දෙකේ පන්තියේ පන්ති අරගලය (වැල් වටාරම්)

ළමයින් ආහාර ගැනීමට සූදානම් නිසා මම වැටුප් විස්තරයක් ලියා ගැනීමට

කාර්යාලයට ගියෙමි.අදාල

කටයුත්ත පිළිබඳ ව විදුහල්පතිතුමාට ඉල්ලීමක්

කළ මම ආපසු පන්තියට එන විට ඈත තියාම ලොකු

ශබ්දයක් පන්තිය දෙසින්

ඇසුණු නිසා හනිකට පන්තිය

වෙත ඇදුණේ දරුවෙකුට

කරදරයක් දැයි සිතා සිත බොහෝ සේ කරදරයට පත්

කර ගනිමිනි.

මා එනු දුටු ඇතැම්

ළමුන් ඩෙස් පුටු උඩින් පියාඹමින් තම අසුන් වෙත

ඇදුණි.පන්තිය ඉදිරියේ

සිට ගත් මා දුටු දෙය මාව සිතින් විස්සෝප කළද එම සිතම මා හට දුන් ඔවදන

විස්සෝප නොවනු යන්නයි.

කෑම පෙට්ටි වලට

හිස පොවා ගනිමින් යටැසින්

මාව පිරික්සන උන් මෙහි වග

උත්තර කරුවන් බව කියා

පාන්නට විය .අනෙක් දරුවන්

වග උත්තර බැදීමේ අටියෙන්

මා දෙස ඍජුවම බලා සිටී.

පන්තිය සිසාරා නෙත් යැවූ විට බිම පමණක් නොව විසුල බත් ඇට ඩෙස් මතද

රටා මවා ඇත.”මොකද මේ..”

මම විමතියෙන් ඇසුවෙමි.

සිදුවීම කියන්නට බොහෝ දෙනෙක් ඉදිරිපත් වූයෙන්

කිසිවක් තේරුම් ගත නොහැකි වූයෙන් මම

සියල්ලන් නිහඩ කර හොර පූසන් දෙස බැලුවෙමි.ඔවුන් සාන්ත දාන්ත තීන්ත කූඩු සේ නැති බත් ඇට බත් පෙට්ටි වල අහුලති.

සෑම විටම ඇත්ත ඇති සැටියෙන් පවසන්නා ලෙසින් මා හදුනාගත් දරුවා අමතා සිදු වූ දේ පවසන මෙන් අවස්ථාව ලබා දුන්නෙමි.

“මැඩම් ගියාට පස්සෙ කන ගමන් සුපුන් හයියෙන් කීවා”ඔයාලා දන්නවද මේ ලෝකේ ලොක්කො කවුද කියලා. මගේ අප්පච්චි ත් ඒ ගොඩේ කිවුවා.ඊට පස්සේ හැමෝම එයාගෙන් ඇහුවා ඒ කවුද කියලා.ඒ ලොක්කො නැත්නම් ලෝකෙ ඔක්කොම බඩගින්නෙ.කෑම නැතිව ඔක්කොටොම මැරෙන්න වෙන්නේ කිවුවා.ආයෙත් හැමෝම ඒ කවුද කියලා ඇහුවා.සුපුන් ඩෙස් එකට නැගලා කිවුවා ලෝකෙ ලොක්කො ගොවියො කියල.

එතකොටම උදාරයි……………

………………….(නම් වැලකි) එහෙම හූ…හූ…මඩ ගොවියො කොහොමද ලොක්කො වෙන්නේ ? කියලා කෑ ගැහුවා.එයාලා අපේ අප්පච්චිලාට මඩයො… මඩයො…කිවුවා.”

විස්තරය කියාගෙන ආ දරුවා හැගුම්බර වී හඩන්නට වූයේ ඔහුගේ අප්පච්චි ද එම ගැරහිමට ලක් වූ ගොවි කුලකයට අයත් වූ නිසාවෙනි.

තවත් දරුවන් කීප දෙනෙකු ද පියවරුන් ගැන හැගුම්බර වෙමින් කළ කරුණු දැක්වීම් මත මට කාරණය සක් සුදක් සේ පැහැදිලි වන්නට විය.

ගොවිකම ඔසවා තබන්නට නැගී සිටි සුපුන් සමගින් එක්වුණ ගොවි දරුවන් එක් පසෙකත් ගොවි නොවන දරුවන් අනෙක් පසත් වී

වාද කරන අතරේ බහුතරයක් වූ ගොවි දරුවන්

පසුබා ඇත්තේ ඔවුන්ගේ පියවරුන් මඩයන් ලෙස හංවඩු ගැසූ ශෝකයටය.(2 ශ්‍රේණි නොවුණා නම් මෙය වෙනස් වී බහුතරය රජයනු ඇත.)

ඉන් උද්දාමය ට පත් ගොවි නොවන දරුවන් ගොවි දරුවන් තවත් අසරණ කරනු වස් …..මඩයගෙ බත් ….මඩ බත්…..යැයි හඩගා බත් විසි කර ඇත.

ගොවි නොවන දරුවන්ගෙන් මේ ගැන විමසද්දී උනුන් එකිනෙකා පාවා දෙමින් එකිනෙකා වෙත නායකත්වය පවරා දෙන්නට විය.

මුලින්ම සැවොම කෑම පෙට්ටි අසුරා අත් සෝදා ගැනීමට යොමු කළ මම බත් විසුල දරුවන් ඩෙස් පිස දැමීම ට යොමු කර පන්තිය අතුගා බත් ඇට සියල්ලම එකතු කළෙමි.(මෙම ගම්බද පාසල් වල අත් උදව් කරුවන් නොමැත.)

බත් ඇට එකතුවත් රැගෙන දරුවන් පිට්ටනියේ රවුමක් සේ සිටවා බත් ඇට මැදින් තබා මෙම බත් ගැනීමට මුදල් වැයවන නිසා බත් විසි කළ දරුවන් මුදල් සොයන තම දෙමාපියන් ට ආදරේ නම් එසේ නොකළ යුතු බවත්, මෙම බත් නිපදවීමට ගොවියා දරන මහන්සිය වැඩි බවත් සුපුන් කීවා වගේ ගොවියා නැතිනම්

අපට කෑම නැතිවන බවත් පහදා දෙමින් ගොවිතැන අගය කළෙමි.එපමණක් නොව කෑම තිබුණත් අනෙක් කටයුතු කර ගැනීමට වඩුවන්

, ගුරුවරුන්, පාර හදන අය, ඔෆිස් වල ලියන අය ආදි ලෙසින් අනෙක් දරුවන්ගේ දෙමාපියන්ගේ රැකියාවන්ද එකතු කරමින් සැවොම වැදගත් බව කෙටියෙන් හදුන්වා දුන්නේ ඉදිරියේ ඇති “මිනිසුන් වැඩ කරන තැන්”නැමැති පරිසර තේමාව යටතේදී මෙය තවත් තහවුරු කළ හැකි නිසාවෙනි.

කෙසේ වෙතත් ගොවි දරුවන් තම පියවරුන් ගැන උපන් ශෝකයෙන් හෙළු කදුළු නිසා මමද මටම දොස්

පවරා ගත්තේ මෙම කරුණු 1 ශ්‍ර්‍රේණියේදීද මෙලෙසින් මා විසින්ම ගොවිපොළකට ද ගොස් සාකච්ඡා කළ මුත්

එය දරුවන් තුළ තහවුරු වී

නොතිබූ නිසාය .

මෙවර මම එම තේමාවේදී එය දැඩි ලෙස අවධාරණය කළා පමණක් නොව එදා බත් විසුල දා කළ යුතු යැයි හැගුණද එදා කළේ නම් ගොවි නොවන පුංචි දරුවන්ගේ හිත් වලට රිදුම්

ඇති වී ඇගයීමක් නොවන නිසා මෙම තේමාවත් සමගම කෑමට පෙර පින් දෙන කවිය මෙසේ වෙනස් කළෙමි.

දුක් විදලා හදන වවන

ගොවි මාමට පින්

වෙහෙස වෙලා ගෙදර ගේන

අප්පච්චි ට පින්

නින්ද නැතිව උයන පිහන

මගෙ අම්මා ට පින්

ලොකු වෙන්නට උදව් කරන

හැම දෙනාට පින්

උපුටා ගැනීම: Chithra Gangani