මම මේ පින්තූරයට ගොඩාක් කැමතියි. කුඩා දැරියගේ කෝපය පහව යන තුරු මුළුමනින්ම සන්සුන් මිනිසුන් දෙදෙනෙක් බලා සිටිති. මොවුන් දෙදෙනා සාප්පු සංකීර්ණය මැද කේන්තිගනිමින් බිම වැතිරි සිටි වයස අවුරුදු දෙකක දැරියගේ පියා සහ සීයා වේ
මේ පිරිමින් දෙදෙනාගෙන් කිසිවෙකුට දැරිය පිළිබඳ ඉවසීම නැති වීම, කේන්ති යාම හෝ කෑ ගැසීමක් නැත.ඔවුන් නිහඬව බලා සිටී. ඔහු ඇයට අවශ්‍ය දේ සරලව ලබා නොදෙන අතර, ඇගේ හැඟීම් ප්‍රකාශ කිරීමට ඔහු ඉඩ සලසයි, මේ අවස්ථාවේදී ඇයට අවශ්‍ය දේ නොලැබීම ගැන ඇයගේ කෝපය වේ…
කුඩා දැරිය ඉදිරිපත් කරන රඟපෑම ගැන කිසිවෙකුට ලැජ්ජාවක් දැනෙන්නේ නැත.
මෙම ඡායාරූපය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමේදී පියාගේම වචන සියල්ල පැහැදිලි කරයි:
මෙම සටහන එක් දෙයක් සහ එක් දෙයක් ගැන පමණි.
“අපහසුතාවයන් තුළ සැපපහසු වන්න.”
පරිපූර්ණ දෙමව්පියන් නැත, නමුත් මම මට ඉගැන්වූ දෙයක් නම් අනෙක් අය සිතන දේ මත දෙමාපියෙකු නොවීමයි. මට දැනෙන දේ ප්‍රසිද්ධියේ සහ ලැජ්ජාවට පත් වුවද මගේ පියා නිතරම මට දැනෙන්නට සැලැස්සුවේය.
‘ඔබ මාව අපහසුතාවයට පත් කරනවා! ‘අඬන්න එපා! ‘ ඔහු කියනවා මට මතක නැත.
මගේම චිත්තවේගී දියුණුවට එය කෙතරම් වැදගත් දැයි මට වැටහුනේ මෑතක් වන තුරුම නොවේ.
අපේ දරුවන් බොහෝ තොරතුරු ඉගෙනගෙන සකසමින් සිටින අතර මේ නව හැඟීම් සමඟ කුමක් කළ යුතු දැයි ඔවුන් නොදනිති.
අපහසුතාවයන් තුළ සැපපහසු වීමට අපි ඉගෙන ගනිමු. අපේ දරුවන්ගේ කෝපය සමඟ කටයුතු කිරීමට අපි ඉවසීමෙන් හා සන්සුන්ව ඉගෙන ගනිමු.
ජීවිතයේ එක් වරක් හෝ දරුවන් දරුවන් වේ.
උපුටා ගැනීම:Anu