තමන්ගේ ඥාතියෙකු මරණයට පත් වූ විට ඒ අය වෙනුවෙන් ගෞරව කිරීම අපේ සිරිතක්.මේ සිරිත කුමන කාලයක සිට ආරම්භ වූවක් ද කියා සොයා බැලීම වැදගත් ය.ඊට හේතුව ඒ මගින් අප අතර අද භාවිත වන නොයෙකුත් අන්දමේ අවමංගල චාරිත්‍රවල ඉතිහාසය කුමක්ද කියන කාරණය ගැන කිසියම් අදහසක් ඇති කර ගැනීමට හැකි වන නිසයි.
ඉතින් අද අපි කතා කරන්න යන්නේ ඒ ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ අවමංගල චාරිත්‍ර පිළිබදවයි.
මියගිය කෙනෙකු වෙනුවෙන් ඔහුගේ හෝ ඇයගේ මළ සිරුර වැළලීමේදී කිසියම් ආකාරයක චාරිත්‍රයක් අනුගමනය කිරීමට අපේ රටේ ජීවත් වූ මුතුන්මිත්තන් කල්පනා කර ඇති බව පෙන්නුුම් කරන පැරණිතම සාක්ෂි මුලින්ම මුණ ගැසෙන්නේ ගල් යුගයේදී.
අපේ රටේ ගල් යුගය ආරම්භ වන්නේ අඩුම තරමින් මීට අවුරුදු 125 000 කට පමණ ඉහත යුගයකදී බවයි විද්‍යාඥයින්ගේ අදහස.
එහිදී හමුවුණ ඇටසැකිලි නිරීක්ෂණය කිරීමේ දී මළ සිරුරු ආදාහනය කිරීමේ යම් විශේෂතාවක් හදුනාගෙන තිබෙනවා.
ඒ තමයි මළ සිරුරු වකුටු කර වැළලීමේ ක්‍රියාවලිය.විද්‍යාඥයින් එයට හේතුව සොයා බැලීමේදී නිගමනය වූයේ එම ක්‍රියාවෙන් ඔවුන් තුළ තිබූ කිසියම් විශ්වාසයක් පෙන්නුම් කිරීමට උත්සාහ කළ බවයි.
එයට හේතුව දැන් විමසා බලමු.දරුවකු උපදින විට මවගේ කුස තුළ සිටින්නේ වකුටු ආකාරයකට.මිනිසුන් උපදින්නේ මවු කුසින් වුවත් ඔවුන් කල්පනා කළේ මිනිසුන් උපදින්නේ මහී කාන්තාවගේ කුසින් බවයි.මහී කාන්තාව කියන්නේ පොලොවටනේ.ජීවත් වීමට අවශ්‍ය සෑම දෙයක්ම අපට ලැබෙන්නේ පොළොවෙන්.ඉතින් ඔවුන් සිතුවා දරුවන් උපදින්නෙත් මවු කුසින් බව.පසුකාලයක ජගන්මාතා පූජාව යනුවෙන් හැදින්වූ විශේෂ චාරිත්‍රයක් දියුණු වෙන්න පටන් ගත්තේ මේ අදහස මූලික කර ගෙනයි.
දරුවන් උපදින්නේ පොළොවෙන් යැයි ඔවුන් විශ්වාස කළ නිසා නැවතත් මියගිය කෙනා පොළොවටම යා යුතු බවටයි ඔවුන් අදහස් කළේ.
මෙතරම් පැරණි කාලයක වාසය කළ මිනිසුන් කල්පනා කළ ආකාරය පිළිබදව දැන ගන්නේ කෙසේ දැයි ඔබට ගැටලුවක් ඇති වෙන්නට පුළුවන්.එවැනි දෙයක් දැන ගැනීමට පුරාවිද්‍යාඥයින්ට උදව් වන්නේ දැනටත් ජීවත් වන පැරණි සම්ප්‍රදායට අයත් ගෝත්‍රික ජනතාව අතර පවතින විශ්වාස අනුවයි.මියගිය පසු වකුටු කර සිරුරු වැළලීමේ සිරිත අපේ රටට පමණක් ආවේණික වූ සිරිතක් නෙටවයි.ලෝකයේ බොහෝ රටවල ජීවත් වූ ප්‍රාග් ඓතිහාසික මිනිසුන් සිය ඥාතීන්ගේ සිරුර වළදමා තිබනේනේ මේ ආකාරයටයි.මියගිය ඥාතියා වාසය කළ ගල්ගුහාවේම නොගැඹුරු ලෙස වළක් හාරා ඒ තුළ මළ සිරුර තැන්පත් කර තිබෙනවා.එසේ සිරුර වළ දැමූ පසු ඒ ගල් ගුහාවේ වාසය කළ සියලුම මිනිසුන් ඒ තැන අත්හැර දමා තිබෙනවා.ඊට වසර ගණනාවකට පසු එම සිදුධිය කාටත් අමතක වූ පසු නැවත කණ්ඩායමක් පැමිණ ඒ ගල් ගුහාව නැවතත් වාසස්ථානයක් කරගෙන තිබෙනවා.එසේ පැමිණ එම ගල්ගුහාව ශුද්ධ පවිත්‍ර කරන විට යම් හෙයකින් වළලා දැමූ මළසිරුරට අයත් ඇටසැකිල්ල හෝ එහි කොටස් අලුතෙන් පැමිණි අයට දකින්නට ලැබුණහොත් ඒවා එකතු කර කඩා බිද දමා කසළ ලෙස සලකා ඉවත් කර ඇත.ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයට අයත් ඇතැම් ගල්ගුහා කැණීමෙන් සොයා ගන්නා ලද මිනිස් ඇටසැකිලි වල රතු පැහැති සායම් වර්ගයක් ආලේප කර තිබෙනු පුරාවිදයාඥයින් විසින් දැක තිබෙනවා.මේ සායම් සාදාගෙන තිබෙන්නේ රතුපැහැති ගුරු ගල් විශේෂයකිනුයි.රතු ගුරුගල් ස්වභාවිකව තැනුණු ගල් වර්ගයක්.ඇටසැකිලි මත වර්ණයක් ආලේප කිරීමට නම් මළසිරුර වළ දැමීමෙන් පසු අවස්ථාවක ගොඩගත යුතු වෙනවා.එය එසේ කලා නම් මළවුන් සම්බන්ධයෙන් ඒ අය අනුමනය කළ තවත් චාරිත්‍රයක් ගැන අදහසක් ඇති කර ගැනීමට අපට ඉඩක් සැලසෙන බව තේරුම් ගත යුතු වනවා.කෙසේ වෙතත් අපේ රටේ වාසය කළ ආදිකාලීන ප්‍රාග් ඓතිහාසික වැසියන් අවමංගල චාරිත්‍රවල නියැළුණු පුරෝගාමීන් බව දැන් ඔබ දන්නා කරුණක්.උපුටා ගැනීම: දැනුම් පාරාදීසය