අතීතයේ දිනක, රජ කෙනෙක් දඩ කෙළියේ යෙදෙමින් සිටින විට ඔහුගේ ඇඟිල්ලක් තුවාල විය. නිතරම තමා සමඟ ගමන් කරන වෛද්‍යවරයා කැඳවන ලදී. තුවාලයට ඖෂධ යෙදූ වෛද්‍යවරයා වෙළුම් පටියකින් එය වෙලා දැමීය.
“ඉක්මනින් සනීප වේවිද ?” රජතුමා ඇසීය. “හොඳ ද නරක ද දන්නේ කවුද ?” වෛද්‍යවරයාගේ පිළිතුර විය.
ආපසු රජ මාළිගයට පැමිණි පසු තුවාලය ආසාදනයට ලක් වූ බව පෙනිණි. වෙදැදුරු තුමා එය පිරිසිදු කර, ඖෂධ ගල්වා, වෙළුම් පටියකින් බැඳ දැමීය.
“තුවාලය සනීප වන බව ඔබට විශ්වාසද? ” සැක සිතින් රජතුමා ප්‍රශ්න කළේය.
“හොඳද නරකද දන්නේ කවුද?” වෙදැදුරු පිළිතුරු දුන්නේය.
රජතුමාගේ අදහස නිවැරදි වී, දින කිහිපටක් ගත වෙත්ම ඇඟිල්ලේ තත්වය වඩාත් බරපතල විය. ඇඟිල්ල කපා ඉවත් කිරීමට සිදු විය.
මෙම අදක්ෂ වෛද්‍යවරයා කෙරෙහි කිපුණ රජතුමා, තෙමේම ඔහු කැඳවාගෙන ගොස් බිම් ගෙයක සිර කළේය.
“සිරකරුවකු වීමට සිදුවීම ගැන තොපට හැඟෙන්නේ කුමක්ද?” රජතුමා විමසීය.
“සිරකරුවෙක් වීම ගැන ද ස්වාමීනි?”
“හොඳද නරකද දන්නේ කවුද?”
“තොප අදක්ෂයකු මෙන්ම, උන්මත්තකයකුද වෙයි.” ගිගුරූ රජතුමා නිකම ගියේය.
රජතුමා අතෙහි තුවාලය සුව වූ විට, නැවත වරක් දඩ කෙලියේ යෙදීමට එතුමාට සිත් විය. දඩයමක් පසු පස හඹාගිය රජතුමාට තම පිරිසෙන් වෙන්ව, වනයේ අතරමං වීමට සිදුවිය. ඉබාගාතේ ඇවිදින අතර දරුණු වැදි රංචුවකට හසුවිණි. එදින වැද්දන්ගේ උත්සවයකි. වනයේ අධිපති දෙවියන් වෙනුවෙන් පූජා පවත්වන දිනයකි. දෙවියන්ට කැපකිරීම සඳහා මිනිස් බිල්ලක් ලැබීම පිළිබඳව ඔවුන් සතුටට පත්වූහ.
බිලි පූජා පවත්වන ස්ථානයට රැගෙන යන ලද රජතුමා ගසකට තබා බඳින ලදී. වැද්දන් එක් රැස් වී ස්තෝත්‍ර ගායනා කරන අතර, පූජකයා තියුණු සැතක් රැගෙන රජතුමාගේ ගෙල සිඳීමට සැරසිණි. පූජකයා තියුණු ස්වරයෙන් පැවසූ දෙයින් සියලු ක්‍රියාවන් නැවතිණි. “මෙය නවත්තන්න වෙනවා, මේ මිනිසාට ඇත්තේ ඇඟිලි නමයක් පමණයි. මොහු සම්පූර්ණ මිනිසකු නොවෙයි. දෙවියන්ට පූජා කිරීමට මොහු සුදුසු නැත.” ඔහු පැවසීය. “මොහු ලිහා දමන්න.” හේ විධාන කළේය.
දින කිහිපයකට පසු ආපසු රජ මාලිගටය පැමිණි රජතුමා, ප්‍රථමයෙන් කළ කාර්යය වූයේ, බිම ගෙයි සිටි මුරකරුවා මුණ ගැසීමය යාමය.
“”හොඳද නරකද දන්නේ කවුද?” යනුවෙන් විකාර දෙඩූ නිසා මා සිතුවේ තොප උන්මත්තකයකු බවයි. එහෙත් තොපගේ ප්‍රකාශය සත්‍යය වී තිබෙනවා. මගේ ඇඟිල්ල නැතිවීමෙන් යහපතක් සිදුවුණා. එයින් මගේ දිවි ගැලවුණා. ඒක හොඳයි. ඒත් තොප බිම් ගෙයි සිර කර තැබීම නරකයි. ඒ ගැන කණගාටුයි.” රජතුමා පැවසීය.
“ඔබතුමා මේ පසන්නේ කුමක්ද? දේවයිනි? මා සිරකරුවකු කර තැබීම නරකක් බව ඔබතුමා පවසයි. එහෙත් එය ඉතාම හොඳ දෙයක් බව මම දනිමි. එසේ නොවුනා නම්, ඔබතුමා සමඟ මාද දඩ කෙලියේ යනවා, ඔබතුමා සමඟම ඉන්නවා. එවිට වැද්දන් අපි දෙදෙනාම අල්ලාගෙන යනවා. මගේ අත්වල ඇඟිලි දහයම තියෙනවා.”