අද ලියන්නේ අපේ ගෙදර අයියයි ,නංගියි ගැනය.මේ දෙන්නාගේ වයස් පරතරය හරියටම අවුරුදු දෙකහමාරකි .වෙනස්ම ගතිගුණ ඇති මේ දෙන්නා හරියට අහසයි පොළොවයි වගේ ය.
අයියා වචන දහයක් කතා කරන විට නංගී වචන සීයක් වත් කතා කරන්නේ ය.නංගී ට වැරදිලාවත් පාරක් ගැහුවොත්,අහල පහලට ඇහෙන්නම හයියෙන් අඩන්ණේය.එතකොට ලැජ්ජා හිතෙන්නේ අඬන ඇයට නොවේය .ගැසූ අපටය . කට සීනුවක් වැනිය.හිමින් කතාවකුත්, හිමින් ගමනකුත් නංගිට නැතිය. නංගි කොයි වගේ දැයි කියනවා නම්,හරියට සමනලයෙක් වාගේය. ඉන්නෙම පාවි පාවී ය.කිසිම දෙයක් සත පහකටවත් ගණන් ගන්නේ නැත.
අයියා එසේ නොවේ ය.වැඩද හරි පිළිවෙළය.අල්මාරියේ ඇති ඇඳුම් ටික අස්කර ගන්නට යැයි කියූ විට අයියා පිළිවෙලට, ලස්සනට කාලය අරගෙන ඒ වැඩේ කරන්නේය.නංගීත් අස් කරන්නේ ය.හැබැයි ඇඳුම් ටික අල්මාරියට වැටෙන්නේ ගුලි ගුලිය.
අයියා සුදු ය.නංගී ටිකක් පාට අඩුය.ඉතින් මේ පාට ගැන කෙලින්ම චෝදනාව එල්ල වන්නේ අපටය.ඒ වෙලාවට ,තාත්තගේ තාත්තා කළු නිසා එසේ වූවා යැයි පවසා මම ඇඟ බේරා ගන්නවා ය.නිතරම සුදු වීමට ගාන, එක එක ක්‍රීම් ජාති ඉල්ලනවා ය.
අපේ නංගීට නම් බඩගින්නේ සිටීමට බැරිය.බඩගිනි වෙලාවටම කෑම ටික ඕනෑය.අයියා නම් සතියක් වුණත් කෑම නැතුව සිටීමට සූදානම් ය.අයියාට කෑම කැවිය යුතුය.නංගි තනියම බෙදාගෙන කන්නේ ය.
අයියා වැඩිපුරම කන්නේ කටට කරදර නැති කෑම ය. බිස්කට්, බූන්දි , කේක් ද, කිරි ආහාර ද.ඔහුට ප්‍රියය. මිරිස් අඩුවෙන් කෑමටත් අයියා කැමතිය.අයියට දිරවන්නෙම නැති ආහාරය බත්ය .කොටින්ම අයියා කවදාහරි දවසක බැඳ ගන්නේ ,බත් උයන්නේ නැති කෙනෙක් බව දවසක් මට පැවසුවාය.ඒ කියන්නේ සුද්දියක් වන්නටත් බැරි නැත.
නංගි එසේ නැත, වැඩිපුරම කැමති බත් වලටය.කරවලත්, සම්බෝලත් ඇගේ ප්‍රියතම ආහාරයන්ය.
ඉතින් ඇය නම් කවදාහරි බන්දා දිය යුත්තේ එක්කෝ ගොවි මහතෙකුට ය. නැත්තං ඉඩම් හිමි වැවිලිකරුවකු ටය.එහෙමත් නැත්නම් කරවල මුදලාලි කෙනෙකුටය.විහිළුවට හරි මෙහෙම කිව්වොත් නංගිට තද වෙනවාය.
නිදා ගැනීමට නම් දක්ෂයා නංගීය.අයියා රෑ නිදිමරාගෙන පාඩම් කොට නැවත උදේ පාන්දර නැගිටින්නේය.හැබැයි අයියාගේ එලාම් එකට නැගිටින්නට වන්නේ අපිට ය .අයියාව ඇහැර වීමට ටිකක් අමාරුය.නංගි එසේ නැත.එලාම් සද්දයට ‘සුටුස්’ ගා නැගිටින්නේ ය. මේ දවස් වල හයයි හතලිස් පහට පටන් ගන්නා ඔන්ලයින් පන්තිය ඉවර වෙන්නේ උදේ 7.30 ට ය.7.35 වන විට නංගි ඇඳේය.නිකම්ම නොවේ ය.ඔලුවේ සිට රෙද්දක් පොරවාගෙන මුල සිට ආයෙමත් නිදා ගන්නේය. නංගිගේ නිදා ගැනීමට ඇති හැකියාව එයින් ම පෙනෙන්නේය.
නිතරම පාඩම් කරන බැවින් නංගිට අයියාව පෙනෙන්නේ ‘පිස්සෙක්’ ලෙසය. අයියා නිතරම පොතක් අතේ තියන් සිටිනවා දුටු විට නංගි කුටු කුටු ගාමින් බැන වදින්නේය.අයියාට ඇසුණොත් ඉඳලා හමාරය.අයියාට නංගීව පෙනෙන්නේ ‘මෝඩයෙකු ‘ලෙසය.ඒ සටහන් ලිවීමට මිස, ආසාවටවත් පාඩම් කිරීමට පොතක් අල්ලන්නේ නැති බැවින්ය .
නංගී නිතර අයියා ගැන ඔත්තු බලා කේලාම් කියන්නේය.වැඩිපුරම කියන්නේ, ෆෝන් එක අතේ තියෙනවා කියාය.හැබැයි නංගිගේ අතේද නිතරම තිබෙන්නේ ෆෝන් එක ය. එවිට අයියා මුකුත් නොකියන්නේ ය.කේලාම් කියා අසුවුවහොත් නංගිට අයියගෙන් වදින්නේ ගුටිය.
අයියා නාන්නේ කපුටෙක් වාගේය.මේ ගියා ආවා වගේය.නංගි එසේ නැතිය.පාසල් ගීතයේ සිට සිංදු දහයක් පහලවක් ගයා, අවසානයේ ජාතික ගීයද ගයා මිස ඇය නාන කාමරයෙන් එළියට එන්නේ නැතිය.අහල පහල ගෙවල් වල අය පවා නංගී නාන බව දන්නේ ය.ඒ නංගිගේ මධුර මනෝහර හඬ දසත පැතිරෙන බැවින් ය.
අයියා ලකුණු අඩුවෙන් ගත් විට එය පවසන්නේ ද අපේ හිත නොරිදෙන ලෙසය.ඊළඟ පාර මීට වඩා ලකුණු ගන්නා බවද පවසන්නේය. අපේ හිත හදන්නේය. නංගි ලකුණු අඩුවෙන් ගත්තද ඇයට ගානක් නැතිය. වැරදිලාවත් එයට අපි බැන්නෝතින් ඊළඟට බැනුම් අහන්නට සිදුවන්නේ අපිටමය. කාලගුණයේ සිට විවිධ හේතු රාශියක් ඇගේ මේ ලකුණු අඩුවීමට හේතු වූ බව අප දැනගන්නේ පසුවය.
නංගී ගමනක් යන විටද,නැවත ආපසු ආ විට ද මුලින්ම යන්නේ අපේ ගෙදර මාළු ඇති පොකුණ ලඟටය.නංගි කන්නේ මුං ඇට නම් ,පොල් සහ ලුනු මිරිස් සමගම මාළුන්ට ද මුංඇට ලැබෙන්නේ ය.ඇය කන හැමදේම වාගේ ලබන්නට තරම් මාළු න් වාසනාවන්තය. නමුත් ,තාත්තා ගෙදර ආපසු බොර වුනු මාළු පොකුණ දැක කෑගසන්නේය.මාළු පොකුනේ ඇති පැළවලට කකුල් ලැබී ඒවා තැන් තැන් වලට ගමන් කර ඇති බව දක්නට ලැබෙන්නේය.නිකන් ඉන්න බැරි මාළුන්, මාළු පොකුණේ ඇති තිරිවානා ගල් උස්සා ,එක්කෝ එලියට විසි කර තිබෙන්නේය.මාලු පොකුනේ ඇති පැළ කරකවමින් සුළි කුණාටු ඇති කර මාලුන්ව බය කරන්නටද නංගී දක්ෂය.
අයියා නං කූඹියෙක්වත් මරන්නේ නැතිය.අපායට යන වැඩ කරන්න එපා යැයි අයියා පවසන්නේය.
එකම අරමුණක පිහිටා සිටින අයියාත්, විසිරුණු මනසක් ඇති දඟ නංගිත් අපේ ගෙදර රස ගුලාවකින් පුර වන්නේය.
අපට ලැබී ඇත්තේ කට ඇති දුවකුත්,රුව ඇති පුතෙකුත් ය.
අයියා නිසල ව්ලක් නම්,ඒ දිය කළඹන සැඩපහර වන්නේ අපේ නංගී ය.
උපුටා ගැනීම: Heshani Perera