මට ඉංග්‍රීසි ගුරුවරයෙක් විදියට මුලින්ම පත්වීම ලැබුණේ දුෂ්කර උනත් ඉතාම සුන්දර පරිසරයක් සහිත ප්‍රදේශයකට . ඒ පැත්ත සුන්දර උනාට නවාතැන් සපයාගැනීම පහසු කාර්‍යයක් නෙවෙයි . මොකද හැමෝම ගොවිතැන් කල නිසා දවල්ට ගෙවල්වල කවුරුත් නෑ. ඉතින් නවාතැන්කාරයෙකුට කෑමබීම දීම අමාරුයි .
කොහොමහරි මට නවාතැනක් ලැබුණ පාසැල ආසන්නයෙන්ම වගේ තිබ්බ නිල නිවාසෙක . ඒකෙ හිටියෙ තනිකඩ නිලධාරියෙක් අබේරත්න කියල . ඒ පැත්තෙ හැටියට හොඳ පහසුකම් තියෙන තැනක්. නමුත් කෑමබීම නැතුව . මොකද අබේරත්න මහත්තයා කෑම ඉව්වෙ නෑ. කොහෙන්ද කෑව.
මට ළඟ ගෙදරකින් කෑම දෙන්න සූදානම් කරල දීල ගෙයි තිබ්බ ඇඳට මෙට්ටයක් එහෙම සල්ලි වියදම් කරල ගෙනත්දාල දුන්න . මන් ඉන්න තැන ඉඳල පාසලට කිලෝමීටරයක් විතර දුරයි. පයින් යන්න පුලුවන් . ඒ උනාට අබේරත්න මහත්තයා මට එයාගෙ පරණ ෆුට් සයිකලේ දුන්න හදාගන්න කියල ! ඒකෙ බෝල්දාල සර්විස් කරන්න විතරයි තිබ්බෙ!
මෙයා හරිම ප්‍රසන්න ගතිගුණ තියෙන කෙනෙක් . ඇහැක පොඩි වපරයක් තියෙන නිසා කෙලින් බැලුවම පේන්නෙ වෙන පැත්තක් නිසා මූණ පැත්තකට හරවලා තමයි ඉස්සරහ ඉන්න කෙනෙක් එක්ක කතාකලේ.
වයස අවුරුදු තිස්පහක් විතර . විවාහවෙලා නෑ. දෙමව්පියන් මියගිහින් නෑයො කියල හිටිය අය දෙමව්පියන්ගෙ දේවල් උරුමකරන් නිසා ගමේ යන්නෙත් නෑ.
හැබැයි රෑට ගොරවන සද්දෙ මගේ කාමරේ ඉඳලත් මට නිදාගන්න බැරිතරම්! හවසට වැඩ ඇරිල ඇවිත් අපිදෙන්න ඇවිදින්නත් යනව එයාගෙ යාලුවො හම්බවෙන්න , පරිසරය බලන්න . මොකද එයා වෙන පලාතක ඉඳල එහේට මාරුවක් අරන් ඇවිල්ලත් ඒ වෙනකොට අවුරුදු දෙකකට වඩා නෑ.
දවසක් මම හවසක තනියම කඩේ පැත්තෙ ගිහින් එනකොට මන් දැක්ක අබේරත්න මහත්තයා සයිකලේ වාඩිවෙලා කකුලක් බිමගහන් පාරෙ ඉන්නව. එයාගෙ මූනෙ කෝණය හැටියට මාව පෙනුනෙ නෑ. මන බලන් හිටිය මොකද මෙතන කරන්නෙ කියල ! ටික වෙලාවකින් සයිකලේට නැගල වැව්බැම්මෙන් පහල පැත්තට ගියා .
එයා ගිය ගෙදර මන් මතක තියන් ඇවිත් ඊටපස්සෙ දවසක මන් කෑම කාපු ගෙදර ළමයත් එක්ක ඇවිදින්න යනගමන් ඒ ඒ ගෙවල්වල ඉන්න අය ගැන අහල දැනගත්ත විදියට ඒ ගෙදර ඉඳල තියෙන්නෙ බූරු බාප්පා කියල ඒ පැත්තෙ ප්‍රසිද්ධ බූරුවා ගහන කෙනෙක් ! ඒ මිනිහට බූරු බාප්ප කියන්නෙ කිසිදවසක ගෙදර නෑ, මලගෙවල් හොයාගෙන ගිහින් එකදිගට දවස්ගණන් බූරුවා ගහන පැදුරෙම නිදාගන්න නිසා.
එයාගෙ ළමයයි බිරිඳයි විතරයි දැන් ගෙදර ඉන්නෙ! ළමය එක වසරෙ ඉගෙනගන්නෙ! හැමදාම මම ඔතනින් එහාටමෙහාට යනනිසා ටිකක් අවධානෙන් ගියා මේ කාන්තාව බලාගන්න .
ඔන්න දවස උදාවුණා. ඇත්තටම ඉතාම සුරූපී වයස අවුරුදු විස්සක විතර තැනැත්තියක්. කාන්තාවකට කලාතුරකින් පිහිටන විදියට අඟපසඟවල හැඩය හා ගැලපීම ඉතාම විශිෂ්ටයි .
මාස කීපයකට පස්සෙ අබේරත්න මහත්තයා මාරුවක් අරන් ගියා . අර කාන්තාවත් ළමයත් ඒ එක්කම අරන් ගිහින් . ඊටපස්සෙ ආරංචියක් නැතුව ගියා . මාත් ටික කාලෙකට පස්සෙ මාරුවක් අරන් වෙන පලාතකට ගියා .
ඔය සිද්ධියෙන් අවුරුදු විස්සකට විතර පස්සෙ දවසක් මම මිත්‍රයෙක් බලන්න කරාපිටියෙ රෝහලට ගියාම මම දැක්ක කොරිඩෝවෙ දොස්තර නලාවක් කරේ දාන් ඉන්න තරුණයෙක් එයාගෙ දෙමව්පියන් බව හිතන්න පුලුවන් දෙන්නෙක් එක්ක කතාකරමින් ඉන්නව. පිරිමි කෙනාගෙ වපරෙයි බැල්මයි මට එකපාරටම හිතට වැදුණ! ‘ අබේරත්න මහත්තයා ද? ‘
ඒ තුන්දෙනාම කතාකරන තැනට ගිහින් ඒක අහන්නත් බැරිනිසා මන් බලන් හිටිය මේ දෙන්න දැන් ආපහු යන්න මන් ඉන්න පැත්තට එයිනේ , එතකොට අහනව කියල .
ඒ උනාට මේ අය අනිත් පැත්තට හැරිල යන්න හදනකොට මන් දැනගත්ත ආයෙ අවස්ථාවක් එන්නෙ නැතිබව. හොඳ ම දේ නම කියල කතාකරන එක! එයා නෙවෙයි නම් යන්න යාවිනේ! කාටවත් ප්‍රශ්නයක් නෑනෙ .
‘ අබේරත්න මහත්තයා ! ‘ මගේ ඒ හඬත් එක්කම අර යන්න ගිය කෙනා ආපහු හැරිල බැලුවම ආයෙ සැකයක් නෑනෙ . මන් නවතින්න කියල අතින් සංඥා කරන් ළඟට ගියා .
‘ අබේරත්න මහත්තයා නේද? මාව අඳුනගන්න පුලුවන් ද? ‘
‘ ම්ම් මතකයක් නම් නෑ. ! ‘
‘ මම ඔයාගෙ ක්වාටර්ස් එකේ ඉස්සර නතරවෙල ඉස්කෝලේ උගන්නන්න ගියේ! ‘
‘ ංආනේ අවුරුදු කීයකට පස්සෙද? ඒ කාලෙ අවුරුදු විස්සෙ විසිපහේ කොලුගැටයෙක් නෙ! ‘
ජෝඩුව පුතාට සමුදීල මාත් එක්ක ආව.මම ඒ කාලෙ වැඩකලේ හම්බන්තොට . අබේරත්න මහත්තයා පදිංචිවෙලා ඉන්නෙ මාතර. එතන හිටියෙ ලොකුපුතා වෛද්‍යවරයකු විදියට පුහුණු වෙනව.
මගේ වාහනෙන් ම යන්න පුලුවන් කිව්ව නිසා මාත් එක්ක මාතරට ආවා. එනගමන් අපිදෙන්නට කියන්න කතන්දර ගොඩයි!
යනගමන් ගෙදරටත් ගොඩවෙලා ඒ දෙන්නගෙ තේපැන් සංග්‍රහයක් භුක්ති විඳලයි ගියේ! අර කාන්තාව සමග පසුව අබේරත්න මහත්තයා විවාහවෙලා. තවත් පුතෙක් ඉන්නව එයා උසස්පෙල කරනව. ලොකුපුතා තාත්ත කියලයි කතාකලේ.
තමන්ගෙ නූනත් තමන්ගෙ ම පුතෙක්ට වගේ උගන්නල ලොකු පුතා සමාජයේ හොඳ තැනකට අරන් ඇවිත් . ඒ වගේ සැමියෙක් ලබපු අර කාන්තාවත් හරිම වාසනාවන්තියක් . විවාහවෙන්න පොරොන්දුවෙලා කාන්තාවන් අමාරුවේ දාල යන නොමිනිසුන් අතරේ අබේරත්න මහත්තයා උතුම් මනුෂ්‍යයෙක් !\
උපුටා ගැනීම: Channa Witha