අළුත් ජංගම දුරකතනය (වැල් වටාරම්)

බයික් එක අයිනෙන් නවත්තල බැහැල බලද්දී ඩිස්ප්ලේ එක පුපුරල. ඇතුලට වතුර ගිහින් ගන්න දෙයක් නෑ වගේ. මොකා කතා කලාද දන්නෙත් නෑ. දා ගත්ත සාක්කුවට ෆෝන් එක. ආයෙ නැවැත්තුවේ ගෙදරටම ගිහින්.

පහුවදා ෆෝන් එක අරන් ගියා යාළුවෙක්ගෙ ⁣⁣ෆෝන් ශොප් එකකට. පොර ගලවල බලල කිව්වේ මේක හදනවට වඩා හොඳයි බං අළුතින් එකක් ගන්න එක කියලයි. කොහොමත් ඒ ෆෝන් එක දැන් අවුරුදු ගානක් පරණ එකක්.

ඒ යාළුවගෙන්ම ගන්න හොඳ ෆෝන් මොනවද ඇහුවම කිව්වේ ළඟදි වෙළෙඳ පලට ආපු එක්තරා ෆෝන් වර්ගයක් හොඳයි. ඒකෙ ලික්විඩ් කූලින් සිස්ටම් එකකුත් තියන හින්ද රත්වෙන් නැති කතාවක්ය. ගාන තමා සැර ඉතිං.පනහකට කිට්ටු වෙනව කිව්වා. ඔළුව කහ කහ ගෙදර ආවා. එයා ⁣ෆෝන් විකුණන්නේ නෑ හදනව විතරයි.

පස්සේ ලංකාවේ ජනප්‍රිය ⁣වෙබ් එකක දැන් මම අර කිව්ව ජාතියේ ෆෝන් හොයනව හිටු කියල. අළුතින් ගන්න වෙන්නෑ ගානෙ හැටියට. මගෙ වැඩේ ෆෝන් වල මිල බලන එක.

ඔහොම දවස් හතරක් ගියා. දවසක් කෝච්චියේ වැඩ⁣ට යද්දි අර මම හොයපු ජාතියේ ෆෝන් එකක් විකුණන්න දාලා තිබ්බ. ඒ ඇඩ් එක දාලා තියෙන්නේ දැන්.(Just now) කියල වැටිල තිබ්බ. ඒක ගෑණු ළමයෙක් පාවිච්චි කරපු එකක්ලු. ගාන හතලිස් පහක්. ඒක තමා ඒ ඇඩ් අතර තිබ්බ අඩුම ගාන. ගත්ත එවෙලෙම කෝල් එකක්. ගෑණු ළමයෙක් කතා කලා.

විස්තර අහද්දී එයා ඉන්නේ පිළියන්දලටත් එහා. ඒ ⁣⁣ෆෝන් එක ඒ ළමයගෙ ඥාති කෙනෙක් එයාට උපන් දිනේට අරන් දීල. එයා පළතුරක නමක් තියන ජාතියේ ෆෝන් විතරලු පාවිච්චි කරන්නේ. අර තෑග්ගට හම්බුන ෆෝන් එක සෙට් වෙන් නැති හින්ද විකුණනවලු.

අද සෙනසුරාදා හින්ද මම වරුවෙන් ඕෆ් වෙනව. ඒක අදම ගන්න යන්නත් පුළුවන්. ඇත්තටම අතේ තිබ්බෙ 40 යි. එයාට කේවල් කරල කරල තව පහක් අඩු කරල හතලිහකට අදම ගන්නවා, වෙන කෙනෙකුට දෙන්න එපා කියල එයාව පොරොන්දු කරගත්ත. දැන් උඹල බලනව ඇති මේ ⁣ඉන්ටනෙට් එකේ ෆෝන් හෙව්වේ, දැන් කතා කරේ කොයි ෆෝන් එකෙන්ද කියල නේද? ඒක මල්ලිගෙන් ඉල්ල ගත්ත ෆෝන් එකක් තාවකාලිකව.

වැඩ ඇරිල නැග්ග 120 බස් එකක. ගියා ඒ ළමය කිව්ව තැනට. පිලියන්දලට ගිහින් බලද්දී ඒ ළමය කිව්ව තැනට වීල් එකක තුන් සීයක දුර ගියා. මට පාරක් කියල එතෙන්ට එන්න කිව්වා. ලස්සන ගෙවල් තියන පාළු පාරක්. හොඳට සල්ලි තියන කට්ටියක් ඉන්න පාටක් පෙනුණේ.

එයා කිව්ව තැනට යද්දි එක ලස්සන ගෙදරකින් පිටරටක ගෑණු ළමයෙක් වගේ හුරුවක් තියන ලස්සනම ලස්සන ගෑණු ළමයෙක් ගේට්ටුවක් ඇරන් හිනා වීගෙන ආවා. මට ෆෝන් එක දුන්න පැකින් පිටම. මම ඇරල බලද්දී දැන් ගත්ත එකක් වගේ හොඳටම තියනව. ෆුල් පැක් තියනව. මොකුත් අවුලක් නෑ වගේ. වොරන්ට් මාස ගානක් තියනව. අරන් තියෙන්නේ රටේ නම ගිය කම්පැණියකින්. බයක් වෙන්න දෙයක් නෑ වගේ.

එයාට සල්ලි දීල මම බලන් හිටිය. ඒ ළමය සල්ලි ගනන් කලෙත් නෑ. හිනා වීගෙන ඉන්නවා. මම කිව්වා ගැනල බලන්න කියල. ඊට පස්සේ උඩින් පල්ලෙන් ගනන් කලා. පස්සේ එයා කියනව මාසයක් පාවිච්චි කරන්න අයියේ මොකුත් අවුලක් තිබ්බොත් මට කෝල් කරන්න. මම සල්ලි රිටන් කරන්නම්. ඔයා අපේ ගේ දන්නවනේ දැන් කියල. එයාගෙ නම්බර් දෙකක් මගෙ ගාව තිබ්බ. එවෙලෙම ඒ ෆෝන් එකට මගෙ සිම් දෙක දාගෙන මම එයාගෙන් සමු අරන් අාපහු කොටුවට ඇවිත් ගෙදර ආවා.

ගෙදර ඇවිත් බලද්දී ඇත්තටම හොඳම ෆෝන් එකක්. රත් වෙන්නෙත් නෑ වගේ. යාළුවගෙ ෆෝන් කඩේට ගිහින් පෙන්නුවා. එයත් අවුලක් නෑ හොඳයි කිව්වා.දැන් ම⁣ට සැටිස්.

රෑ මම ⁣ෆෝන් එක ගත්ත ළමයට කෝල් එකක් ගත්ත. ෆෝන් එක හොඳටම හොඳයි කියල. එයත් ඉතිං හොඳින් කතා කලා. රෑ වෙනකම් චැටි පාරකුත් දාන් හිටිය.

පහුවදා උදේ එයා මොකද කරන්නේ අයියේ කියල SMS එකක් එවල තිබ්බ. ඉතිං මේ චැට් කිරීම ගොඩක් දුර දිග ගියා. දැන් එයා හොඳටම හිතවත්. එයාගෙ තාත්තා ව්‍යාපාරිකයෙක්. තව අක්කෙක් ඉන්නවලු. සල්ලි පැත්තෙන් කිසි අඩුවක් නැති අය. තාත්තා හරිම දරුණු කෙනෙක්ලු. අම්මා හරි අහිංසක කෙනෙක්ලු. ඉස්කෝලේ ගිහින් තියෙන්නේ ඉන්ටනැෂනල් එකකට.

ඉතිං එයයි මායි දිගටම චැට් කලා. විස්තර දැනගෙන හොඳටම හිතවත් උනාට පස්සේ අපි දෙන්නම දන්නෙ නැතුව අපේම උනා. මේ ළමයා කියනව දැන් අයියේ අපේ තාත්තා මේකට කොහොමත් කැමති වෙන් නෑ. එයා ගැන මම හොඳාකාරවම දන්නවා කියල.

දවස් කීපයක් අපි කොළඹදී හම්බුනා. ඇත්තටම එයා ගොඩක් ලස්සනයි වගේම එයාගෙ හිතත් ගොඩක් අහිංසකයි. හරි අවංක නිහතමානී කෙනෙක්. මම පැතුවෙත් එහෙම කෙනෙක්ම තමා.

පස්සේ දවසක් අපි කෝ්ල් කර කර ඉද්දි වැඩේ එයාගෙ තාත්තට අහුවෙලා හොඳටම ගහල. පස්සේ අර මට දුන්න ⁣ෆෝන් එක හොයල බලද්දී ඒකත් නෑනේ. ඒකටත් ගහල හොඳටම. එයාගෙ ෆෝන් එක තාත්තා අරන්. මට කිසිම විස්තරයක් දැනගන්න විදියක් නෑ. මේ ටික දැන ගත්තෙත් එයා අම්මගෙ ෆෝන් එකෙන් හොරෙන් අරන් කතා කරපු හින්ද.

පස්සේ එයා හොරෙන් මට ටික ටික කතා කලා. හැම වෙලේම කියන්නේ මාව දාලා යන්න එපා කියලයි. මම දිව්රල කිව්වා කවදාවත් මොනම හේතුවක් හින්ද වත් එයාව දාලා යන්නේ නැති බව.

දවසක් හදිස්සියේ එයා කතා කරල කිව්වා එයාලගෙ තාත්තා එයාව ඕස්ට්‍රේලියාවේ එයාලගෙ නැන්දා කෙනෙක්ගෙ ගෙදර යවන්න හදන බවත්, එහෙම යැව්වොත් අවුරුදු ගානකට ආයෙ ලංකාවට එන්න බැරි බවත්. ඒක අහල මම රෑ එළිවෙනකමි ඇඩුවා. පහුවදා එයා කතා කරද්දී මම කිව්වා ඔයාට මම ෆෝන් එකක් දෙන්නම් කියල මම එන වෙලාවක් කියල එයාලගේ ගෙදර ගාවට ගිහින් අමාරුවෙන් ⁣⁣⁣ෆෝන් එකක් එයාට දී ගත්ත. දැන් අමාරු වැඩක් ඉවරයි.

තත්වෙ බරපතල වෙන්න යනව තේරුණේ එයාට වීසා හදන්න තාත්තා යනව කිව්වම. කරන්න වෙන දෙයක් තිබ්බෙ නෑ. මගෙ වයසත් හරි දැන්. ගත්ත එයාට කෝල් එකක් පහුවදා පාන්දරම මම එනව කියල, එයාට අවශ්‍යම දෙයක් අරන් ගෙදරින් එලියට එන්න කිව්වා. ඒ තීරණයට එයා කැමති උනත් එයා පුදුම තරමක් ඇඬවෙ අම්මයි අක්කයි දාලා එන්න බෑ කියල. ඒ දෙන්න එක්ක එයා පුදුම බැඳීමක් තිබ්බෙ.

මම අම්මට විස්තරේ කියද්දි අම්මා හොඳටම බය උනා. තාත්තට කිව්වම මට ගහන්නත් පැන්නුවා. ඒ මොනව කලත් එයාව කොහොම හරි මගේම කරගන්න මට ඕනෙ උනේ. මගෙ හොඳම යාළුවො දෙන්නෙක් එක්ක ඒ එකෙක්ගෙ වෑන් එකකින් ගිහින් මහ පාන්දරම අර ළමයව අරන් අපි ආවා. එයා එනකම් අඬනව. පස්සේ එයාගෙ කීමට අපි දෙන්න රටේ මැදට වෙන්න මගෙ එක්ක ගිය මගෙ යාළුවෙක්ගෙ ඥාති ගෙදරක කාලයක් හිටිය. ඒ අතරෙ මම වැඩට යන්න පුදුම දුකක් වින්ද.

ඒ අතරෙ මෙයා එයාගෙ අම්මට හිමිහිට විස්තරේ කියල. අම්මයි අක්කයි මේක රහසක් විදියට තියන් ඉඳල. පස්සේ අපි දෙන්න කසාද බැන්ද විතරයි වෙඩින් එකක් නැතුවම. පස්සේ ටික දවසකින් මගෙ විස්තර දන්න යාළුවෙක්ගෙන් විස්තර දැනගෙන අපේ අම්මල අපිව හොයන් ආවා අර අපි හිටපු ගෙදරට වාහනයකින්. පස්සේ අම්මගෙයි තාත්තාගෙයි කැමැත්ත ඇතිව අපි දෙන්න අපේ මහ ගෙදර ආවා. එයාගෙ අම්මා කිව්වලු එයාගෙ තාත්තා පුළුවන් තරම් අපිව හොයල. දැන් එයාව අතෑරල දාලා කියල.

මම දැන් සාමාන්‍ය විදියට රස්සාවට යනව. එයා අපේ අම්මල එක්ක ගෙදර. අපේ අම්මයි තාත්තායි එයාට හරි ආදරෙයි. ටික දවසක් යද්දි එයාට බබෙක් හම්බෙන්න කියල අපිට තේරුනා. ඇත්තටම මගෙ ජීවිතේ සතුටුම දවසක් එදා. අපේ ගෙදර අයත් හරි සතුටෙන්. පස්සේ එයා වගේම ලස්සන බෝනික්කෙක් වගේ දුවෙක් අපිට හම්බුනා.

ඔහොම ඉද්දි දවසක් අපේ ඔෆිස් එකේ ඇනවසරි පාටියක් තිබ්බ කොළඹ ප්‍රසිද්ධ ලොකු හොටෙල් එකක. ඒකෙ එදා තව වෙඩින් කීපයක් තිබ්බ. එදා අපි නොසිතපු පුදුම දෙයක් උනා. අපි අපේ පාටියෙ ඉද්දි එ් හොටෙල් එකටම එයාලගෙ අම්මලත් ඇවිත් වෙන වෙඩින් එකකට. අපි දෙගොල්ල අහම්බෙන් එකට හම්බුනා. එයාලගෙ අම්මා අපිව දැක්ක ගමන් අඬාන ඇවිත් අපිව බඳාගෙන හිටිය. එයාගෙ අක්කත් ඇඬුවා. මම හිතුවෙ ඒ තාත්තා මට එතනදී ගහයි කියල. ඒත් එයා දරුණු කෙනෙක් උනත් මොකුත් නොකියා අපේ දෝණිව දිහා ආදරෙන් බලාගෙන හිටිය.

අපි යද්දි මගෙ නෝනගෙ අම්මා පරෙස්සමින් යන්න රත්තරං පුතේ කියල මට කිව්වා. එයාලගෙ වස්තුවක් මම මංකොල්ල කාලා වගේ හැඟීමක් මට නිකමට දැනුන.

මෙන්න පහුවදා නෝනගෙ ෆෝන් එකට එයාගෙ තාත්තා කතා කරල මට දෙන්න කියල. මාව හොල්මන් වෙලා ගියා. මම තාත්තෙ කියල කතා කලා. ඒ තාත්තා මගෙ එක්ක හොඳන් කතා කලා. එයා අපේ ගෙදරට එන පාර ඇහුවා. පස්සේ දවල් වෙද්දී එයාලගෙ වාහනෙන් එයාලා තුන්දෙනා අපේ ගෙදර ආවා. අපිට ඇත්තටම හරි සතුටු දවසක් අපේ දුව එයාලා එක්කමයි දවසම හිටියෙ. බබා එයාලට ඒ තරම් ඉක්මනට එකතු උන එක අපිටත් හරි පුදුමයි.අපි දෙන්න හම්බුන විදිය අහල, පස්සේ අපේ කතාව අහල හැමෝම හිනා උනා. එයාලගෙ තාත්තා අපි එක්ක එකතු උනාට පස්සේ පුදුම තරම් මට උදව් කලා. පස්සේ මගෙ ගැන දැන ගත්තම මාව නැතුව බැරි චරිතයක් උනා. අපිට අපේ ගෙදර අංග සම්පූර්ණයෙන්ම හදල දීල අළුත් වාහනයක් පවා අරන් දුන්න. බබාගෙ සේරම වියදම් දැරුවේ එයා. අපේ බබාට පණ ඇරල ආදරෙයි. එ් තාත්තා දරුණු උනාට හිත යටින් ඉතාම සංවේදී චරිතයක්.

මම හිතන්නෙ අපේ බබා තමා අපේ පවුල් දෙක එකතු කරල අපි හැමෝම සතුටින් තිබ්බෙ. මේ සිද්ධියෙන් මම තේරුම් ගත්තේ දෙමාපියන් දරුවන්ට කෙතරම් ආදරේද යන්න හා දරුවෙක් දැක්කම දෙමාපියන්ගේ දරුණු තීරණ පවා වෙනස් වෙන විදියයි.

උපුටා ගැනීම: Gayan Widuranga Somarathna