තක්සිලා නංගිගෙ විවාහ කිවිස ගැනීමේ උත්සවයකට ගිය කතා වස්තුව කියෙව්වාම මගේ පුංචි මොලේටත් කල්පනා වුණා ඊට නොදෙවෙනි සුන්දර ගූගල් දෙයියා හා සම්බන්ධ කතා වස්තු කිහිපයකම හිමිකම මටත් තියෙනවානෙ කියලා. ඉතිං මේ ඉන් එකක්.
ලොවෙන් එකෙක් එක් දෙයකට වෙයි සමත කියන කතාව අපේ මහත්තයා බොරු කලාට එයාට මහා මාර්ගයේ තියෙන පාරවල් මතක තියා ගැනීම අමාරු වැඩක් කියලා තමයි මට පෙනුණේ. ඉතිං ගමනක් යනකොට යන ගමනට අදාල පාර කියන්නේ මම. ගූගල් දෙයියට පිංසිදුවන්නට ගමනාරම්භක මොහොතෙම මම සනිකව පෝන් එක අරන් යන්න ඕන තැන ටයිප් කලාම ගූගල් දෙයියො දෙයියනේ කියලා දෙනවා තිතටම යන්න ඕන තැනට පාර. සමහර වෙලාවට පාරවල් කිහිපයක්. ඉතිං දුර ප්‍රමාණය මම බලන්නෙ නෑ හිතවතුනි.මාගේ අනෙක් අභිමතාර්ථ සපුරා ගන්න පුළුවන් පාර හරහා ගමන් කිරීම තමයි මගේ සිරිත. ඔයාලට හිතෙන්න පුළුවන් ඇයි ඉතිං ඔය මනුස්සයට මැප් එක බලාන එලවන්න බැරිද කියලා. බෑ හිතවතුනි.ගමන පටන් ගත්ත වෙලාව ඉදල මම පවත්වන කතා අහන්නයි,ඒවට හූම් කියන්නයි, ගූගල් මැප් බලන්නයි,වාහනේ එලවන්නයි ඒ මනුස්සයත් මනුස්සයෙක්නේ දෙයියනේ.
ඉතිං සුපුරුදු පරිදි එක් උදෑසනක අපි පිටත් වුණා මතුගම පැත්තෙ තියෙන ගමකට යන්න. ගමේ නම ගූගල් මැප් එකේ ගැහුවාම කිරි කිරි වගේ පාරවල් දෙකක් පෙන්නුම් කලා. දුරේ එච්චරම වෙනසක් නැති නිසාත් මට ඔය යන ප්‍රදේශයේ ෂොපිං වැඩ කරන්න දන්න පලාතක් නොවන නිසාත් ,දන්නා කියන යාළුවෙක් ඒ පලාත හරියේ බෝඩරයකවත් නැති නිසාත් කාලය රන් හා සමානයි කියන එක මතක් වුණ නිසාත් දුර අඩුම පාර තෝරලා හා දැන් යං කිව්වා.
ඉතිං ගූගල් එකේ ඉන්න ඇන්ටි හරවන්න ඕන තැන් කියනවා. මම ඒක නිෂාන්ට කියනවා. ආයෙම මගේ කතාවක් පටන් ගන්නවා. සමහර වෙලාවට මම දකුණට හරවන්න තියෙන තැනකින් වමට හරවන්න කියනවා,හරවන්න තියෙන පාරක් පහු කරලා ටිකක් ඉදිරියට යනවා,ඒ වගේ සුළු සුළු අතපසුවීම් මගෙ අතින් සිද්ධ වෙනවා. අපි කවුරුත් මිනිස්සු. එහෙම වැරදීම් වෙන්නේ නැත්තම් ජීවිතෙන් වැඩක් තියෙනවද.ඉතිං අපේ ස්වාමිපුරුෂයානනුත් ඉවසීම කියන ගුණය මහා ඉහලින් ප්‍රගුණ කරපු උත්තමයෙක්. ඒ වැරදි කරන්නත් කලින් සමාව ඩෑෂ් බෝඩ් එක උඩ ට්‍රේ එකක තියල තියෙන්නේ ගමන පටන් ගන්න කලින්. ඉතිං මේ ගමනෙදිත් මගෙ කතා වස්තු වල රසබර ගතිය නිසාම ඒ වගේ සුළු සුළු වැරදි කිහිපයක් සිද්ධ වුණා.ඒ වගේම සමාව ලැබුණා.වැරදි නිවැරැදි කර ගත්තා.
ඉතිං දැන් යනවා යනවා. අපි කැලෑ පාරකට ඇතුල් වුණා. “ඔයාට හොඳටම ශුවර් ද මේ පාර?” කියලා සැකෙන් වගේ නිෂාන් ඇහුවත් මේක බුදු ශුවර් මේ තියෙන්නේ ලස්සනට පෙන්නුම් කරල මැප් එකේ කියලා මම සාක්ෂිත් ඉදිරි පත් කලා. ඉතිං එයා නිශ්ෂබ්ද වුණා. ගිහින් ගිහින් බොරළු පාරකට වැටුනා. “හොඳට බලන්න,මේ පැත්තෙ ගෙයක්වත් පේන්න නෑනෙ. මේ යන පැත්තෙ පොඩි ටවුමක් තියෙන්න ඕන” ආයෙම එයා කිව්වා. “අනේ මේ පණ්ඩිත නැතුව එලවන්න මම කියන විදියට. ඔයා දන්නවද ගූගල් එකට වඩා! ” මමත් සනිකව පිලිතුරක් දුන්නා.
මැප් එකේ දැන් ලඟ ලඟම පෙන්නනවා ගමනාන්තය. ඒත් අපි ඉන්නෙ හෙනම ඝණ කැලයක් මැද. ඇත්තටම කිව්වොත් මේ සිංහරාජ වනාන්තරය.
කෝ දෙනව ඔය පෝන් එක මෙහාට. කොහෙ කියලද දැමේමෙ යන්න තියෙන තැන..කියල පෝන් එක මගෙන් ඇදල ගත්ත වේගෙට ඩෑෂ් බෝඩ් එක උඩ තිබුණ සමාව තිබ්බ ට්‍රේ එකත් බිමට පතිත වුණා. මොනවද අනේ මේ කොහෙද මේ ඇවිත් තියෙන්නේ. මෙතන ගමේ නම ගැහුවාම හරි යන්නේ නෑ කියලා එයා ආයෙම ඒ නම ගූගල් මැප් එකේ මම ගහල තිබුණ නම මකල ආයෙම ඒකම ගහල පෙන්නුවා. දෙයියනේ මෙන්න ආයෙම පාරවල් දෙකක් පෙන්නුම් කරල දුර කිලෝමීටර් ගාණක් පෙන්නනවා. ගූගල් වුණාට දිව දෙකක්. මට එකක්. නිෂාන්ට තව එකක්. කොහොම විස්වාස කරන්නද මේ ලෝකය. මම අවිහිංසක බැල්ලමක් හෙලල සුසුමක් පිට කලා. ඉතිං එයා ඉතා කරුණාවෙන් පහදලා දුන්නා මේ වගේ කෑලෑබද ප්‍රදේශවල ගමක නම මැප් එකේ ගැහුවාම පෙන්නන පාර ජනාකීර්ණ ප්‍රදේශයක පාර වගේ ශුවර් කර ගන්න එපා. පොඩ්ඩක් මැප් එක බලන්න,මොලේ කල්පනා කරන්න,ලඟ තියෙන ටවුන් සහ අනෙක් දේවල් එක්ක නිගමනය කරන්න පෙන්නන පාර හරිමද කියලා.” කොහොම හරි එයාගෙ වැරැද්දනේ,මට එහෙම බලන්න කියලා මුලින්ම කිව්ව නම් මම ඒක හරියට කරනවනේ.ඉතිං එයා වැරැද්ද නිවැරැදි කරගෙන යන්න හිටපු තැනට අදාලව හිටපු පුද්ගලයට කතා කරල දැන් ඉන්න තැනට අදාල සලකුණු කිව්වාම අනේ ඒ මනුස්සය කිව්වා එන්න ඕන පාර කොහොමද කියලා.
එදා නිෂාන් ඉගෙන ගත්ත පාඩමත් එක්ක දැන් ගමනක් යන්න කලින් මම මැප් එක බලනවනම් එයා ඒක නිරීක්ෂණය කරල බලල වැරැද්දක් තියෙනවා ද කියලා තහවුරු කර ගන්න අමතක කරන්නේ නෑ. ඉතිං ගූගල් දෙයියටවත් අපි දෙන්නගෙ තියෙන අචල අකලංක බැඳීමට හානියක් කරන්න බෑ.
ස්තූතියි
උපුටා ගැනීම: අපර්ණා සෙව්වන්දි