ගම්පහ වැඩ කරද්දි සිදුවුණ තවත් අමතක නොවන සිදුවීමක් මේ. කාට විහිළුවක් උනත් මටනම් මේක විහිළුවක් උනේ නැහැ.
කොළඹ කොටුවේ සිට ප්‍රධාන මාර්ගයේ සහ උතුරු මාර්ගයේ දහවල් කාලයේ යන සිඝ්‍රගාමී දුම්රියන් මේ කියන දවස්වල ගම්පහ නවත්වන්නේ නැත. එම දුම්රියක යාමට නම් වෙනත් සම්බන්ධිත දුම්රියකින් වේයන්ගොඩ දුම්රිය ස්ථානයට යා යුතුය. බදුල්ල බලා යන පොඩි මැණිකේ සහ උඩරට මැණිකේ දුම්රියන් ඒ දිනවල ගම්පහ පසු කරන්නේ ඇසිපිය ගසන සැනින් වේගවත්වය.
මේ කියන දිනයේ මම ගම්පහ ප්‍රධාන කවුන්ටරයෙ සේවය කරමින් සිටියා.
උදේ දහයට පමණ පැමිණි තරුණයෙකු
“අයියෙ මට බදුල්ලට ටිකට් එකක් දෙන්න” කියා ප්‍රවේශ පතක් ඉල්ලුවේය.
“බදුල්ලට යන කෝච්චිය අල්ලන්න නම් වේයන්ගොඩට යන්න ඕනි . ඒත් යන්න තියන කෝච්ච්ය ගියා. දැන් ඔයාට යන්න විදිහක් නැහැ” සම්බන්ධිත දුම්රිය ගිය බැවින් මම ප්‍රවේශපත්‍රය නොදී දැනුවත් කලා.
“ආය කීයටද අයියෙ බදුල්ලට කෝච්චියක් තියෙන්නෙ”
“ආපහු තියෙන්නෙ මේල් එක රෑ අටහමාරට.”
“අනේ අයියෙ ඊට කලින් බදුල්ලට යන්න වෙන ක්‍රමයක් නැද්ද?”
“ඔයාට වේයන්ගොඩට ගිහින් අල්ල ගන්න තිබ්බ උඩරට මැණිකෙ තව ටිකකින් මෙතනින් පාස් වෙයි.”
“ඉතිං අයියෙ ඒක නවත්තලා දෙන්න බැරිද?”
“බැහැ. එහෙම නවත්තන්න බැහැ” එහෙම කියපු මම “හැබැයි ඉතින් කවුරු හරි කෝච්චියට පැන්නොත් නම් නවත්තගන්න තිබ්බා.” යනුවෙන් පැවසුවේ ඇයිද යන්න මට අදටත් ගැටලුවකි.
මගේ අපත පිළිතුරෙන් අන්දමන්ද වූ මඟියා තවත් මෙහොතක් මා දෙස බලා සිට යන්නට ගියේය.
තවත් මිනිත්තු කිහිපයකින් බදුල්ල බලා ධාවනය වන උඩරට මැණිකේ දුම්රිය වෙනදා නැති තරමේ මහා හූ හඩක් නඟමින් ගම්පහ දුම්රිය ස්ථානය පසු කර යනු මා දුටිමි. තවත් ස්වල්ප වේලාවකින් වේදිකා වල සිටි මඟීන් මෙන්ම අප කාර්ය මණ්ඩලයද කලබලයෙන් වේදිකාවේ වේයන්ගොඩ පැත්තට යන බව දුටු නිසා මමද විපරම් කිරීමට සිතා කවුන්ටරයෙන් ඉවතට යාමට සැරසෙත්ම “අයියෙ අයියෙ බදුල්ලට ටිකට් එකක් දෙන්න” අර කලින් දුම්රිය ඇසූ තරුණයා කෑ ගසයි.
“කෝච්චිය ගියානෙ” මම ටිකට් නොදී කියුවෙමි.
“නෑ ඉස්සරහ නවත්තලා තියනවා ඉක්මනට ටිකට් එකක් දෙන්න”
එය සැබෑවක් බව තහවුරු කර ගත් මා ඔහුට ටිකට් පතක් දුනිමි.
ඒ සමඟම පැමිණි තවත් අයෙක් නානුඔය ටිකට් දෙකක් ඉල්ලුවෙන් ඔහුටද එය ලබාදී වේදිකාවට පැමිණ බදුල්ල දුම්රිය නවත්වා ඇත්තේ මන්දැයි විමසිලිමත් උනෙමි.
“කෝච්චිය වේදිකාව පහු වෙනකොටම පැන්නෙ” දුම්රියට හසුවී කැබලි වී ගිය සිරුරක් ගිලන් ඇදක තබාගෙන එමින් සිටි සේවකයෙක් මා හා පැවසුවේය.
මට ක්ෂනිකව මිනිත්තු කිහිපයකට පෙර මා පැවසූ “කවුරු හරි පැන්නොත් කෝච්චිය නවත්වා ගන්න පුලුවන්” යන්න සිහිවිය.
එම සිදුවීම කොතරම් දැනුනේද යත් එදා පටන් අද වනතුරු එවැනි කාලකන්නි ආනාවැකි මුවින් පිට නොකිරීමට මම කටයුතු කලෙමි.
උපුටා ගැනීම: Nirantha Vissundara