“බලනවකො තමුසෙගෙ අම්මගෙ හැටි අයේශ්.. මගේ ළමයෙක් වත් බලා ගන්න පුලුවන් ද ඒ ගෑනිට.. ඔන්න මං නොකිව්වා කියන්න එපා මහත්තයෝ ඔය ගෑනිව ගෙදරින් එලෙව්වෙ නැතොත් මම යනවා ඔක්කොම දමලා ගහලා හොයා ගන්නවත් බැරි වෙන්නම”
උදේම ඔය පරණ රේඩියෝ තැටිය කරවන්න ගත්තෙ අයේශ්ගෙ බිරිද හංසි.. ආදරේ කරලා විවාහ වෙච්ච මේ දෙන්නට ප්‍රශ්න ආවේ අයේශ්ගේ අම්මා නිසා කියලා තමයි හංසි හැමදාම කියන්නේ.. හංසි කියනවා වගේ කිසිම ප්‍රශ්නයක් අම්මා නිසා නම් උනේ නෑ.. නමුත් හැමදාම මොන දේටත් හංසිට වැරදි පෙනුනේ නැන්දම්මගේ..
“පුතේ !”
අම්මගෙ හඬින් අයේශ් කල්පනාවෙන් මිදුනා…
“අහ් ආවද ? මල කරදරේ ඔය කටින් පුතා කියන්නත් එපා.. අර අහිංසකීව යකෙක් කලේ ඔයා තමයි .. මගේ පවුල් ජීවිතේ කඩන්නෙ නැතුව යන දිහාක යනවද”
“මං මහලු නිවාසෙකට යන්නම් මයෙ පුතේ..”
අයේශ්ගේ අම්මා කිව්වෙ අත් දෙකෙන්ම දෑස් වල කඳුළු පිස දාන ගමන්.. ලීලාවතී තමන්ගේ අදින්න තියන ඇදුම් ටික විතරක් බෑග් එකට පැක් කරගෙන මහලු නිවාසයක් වෙතට යන්න ලෑස්ති උනා..
අයේශ්ම තම්න්ගේ වාහනෙන් ගිහින් මහලු නිවාසෙට තමන්ගෙ අම්මව දාලා ආවේ පාරක් අයිනට බලු පැටව් ටිකක් දෙනත් දාලා යනවා වගේ..
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
“අනේ අයේශ් ඔයා ආවද? අර අම්මන්ඩිව ගෙනිහින් දැම්මද මහත්තයෝ”
හංසි ඇවිල්ලා අයේශ්ගේ බෙල්ලෙ එල්ලෙන ගමන් ඇහුවා..
“ඔව් ඔන්න ඉතින් දැන් අපිට අපේම චූටි පැටියෙක් හදාගෙන සතුටින් ඉන්න පුලුවන් හංසී”
අයේශ් කිව්වෙ හුඟාක් සතුටින් හංසිගෙ ඔලුව අත ගාන ගමන්..
ඔහොම මාසයක් විතර ඉන්නකොට තමයි හංසි ප්‍රෙග්නන්ට් උනේ..
“අයේශ් අනේ එන්නකො ඔයා අද ගෙදර ඉක්මනින් එන්න අයේශ් මට තනියම ඉන්න් බෑ වගේ..”
“හරි ඉන්නකො මං දැන් ඕෆ් වෙලා එන්නම් හංසී”
දුරකතනය විසන්ධි කරලා වාහනය ගත්ත අයේශ් වේගයෙන් කාර් එක පදවගෙන ගෙදර පැත්තට ආවා…
නොහිතපු වෙලාවක නොහිතුව විදියට අයේශ් එන මඟදි වාහනේ හැප්පුනේ හිතා ගන්න බැරි විදියට..
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
අනතුරෙන් පස්සෙ අයේශ්ගේ එක පාදයක් අහිමි උනා.. ඒ වගේම අයේශ්ගෙ කොන්දට හුඟක් බලපෑම් උනා.. දැන් අයේශ් සදහටම රෝද පුටුවක ඉන්නෙ..
“හැමදාම මේක කරන්න මට බෑ අයේශ්.. ළමයෙක් හදාගත්තා මදිවට දැන් තමුසෙ අබ්බගාතයෙක් මං කොහොමද ජීවත් වෙන්නේ.. ළමයෙක් එක්ක හිඟා කන්න තමා වෙන්නෙ”
හංසි අයේශ්ට ඔය විදියට නිතරම බනින්න උනා..
“හංසි මං රෝද පුටුවකට වෙලා මොනා කරන්නද හංසි “
“කරන්න බැරි නම් ඕං මගුලක් කරගන්නවා.. මං යනවා යන්න”
හංසි ඇදුම් බෑග් එකත් පැක් කරන් ගෙදරින් යන්න ගියා… දැන් අයේශට කාත් කවුරු වත් නෑ.. අයේශ් ගෙදර තනි උනා..
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
“අඩෝ අයේශ්, මේක අහලා කලබල වෙන්නෙපා බං..”
අයේශට යාලුවකුගෙන් ඇමතුමක් ආවා..
“උඹේ වයිෆ් අද හොස්පිටල් ගිහින් බං.. වෙන මිනිහෙක් එක්ක ඉදලා තියෙන්නෙ.. මගේ වයිෆ් බං ලැබ් එකේ ඉදලා තියෙන්නෙ.. “
“ඉතිං කියපන්කො”
“අඩෝ ඒ මිනිහා හංසි එක්ක ගිහින් දරුවව නැති කරලා බං.. මට අපේ එක්කෙනා කියද්දිත් පරක්කුයි බං.. “
“දෙයියනේ මගේ දරුවා”
හංසි තමන්ගේ ලෙයින් හැදුන දරුවව නැති කරලා දැම්ම කියලා අයේශ් දැන ගද්දි පරක්කු වැඩී..
මේ අතරේ තමයි අයේශ්ගේ අම්මා මේ ඇක්සිඩන්ට් එක ගැන දැනගෙන ගෙදර ආවේ..
“මගේ පුතේ”
අම්මා අයේශ් ලගට ඇවිල්ලා එක පිම්මෙ අයේශ්ව බදා ගත්තා…
“අම්මා….”
අයේශ් අඬන්න පටන් ගත්තේ තවත් හිතේ හිර කරන් ඉන්න බැරි දුකට..
“පුතේ උබව කවුරු දාළා ගියත් මං උඹව බලා ගන්නවා මගේ රත්තරන.. හිඟා කාලා හරි මං උඹව බලා ගන්නවා රත්තරනේ”
ලීලාවතී අම්මා කිව්වෙ අයේශ්ගේ හිස අත ගාන ගමන්..
“මට සමා වෙන්න මගේ අම්මේ.. අන්තිමට මට මේ ලෝකෙම නැති වෙලා ඉතුරු උනේ ඔයා විතරයි අම්මේ”
එදා ඉදලා කඩයප්පම් හද හද විකුණලා අයේශ්ව ජීවත් කලේ අයේශ්ට බේත් කලේ අයේශ්ගේ අම්මා…
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
උපුටා ගැනීමකි