මිනිස්සු හැමදේම කරන්නේ සතුටින් ඉන්න.ඉගෙන ගන්නේ,රස්සා කරන්නේ,බිස්නස් කරන්නේ,කසාඳ බඳින්නේ,ළමයි හදන්නේ මේ එකි මෙකි නොකී හැමදේම කරන්නේ සතුටින් ඉන්න.සරලම කිව්වොත් අපි හැමෝම මෙච්චර ජිවීතේ කට්ටක් කන්නේ ආතල් එකක් ගන්න.හැමදාම ආතල් එකේ ඉන්න තමයි අපි ඔක්කොගේම ට්‍රයි එක.ඒත් හැමදාම ආතල් නෑ සතුටක් නෑ..ප්‍රශ්න කරදර එක්ක ආතල් එක ගන්න එක තමයි ජිවීතේ බැලැන්ස් කරනවා කියන්නේ..
මම කාලයක් ඉදන් බලපු දෙයක් තිබ්බා අපේ මිනිස්සු හරි ආසයි උන්ගේ ආතල් එකත් එක්ක වෙන මිනිස්සුන්ගේ ආතල් සංසන්දනය කරලා බලන්න.උදාහරණයකට ගමු මේ ලංකාවේ බහුතරයක් ආතල් එක ගන්න විදිය.කොල්ලෙක් හොඳ රස්සාවක් කරලා කසාඳ බැඳලා ළමයි හදාගෙන ඉන්නවා.ඒ ජිවිතේ ඌ හොයපු සතුට ඌට තියනවා.පවුලේ වගකීම් එක්ක දරුමල්ලෝ ඌ එනකම් බලන් ඉන්න එක මිනිහාට ලොකු ආතල් එක.ඒ මිනිහා ජිවීතෙන් බලාපොරොත්තු වුන දේ.එකේ කිසිම වැරැද්දක් නෑ.හැබැයි පුතේ අපේ ඒ ආතල් එක ගන්න සාතිශය බහුතරයක් හිතනවා උන් ගන්න ආතල් අනිත් එවුන් ඔක්කොමත් ජිවීතේ ගන්න ඕනී කියලා.
එහෙම ආතල් එකක් අනිත් එවුන් ගත්තේ නැත්නම් උන් “ෆේල්” කියලා.අපි මිනිස්සු වශයෙන් බලාපොරොත්තු වෙනවා අපි කරපු දේම කරන්න ඕනී කියලා.මට දැනෙන විදියට නම් එහෙම හිතන එක කොහොම වුනත් ඒක එළිපිට ප්‍රකාශ කරන්න යෑම ගොබ්බකම් ප්‍රදර්ශනය කිරීමක් වගේ.මම දකිනවා මගේ යාළුවෝ ඉන්නවා උන් දැන් බැඳලා උන් කැමති ගෙදර අය එක්ක ට්‍රිප් යන්න.නැත්නම් බැඳලා කපල් වෙච්ච එවුන් එක්ක ට්‍රිප් යන්න.හැබැයි දැන් කොල්ලෝ එක්ක වෙනම ට්‍රිප් යන්න උන් පොඩ්ඩක් අදිමදි කරනවා.සමහරු බැඳලත් ඔය දෙකම කරනවා.සමහරු එක දෙයකින් තෘප්තිමත් වෙද්දී සමහරුන්ට ආතල් ගන්න සතුටින් ඉන්න විදි කිහිපයක් තියනවා.
සමහරු ආසයි කන පැලෙන්න බීලා වැටෙන්න එහෙම බීලා සිංදුවක් කියලා ආතල් එකක් ගන්න.තව සෙට් එකක් කැමති පොඩ්ඩක් බොන ගමන් යාළුවෝ එක්ක එක එක මාතෘකා ගැන කතාබහක යෙදෙන්න.ඒ අස්සේ සමහරු ඉන්නවා යාළුවෝ බොන අස්සේ ජොයින්ට් එකක් ගහලා උන්ගේ ආතල් එක වෙනමම විදියකට ගන්න..ඒවා බලන් ඉන්න බාහිර පුද්ගලයන් ටික දෙනෙක්ට හිතෙන්න පුළුවන් මුං මාර සැපක් ගන්නේ කියලා.තව එවුන් ටිකක් හිතන්න පුළුවන් මුං නම් මහ බේබදු ගංජාකාරයෝ ටිකක් කියලා.මට දැනෙන විදියට ගොඩක් මිනිස්සු ඉන්නේ උන්ගේම zone එකක.අනිත් එවුන් ගැන වද නොවී උන් ටික ඒ සෝන් එකේ උපරිම ආතල් එකක් ගන්නවා.
අපේ සමහරු වරද්දගන්න තැනක් තියනවා අප සෝන් එකටම අනිත් එවුන්වත් ඇඳලා ගන්න ට්‍රයි.උන් ආවොත් ඒක හරි තීරණයක්.ආවේ නැතොත් උන් ඉන්න ජිවීතේ මෝඩ ජිවීතයක් කියල අපේ මිනිස්සු පුරෝකතනය කරගන්නවා.සමහරු බැඳලා ආතල් එක ගනිද්දී සමහරු ඇවිදලා සංචාරය කරලා වෙනම ආතල් එකක් ගන්නවා.සමහරු ගෙදරට වෙලා පොතක් කියවද්දී තව එකෙක් එළවළු හිටවනවා..එකෙක් 25න් බැඳලා ඩිවෝස් වෙද්දී තව එකෙක් 35න් බැඳලා මැරෙනකම් ආදරෙන් ඉන්නවා.සතුට ආතල් එක එකිනෙකාට වෙනස්.ඒක පට්ට සාපේක්ෂයි.
හැම එකාම එකම දේ කරානම් මේ ලොකේ කොහෙද මෙච්චර ලස්සනක්.මම හරි ආසයි ස්කොලේ ගෙට් එකට.දැන් අවුරුදු තිහක් වෙද්දී මට අන්තිමට ගෙට් එකට යද්දී එතන දැන් ඉන්නවා එක එක වෘත්තීයන් වල ඉහළටම ගියපු එවුන්.විවිධ විෂය ක්ෂේත්‍රයන්.හැබැයි එතැනදී ඔක්කොම එකයි.ඒ වගේම කතා කරද්දී තේරෙනවා උන් හැම එකෙක්ම වගේ උන් ජීවත් වෙන විදිය ගැන සතුටින්.
අපේ මිනිස්සු හරිම ආසයි සංසන්දනය කරලා අනිත් එකාව අපහසුතාවයට පත් කරලා හිනාවෙන්න.අපි අනිත් එවුන්ට වඩා උඩින් ඉන්නවා කියලා පෙනන්න අපේ මිනිස්සු මාර ට්‍රයි එකක් දෙන්නේ.අපි කන තැනින්ම අරූට කන්න බැරි වුනොත් ඌට සල්ලි නෑ.අපි වෙඩින් එක ගත්ත ලොකු හෝටලයෙන්ම ගන්න බැරි වුනොත් වැඩක් නෑ.හැබැයි අපි ලෝකේට පේන්න ණය අරන් වෙඩින් ගනිද්දී අරූ පොඩි හෝටලයක චාමෙට වෙඩින් එක අරන් වයිෆ් එක්ක ආතල් එකේ කිසිම හිරවීමක් නැතුව ඉද්දී අපි අවුරුදු දහයක් විතර මානසිකව විඳව විඳව ණය ගෙවනවා.ඒ නිසා අනිත් එවුන් කර කරන හැම එකම අපි කරන්න ඕනීත් නෑ.උන් අපි කරන ඒවා නොකර හිටියා කියලා අපිට උන් ගැන පූර්ව නිගමන වලට අයිතියකුත් නෑ.
මට මතකයි ඉස්සර මම බිස්නස් කරන්න එද්දී නැදෑයෝ යාළුවෝ අතිබහුතරයක් කිව්ව කතා.”ඕක කරන්න බෑ.රස්සාවක් හොයාගනින්,ඕක හරියන්නේ නෑ,කළු ගල් ද ගන්නේ”.ඒ ඔක්කොම කතාවල තිබ්බේ නෝණ්ඩියට හිනාවීම් සහ උඹට ඕක බෑ කියන කතා විතරමයි.මට මතක නෑ අපේ ගෙදර මිනිස්සුවත් හොඳක් කිව්වා කියලා.මොකද අපේ තාත්තා තියා සනුහරේ මොකෙක්වත් දෙමුවාවතේ පස් පාගලා තිබ්බේ නෑ ආසාවටවත්..ඒ නිසා මිනිස්සු පූර්ව නිගමන වලට බැහැලා හිටියා මූට මේක බෑ කියලා.මට මෝටිවේෂන් වුනේම ඒකම තමයි.බිස්නස් එක කරන් යද්දී උන් අහපු ප්‍රශ්නය වුනේ “ගල් ගැන දන්නවද” කියලා.ආපහු ඇහුවේ “ගල් ගන්න සල්ලි තියනවද ” කියලා.දැන් නම් කවුරුවත් අහන්නේ නෑ ඒ වගේ ප්‍රශ්න.දැන් නෝණ්ඩියට අහන ප්‍රශ්නය තමයි “කෝ V8 එක?” කියලා.මේ මගේ පෞද්ගලික අත්දැකීමක්.මිනිස්සු හිතනවා උන් රස්සාවක් කරොත් අපිත් ඒකම කරන්න ඕනී කියලා.නැත්නම් උන් කසාද බැන්ඳ ගමන්ම අපිත් බඳින්න ඕනී කියලා.මේ ප්‍රශ්නයට තමයි මම දැන් මුහුණ දෙන්නේ.මම මොකක් ඇහුවත් නිහඬයි නිසලයි නිසා උන් ඒ ප්‍රශ්නය අපේ අම්මාට හරි කෙල්ලට හරි යොමු කරනවා.
මම දැක්කා බැඳපු කොල්ලෙක්ගෙන් තව එකෙක් අහලා තියනවා “තුන්දෙනෙක් වුනොත් නරකද? කියලා වලාමේ මම කල්පනා කලේ උන්ට ළමයි නැති ප්‍රශ්නයක් තියනවා නම් අර මනුස්සයා මානසිකව කොච්චර ලොකු ප්‍රශ්නයකට පත්වෙනවද කියලා.අරු දෙන්නා ඔය කමෙන්ට් එකක් නිසා රණ්ඩු වෙලා ප්‍රශ්නයක් වුවා නම් ඒත් අර කතාව කියපු එවුන් කියන්නේ ඕකූන් මේ ළමයි නැති නිසා රණ්ඩු වෙලා තියෙන්නේ කියලා.අපි හිතන්නේ නෑ අපේ මේ මෝඩ කතා නිසා අනිත් එවුන් මොන තත්වයකට පත්වෙයිද කියලා.
මම හිතන්නේ අපේ තරුණ පරපුරවත් අනුන්ගේ ජිවීත තමන්ගේ ජිවීතේ එක්ක සංසන්දනය කරලා අපි දුකට පත්වෙන එක හරි නැත්නම් අපි උසස් කියලා අනුන්ව පහත් කරන එක නවත්තන්න බැරි නම් අවම කරන්න හරි ඕනී.මොකද එක එක මිනිස්සු ඉන්නේ කලින් කිව්වා වගේ “උන්ගේ zone” එකේ.බොහෝ වෙලාවට අපි ආතල් එකේ ඉන්නවාට සාපේක්ෂව ඌ ආතල් එකේ ඉන්නවා වෙන්න පුළුවන් ඌ ජොයින්ට් එකක් ගහලා උගේ බල්ලත් එක්ක තනියම ඉද්දී.නැත්නම් අපි ලෝකයට පේන්න පොෂ් ලෙවල් එකක් මේන්ටේන් කරද්දී ඌ කාමරේට වෙලා ගිටාර් එක ගහන ගමන් සිංදුවක් කියන එක වෙන්න පුළුවන්.
ඒ නිසා මිනිස්සුන්ට උන්ගේ සෝන් එකේ උන්ගේ ආතල් එක ගන්න දීලා අපේ ආතල් එක අපි පාඩුවේ ගන්න පුරුදු වුනා නම් ජිවීතේ හරිම පහසුයි
උපුටා ගැනීම: Nimna Nadeesh