ඇත්තටම පුංචි උන් මල් වගේ ..
ඒ හිත් හරි පුදුමාකාරයි . අද හතේ පංතියේ ගණිතය පීරියඩ් එකේ මට හිතුනේ එහෙමයි .
හිතුනා කියනවට වඩා දැනුනා කිව්වොත් මං නිවැරදී .
ආයුර්වේද දෙපාර්තමේන්තුව මඟින් පාසල් දරුවන්ගේ ප්‍රතිශක්තිකරණය වැඩි කරන්න මෙ දවස්වල පානයක් දෙනවා . අපේ භාෂාවෙන් කසායක් , නැතිනම් අරිෂ්ඨයක් . පුංචිඋන්නම් ඕකට නානාප්‍රකාර නම් කියනවා ” වෙද පප්පගේ අරිෂ්ඨෙ ” “කොරෝනා පැණිය “. පොඩි උන් ඉතිං එයාලගේ ලෝකේ නම් ඔක්කොම ඕකට දාගන .
අද මං හතේ පංතියේ ගණිතය ඉගැන්වීම් කරමින් ඉද්දී , ඒ පංතියේ පන්තිබාර ටීචර් අර මං කලින් කියපු කසාය අරගන පංතියට ආවා . ඇවිත් ගෙදරින් ගෙනාපු කෝප්පය මේසේ උඩින් තියන්න කියලා කසාය ටික ටික කෝප්ප වලට වත්කරගන ගියා . ඒ කසාය කෝප්ප වලට වත්කරද්දී තමයි පොඩ්ඩොන්ගේ මුනු බලන්න ආස හිතෙන්නේ . එක එක මුණු එක එක විදියට වෙනස් වෙනව . බෙරි වෙනවා හරියට නිකං ඇඹුල් ගැට අඹයක් කනවා වගේ .
හරි එහෙනම් කතාවට එමුකො .
මේ වෙද පප්පගේ අරිෂ්ඨෙ බොන්න බෑ කිය කියා දගලද්දී මාත් ඇතුළුව ඉස්කෝලේ ගුරුවරු දුන්න උපදේශය තමයි
” හෙට ඉදලා එද්දි හකුරු කෑල්ලක් හරි සිනී ටිකක් හරි ගෙනෙන්න ” කියලා .
හැබැයි මේ පොඩ්ඩෝ පොඩ්ඩියෝ ඊට පහුවදා ඉදලම හකුරු ගෙනෙන්න පටන්ගත්තා . සීනී හකුරු ගෙනාවේ අහුරු පිටින් . කසායෙන් උගුරක් බොන්න හකුරු බෑයක් කනවා .
අද හතේ පංතියේ දරුවොන්ට පන්තිභාර ටීචර් අරිෂ්ඨෙ බෙදුවට පස්සේ ඔන්න කට්ටිය බෑග් මළු වලට අත දාලා අර හකුරු සීනී පාර්සල් හොයන්න පටන්ගත්තා . එක කණ්ඩායමක දරුවෝ හය දෙනෙක්ගෙන් පස් දෙනෙක්ම හකුරු හෝ සීනී ගෙනත් තිබුනේ නෑ . හැබැයි ඒ කණ්ඩායමේම එක දරුවෙක් පුංචි හකුරු කැල්ලක් ගෙනත් තිබුණා . හකුරු නැති දරුවොන්ගේ මුණු ඇඹුල් උනා . මං හොදට බලාගන ඉද්දී ඒ මුණු වතුර පොහොර නැතිව මැලවුනු මල් වගේ උනා .
” දරුවෝ … මොකුත් ගෙනාවේ නැද්ද ?” කියලා අහන්න කට අරින්න හදද්දිම මේ ලෝකේ දකින්න පුළුවන් ලස්සනම දරුවා මං දැක්කා . මුහුණේ සැගවුණු ලස්සන නෙවේ ඒ හදවතේ සැගවුණු ලස්සන .
අර පුංචි කෙල්ල , එයා ගෙනාපු පුංචි හකුරු කෑල්ල පුංචි කෑලි හයකට කඩනවා . කොරෝනා තියෙන නිසා හුවමාරු කරගැනීම , බෙදා ගැනීම ඉස්කෝලේ ඇතුලේ තහනම් උනත් මං හරි අසාවෙන් බලාගන හිටියේ ඒ දිහා .පොඩි උනුත් ඒ නීතිය අමතක කරලා යකඩ අඩිරුලකින් තමයි හකුරු කෑල්ල කැඩුවේ .
ඒ පුංචි හකුරු කෑල්ල තවත් පුංචි කොටස් වලට බෙදුවට පස්සේ හැමෝටම ලැබුනේ පුංචි පුංචි සෙන්ටි කියුබ් වගේ හකුරු . එත් ඊට පස්සේ අරිෂ්ඨෙ තිත්ත පොඩි උන්ට අමතකම උනා . මුණුවල පිරුණු මල් මල් අහිංසක හිනාවත් එක්ක , අර කලින් කියපු පුංචි පුංචි හකුරු කෑලි කාලා අරිෂ්ඨෙ බිව්වා . මමත් පාඩම අමතක කරලා ඒ ලස්සනම ලස්සන සිදුවීම දිහා බලාගන හිටියා .
එන්න එහෙමයි මට හිතුනෙ පුන්චිඋන් මල් වගේ කියලා . ඉස්සර හිටපු දරුවොයි දැන් දරුවොයි වෙනස් , දැන් දරුවෝ විනාස වෙලා කියලා හිතන වැඩිහිටියෝ වැරදි . කාලානුරුපව දරුවෝන්ගේ පරිසරේ වටපිටාව වෙනස් උණත් . උන් හැමෝටම තියෙනවා උපතින්ම ලැබෙන හොද ගතිගුණ . මට හිතුනේ අපි අපිමයි ඒවා විනාස කරන්නේ කියලා .
කොහොම නමුත් පොඩි දරුවෝ මල් වගේමයි …. හරියට වතුර පොහොර යොදා පරෙස්සමෙන් රැකගන්නතෙක් .
උපුටා ගැනීම; – හසිකා විජේතුංග –