ස්වාමීනි මම ඇසින් දුටු සාක්ෂිය පමණක් නොවෙමි.
වරෙක ඔයා අපරාධකාර හිමි නමට පෙම් කලෙමි.
එවිට හෙතෙම ඇන්දේ කලිසම්‍ ය. කමිසය..
හෙතෙම මා නොසළකා හරින විට
දස දහස් වර කිපුනෙමි.
ඒම සලකා හැරීම නොව අසරණකම යැයි ඔහු කියූ විට
පිට කොන්දක් නැති පිරිමියෙක් කුමකටදැයි ඇසීමි.
ඔයා අපරාධකාරයා ඔහුගේ නංගිලා දීග යවමින් සිටින අතර මව් පිය අසිරි මැද
මම දීග ගියෙමි.
මගේ සැමියාට කලකට පෙර පටන් වැන්දඹුවකගේ ප්‍රේමය හිමිව තිබුනෙන්
මගේ ප්‍රේමය සුළුකොට තැකෙන්නට විණි.
සියල්ලම හිමි විවාහයක ,සැමියා පමණක් අහිමි ගැහැනියක වීමි.
එසේ වතුදු මවක වීමට බල කෙරුනෙන් ගැබ්බර වීමි.
ඔය අපරාධකාරයා හා ඇවිද ගිය මාවත් වලම
දරුවා කුස දරා තනිව සායනයට ගියෙමි..
ඔය අපරාධ කාරයා
සිනමා ශාලාව ඉදිරිපිට තේ කඩයේ වැඩ අතර බලා සිටියේය…
දරුවා අත දරා තනිව සායනයට ගියෙමි
ඔය අපරාධකාරයා සිනමා ශාලාව ඉදිරිපිට තේ කඩයට වී බලා සිටියේය ..
ඇතැම් දාට ඔහුගේ ඇස් මලානිකව තිබුණේය.
ඇතැම් දාට ඔහුගේ ඇස් රතුව තිබුණේය.
“බඳින්නේ නැද්ද?” යි මා විමසූ දිනෙක
“කොන්ද පන නැති පිරිමියෙක් බඳින්න මොන ගෑනිද කැමති වෙන්නේ ” යැයි ඇසුවේය.
මම දරුවා පෙර පාසලට ගෙන ගියෙමි.
එවිට ඔහු තේ කඩයට එන මිනිසුන්ට “බන” කියමින් සිටියේය.
“මල්” සමඟ බන ඇසූ විට මොලය විකාර වන බවට
කට කතාවක් විය.
දිනක ඔය අපරාධකාරයා නගරය මැද ,ඔර්ලෝසු කනුව අසල බිම වැටී නිදා සිටිනු දුටුවෙමි.
ඒ කට කතාව සත්‍ය බව වටහා ගත්තෙමි.
“මල්” සේම “බන” ද හිත හදාගන්නා උපාය බවක් දිනෙක ඔහු කියනු අසා සිටියෙමි..
ඉක්බිති උදාවූ අගෝස්තුවේ
ඔහු මුල්ලේරියාවේ බව දැනගතිමි.
තේ කඩයේ යාර ගැසීම නැවතී හැඳි ශබ්දය පමණක් ඇසෙන්නට විනි.
නගරය පාලුවට ගියේය. .
මම දරුවා පාසලට යැවීමි.
දිනක අහම්බෙන් තේ යාරය දුටිමි.
ඔය අපරාධකාරයා “මට දැන් හොඳයි” කීවේය.
නගරය නැවත සාමාන්‍ය තත්වයට පත් විය.
අඩුව තිබුනේ තේ යාරය වන්නට ඇත..
මූට දැන් හොඳටම හොඳයි කියූ මුදලාලි
කපු කමක් අතට ගත්තේය .
ඔය අපරාධකාරයාට හොඳ මනමාලියක් හිමි විය .
මම මනමාලියට ඇන්දවීම බාර ගත්තෙමි .
ඔයා අපරාධකාරයා සිනාසුනා පමණි .
දෙක ශ්‍රේණියේ ළමුන්ගේ දෙමාපිය හමුවදා
නම වන වරටත් මම තනිව පාසලට ගියෙමි .
නමය යනු නරක ඉලක්කමකි ,,
අත්‍යවශ්‍ය මීටිමකට යැයි ගෙදරින් ගිය
දෙක ශ්‍රේණි පුතාගේ පියා සිනමා ශාලාව ඉදිරිපිට සිටියේය.
ඔහුගේ අතේ එල්ලී සිටියේ දන්නා හදුනන “ඇය” මය.
මම කිසිවක් නොකලෙමි .
වරද කාලියගේය.
ඇයට තිබුණේ මට ආවේශ නොවී ඉන්නට ය .
කාලිය ගේ කම්මුල් පහරින් යක්ෂයෙකු ආවේශ වූ හෙතෙම මට පහර දුන්නේ ය .
හෙල්මටය මගේ හිසේ ගැටීම පැලිණි.
ඔය අපරාධකාරයා තේ කඩයෙන් බැස ආවේ එවෙලේය..
අපරාධකාරයා අත තිබූ කොත්තු ගහන තලය
දෙක ශ්‍රේණියේ පුතාගේ පියා ගේ උරහිස දෙබෑ කළේය.
“ඒ මගේ මිනිහාය. ලමයාගේ පියාය .
මියෑදුන හොත් ඉතින් මම කුමක් කරමිද?” යි කෑ ගැසීමි.
තමුසෙ මොකටද මේක මැද්දට පැන්නේ “යි ගුගුළෙමි..
පොලිසියෙන් ඇසූ විට මම දුටු දේ කීවෙමි .
පොලීසියේ පොත අනියම් සම්බන්ධයක් ලියා තිබුනේ උපකල්පනයකින් පමණක් බව සහතික කොට කියමි.
සුවහසක් අවමාන මැද වැන්දඹුවක වීමී.
දෙවන වරටත් වැන්දඹුවක වූ සැමියාගේ අනෙක් බිරිඳට දේපලින් භාගයක් පවරා දුනිමි .
ඔය අපරාධකාරයා සිරගෙයි බව දැන සිටියෙමි.
වරක්වත් ගොස් නොබැලීමී.
ඇපෙන් පසු ස්වාමීනි එක් වරක් පමණක් දුටුවෙමි .
මොකක්දෝ අමුතු සිනාවක් පමණකිය ,දුර තියා මගෑරිය මොහොතක් පමණකි.
ඔය අපරාධකරුවා සිවුරුලාගෙන විත්ති කූඩුවේ සිටිනු දැක අධි රුධිර පීඩනයෙන් පෙළෙමි.
ඔය අපරාධකාරයා තේ කඩේ කොල්ලා පමණක්ව සිටි විට
“මට ටිකක් කල් දෙන්න…” කියූ විට නෑසූ කන්ව ගිය පෙම්වතිය වන මම
ඔහුගේ අපරාධකාරිය බව කියමි…
ස්වාමීනී ඒ අපරාධකාර හිමිනම දඟ ගෙයි ලන්නට පෙර සිවුරු ගලවා දමනවායැයි කතාවකි .
සත්‍යදැයි නොදනිමි..
කෙසේ වතුදු ඊට පෙර එක් වරක් ඒ හිමි නමගේ දෙපා වඳින්නට අවසර පතමි…
උන් වහන්සේ නිවී ඇති බව පෙනෙයි..
අපරාධකාරයා නිවී ගියත්
අපරාධකාරයාගේ අපරාධකාරයෝ සදහටම දැවිය යුත්තෝ යැයි දහමක් ඇති බවක් හඟිමි..
උපුටා ගැනීම: සුජාතා මැණිකේ ඉහළගෙදර