අන්න ඒ බය තියාගනින් අංකල් (වැල් වටාරම්)

පරණ උස සීට් තියන සීටීබී බස් එක යනවා රුවන්වැල්ලේ ඉඳලා රංවලට

හැමෝම විඩාබර මුහුණු සහ මම විතරක් නැවුම් මුවෙන් ඒ මන්ද එයාලා වැඩ ඇරිලා එනවා සහ මම වැඩට යන්න යනවා

පරණ බස් එකක් හින්දා රෑ වුණත් මලානික ගැහෙන මඳ එළියක් එන්නේ බස් එකට

මම යන්නේ පොල්ගහවෙලින් රෑ 9.50 යාපනය කෝච්චිය අල්ලාගන්න.

බස් එකේ සීට් ගානටත් නැති තරම් සෙනඟ

කොන්දොස්තර ඉස්සරහා දොරේ පාපුවරුවේ යනවා රියදුරු එක්ක කයියක් ගහගෙන

බස් එකේත් ලාවට සිංදුවක් එහෙම යනවා

සීතල හුලං පාර ජනේලෙන් එන හින්දා මම ජනේලේ වහගන්නවා

බස් එක එහෙම ලොකු හයියෙන් යන්නේත්නෑ,

රංවලින් බස් එකක් නැතිවෙයිදත් බයයි

යාපනය කෝච්චිය මිස් වුණොත් මට යාපනේ යන්න වෙන්නේ බස් එකේ

ඒක ඇඟටත් අමාරුයි පර්ස් එකටත් අමාරුයි මොකද සැපට ෆස්ට් ක්ලාස් යන්න හම්බුණ කෝච්චි ටිකට් එක ගානට නමලා පර්ස් එකේ

සමහර සීට් තුනේ සීට් වල තුන් දෙනාම ඉන්නවා

දැන් බස් එක අරන්දර එහෙම පහු කරලා රබර් වත්තක් මැදින් යන්නේ

එක සීට් එකක කෙරවලේ ගැහැනුකෙනෙක්,

ඊලඟට අන්කල් කෙනෙක් සහ තවත් කෙනෙක් සීට් එක අයිනේ

එක පාරට අර සීට් එකේ ජනේලේ ගාව ඉන්න ගැහැනුකෙනා කෑගහනවා ජරා වැඩ කරන්න එපා මනුස්සයෝ කියලා

බස් එකේම අවධානය එතෙන්ට යනවා

ඒ මිනිහා අස්සෙන් අත දාලා ඒ ගෑනුන්කෙනාගේ බඩ අත ගාලා

ඒ ගෑනුකෙනාටත් ලැජ්ජයි එහෙම කෑගහපු එකට,

මට හිතුණා අසරණම වෙලා තමයි කෑගහන්න ඇත්තේ කියලා

මම පිටිපස්ස හැරිලා බලනවා ඒ සිද්ධිය

මට අදාල නැති දෙයක් උඩු හිත කියනවා

කතා කරපං තාරු ඒ අසරණ ගෑනු කෙනා වෙනුවෙන් කියලා යටි හිත කෑගහනවා

උඹ හැමදාම කෙලවාගන්නේ අහක යන ගූගොඩවල් වලට අත දාලා කියලා උඩු හිත කියනවා

බස් එකේ එක්කෙනෙක් වත් සද්ද නැහැ තාමත් අර ගෑනු කෙනා කෑගහලා දුක කියනවා

අර මිනිහා ගෑනු කෙනාට බනිනවා එහෙනම් කාර් එකක යන්න කියලා

මම මේකට කතා කරනවද නැද්ද කියලා තීරණයක් ගන්න බැරුව මගේ පපුව ගැහෙනවා හයියෙන්

මම හිතනවා ඒ එතන ඉන්නේ කාගේ හරි අම්මෙක් සහෝදරියක් වෙන්න පුලුවන් කියලා

මම සීට් එකට දනිස්ස තියලා පිටිපස්ස හැරිලා ඇයි මොකද්ද ප්‍රශ්ණේ කියලා අහනවා

එහෙම අහන්නේ ගෑනු කෙනාගෙන් නෙවෙයි අර මිනිහාගෙන්

මිනිහාගේ කට වැහෙනවා සද්ද නැතුව ඉන්නවා

මගේ ප්‍රශ්නේට උත්තර නැති හින්දා මම ආයේ හයියෙන් අහන අගමන් මිනිහාගේ අතින් ඇදලා ආයේ අහනවා ඇයි මොකද්ද අංකල් ප්‍රශ්නේ කියලා

පොර සද්ද නෑ තාම සහා කොන්දොස්තර එනවා එතෙන්ට

මම නැගිටලා යන්න හදනවා ඒ සීට් එක ගාවට

අනුන්ගේ රෙද්දවල් වලට හොට නොදා ආයේ ඉඳගනින් කියලා ආයේ උඩු හිත කෑගහලා බනිනවා

නෑ උඹ මේ කරන දේ හරි දිගටම පලයන් යටි හිත කියනවා

මම උඩු හිත කියන දේ අධෝවාතයක් සේ නොසලකා හැරලා අර අංකලයා ගාව සීට් එකට යනවා

ලොක්කා අඩියක් එහෙම ගහලා සුරාව ඕකේ හින්දා දුරාව අවශ්‍ය වුණ සීන් එකක් වෙලා තියෙන්නේ කියලා පුත්තලම් බූරුවෝ හත් අට දෙනෙක්ගේ මොලේ තියන මට තේරෙනවා

ඇයි අංකල් අමාරුයිද එහෙනම් බැහැලා යන්න කියලා මම මෝඩයෙක් වගේ හයියෙන් බස් එකට ඇහෙන්න කෑගහනවා

බස් එකේ එක මිනිහෙක් සිද්ධිය දිහා බලන් ඉන්නවා විතරයි වචනයක් නැහැ

මම පොරට බනිනවා බොහොම අමාරුවෙන් කටෙන් පනින කුනුහරප ටික ගිලගෙන සහ පම්කයා කියන වචනේ විතරක් පනිනවා කටින්

මම ඌව නැගිට්ටවනවා සහ බනිනවා සමඟින් කියනවා තෝ වැඩිහිටියෙක් හින්දා නිකම් ඉන්නේ කියලා

කොන්දොස්තර කියනවා හරි මල්ලි ඕක අතෑරලා දාන්න කියලා

මම කියනවා එහෙම නිකන් අරින්න බෑ අයියේ මට මූට දෙකක් දෙන්නම ඕනේ කියලා ඇරලා දානවා අංකල්ගේ වෙරි හිඳෙන්න හක්කට එකක් පටෝං ගාලා

පොරගේ දතකට මගේ අතත් තුවාල වෙනවා

මම ඩ්‍රයිවර්ට කතා කරලා කෑගහලා කියනවා මේ බස් එක නවත්තන්න මූව මෙතන දාලා යමු කියලා

ඩ්‍රයිවර් මහා රෑ පාලු තැනක කිව්ව පරක්කුවට බස් එක නවත්තනවා

මාගේ ශ්‍රම දායකත්වයෙන් අර මෑන්ව බස්සනවා බස් එකෙන්

ආයේ බස් එක යනවා සහ මිනිස්සුන්ගේ කටවල් ඇරෙනවා සහා එයාලා මට ප්‍රසංශා කරනවා

මල්ලි නියමයි ඈ සහ ඒම තමා කරන්න ඕනේ කියලා හැමෝම මට ප්‍රසංශා කරනවා

යකෝ අරවෙලේ වචනේකින් හරි සපෝට් කලානම් අංකල්ට තව අතාරින්න තිබ්බානේ කියලා කට කොනකින් හිනාවක් යනවා මට

මම ආයේ ගිහින් සීට් එකේ ඉඳගෙන යනවා ගමන

මටම හිතෙනවා එතන ඕවර් ඇක්ටිං දඟලානා සීන් එකක්ද කලේ කියලා

පොඩි ලැජ්ජා ගතියකුත් එනවා හිතට

යටි හිත කියනවා නෑ තාරු උඹ කරපු දේ හරි කියලා

පොඩි දාඩිය ගතියක් ආපු හින්දා ආයේ ජනේලේ අරිනවා මම ටිකක්

මඳසුලඟ සමඟ අධ්‍යාත්මික සුවය….

උපුටා ගැනීම: Tharu Rajapaksha