං”මිතුරා රහසින් කියයි.
” රෙද්දේ මැනර්ස් මට බඩගිනියි”
” උඹට දවල්ට කෑම අරන් දෙන්නම්”
ඒක නොවෙයි උඹ කැමතියි නේද උඹට හොදටම ගැලපෙනවා”
“බම්බුව තමයි” “බලපං ඉස්සරෝම කතා කරපු හැටි”
ඒ මඟුල එතනින්ම අවසන් විය.
ඊට ටික කාලයකට පසුව ඔහු සමඟ තවත් මනමාලියක් බැලීමට ගියේය.මේ ස්ථානය කොළඹ නුවර පාර අයිනේ ප්‍රධාන නගරයක කිට්ටු ස්ථානයකි.වෙල්යායකට එපිටින් පුධාන මාර්ගය මෙන්ම මනරම් කඳු වැටිය නෙත පිනවන දර්ශනයකි.
මනාලිය ඉතාමත්ම ප්‍රියමනාප ඉංග්‍රීසි ගුරුවරියක් වූ තරුණියකි.මවුපියන් විශ්‍රාමික රජයේ සේවකයින් විය.පවුලේ එකම දරුවාට නිවසේ නතරවියහැකි සැමියකු සොයන බවට පියා පැවසීය.
බොහෝ වෙලාවක් එම නිවසේ කාලය ගතකල අපට ඉතා හොදින් සංග්‍රහ ලැබුණි
හවස එම නිවසින් සමු ගැනීමට ආසන්නයේ මනාලියගේ පියා මා තනිකොට කතා කලේය.
” ඇත්තම කියන්නම් පුතා අපි ඔයාගේ යාලුවට කැමති නෑ.එයා අපේ දුවට වඩා වයස ගොඩක් වැඩියි.අනික එයා රජයේ රැකියාවක් නොවෙයි කරන්නේ “(මිත්‍රයා අර්ධ රාජ්‍ය සේවකයෙක්)
” මමත් අපේ නෝනත් ඔයාට කැමතියි පුතා දුවත් ඔයාට කැමතියි මේ අංකයට කතා කරන්න යාලුවට කියන්න එපා”
ඒ මහතා දුන් දුරකථන අංකයට මා කිසිදා කතා කලේ නැත.ඊට හේතුව මා ඒ වන විට විවාහ වී සිටි නිසාය.ඒ අවස්ථාවේ එය හෙළි කිරීමට අවස්ථාවක් නොලැබුණි.
පසු කලක මිත්‍රයාගෙන් විවාහ උත්සවය සඳහා මා සහභාගි විය.එම විවාහය සිදු වූයේද පෙර මෙන් යෝජිත විවාහයක් ලෙසයි.එහෙත් එම මනමාලිය බැලීමට යාමට මා සම්බන්ධ වූයේ නැත.
උපුටා ගැනීම: Wedathilaka Matale