අගහරුවාදා හවස තුසිත ගෙදර ආවෙ හරිම සතුටින්.
මොකෝ මේ ,අද පඩි දවසත් නෙවෙයි නේ.මම ඇහුවෙ පුදුම වෙලා.වෙනදට හම්මේ මහන්සියි කියාගෙන නේ එන්නෙ.
ඔයාට මතකද මහ විද්‍යාලේ මගේ යාලුවා.කාවින්ද.මිනිහා රට ගියාලුනේ .දැන් ජයයි.ලංකාවට ඇවිත්.හෙට මෙහේ එනව කිව්වා.
ඒ මොකටද මෙහේ එන්නෙ.
එයා බඩු වගයක් නැවට දාලා.ඒක එන්නෙ සතියකින් විතරලු.එතකන් ගමට යන්න බෑලු.මෙහේ ඉදීවි.
මෙහෙ ඉදීවි .අනේ ඇගට පතට නොදැනී කියන හැටි.දැන් එහෙම පිට උන් නවත්තගෙන සාත්තු කරන කාලයක් නෙවෙයි.පොල් ගෙඩියක් කීයද.මම ඔරවගෙන කිව්වා.
හරිහරි.මම ඒක කිව්වම මිනිහා හිනා වෙලා කිව්වා
මචං නිකං නෙවෙයි මම ඉන්නෙ.සතියට හොදට ගෙවන්නං කියල.
ඒක මිසක්.
ඉස්සරහා කාමරේ ලෑස්ති කරල දෙමු.අර පුතාගෙ කාමරේ තියෙන ෆෑන් එකත් ඒකෙන් තියන්න.අනේ මේ පිං සිද්ධ වෙයි.ඔය වස්තරේ වෙනුවට වෙන හොද ඇදුමක් උදේම ඇදගන්න.නැත්තං හිතයි ඌ ගිය ටිකට මෙහේ ජාතික ඇදුම නයිටිය වෙලා කියල.
තුසිත පොඩි සද්දයක් දැම්මා.
හහ්..යාලුවගෙ ගැම්ම.
පහුවෙනිදා උදේම මම නැගිටල ඉව්වා.දේශීය ආහාර වල රස ,සුවද ගේ පුරා පැතිරිලා ගිහිං.
ඔයාට උයන්න බෑබෑ කිව්වට ඔය තියෙන්නෙ නියමෙට.තුසිත කාලෙකට පස්සෙ මට කිව්වා.
කාවින්ද කවුද කියල මමදන්නෙ නැති උනාට මිනිහා හොද බර අත්තක් වගේ පේන්නෙ.
දහයට විතර වෑන් එකකින් මිනිහා ආවා.සන් ග්ලාස් දාලා දිලිසෙන සපත්තු දාලා සුද්දෙක් වගේ ආවෙ.සෙන්ට් එකේ සුවද පැය ගානක් ගේ ඇතුලෙ .
තුසිත මල් පැලේට ඇදෙන මී මැස්සා වගේ කාවින්ද පස්සෙන්මයි.
මේ නයෝමි.මගෙ වයිෆ්,මෙයා ජොබ් එකක් කරන්නෙ නෑ.ඒකයි මම මෙහේ නවතිනවට කැමති උනේ.රස්සාවක් කලානම් සලකන්න බෑනේ හරියට.
ඒකට නම් මට කේන්ති ගියා.රස්සාවක් කරන්නෙ කොහොමද දරුවන්ගෙයි මිනිහගෙයි ගෙදරයි වැඩ වලට කාලෙ ගියාම.ඊට වඩා පඩි රහිත රස්සාවක් නෙ මේක.
මිස්ටර් කාවින්ද මොනාද බොන්නෙ.මම ලයාන්විතව ඇහුවා.
මෙහ් අනේ මිස්ටර් කියන්න එපා නංගි..
කාවින්ද අයියා කියන්න.එහේදි සුද්දියො කිව්වෙ කාවි කියල.ලේසියට.
හිහ් කාවි නෙවෙයි මරාවි.ඕනවට වඩා කරේ යන්න ආවොත් නං..අතේ දුරින් ඉදපං කාවියො.මම හිතිං කියාගත්තා.
දවසම උය උයා තේ හද හදා ගතවුනා.මම නිදාගන්නකොට රෑ දොලහට ලගයි.
පහුවෙනිදා තුසිත වැඩට ගියා.ගෙදර ඉන්න බෑ නයෝමි .නිවාඩු අපරාදේ.මෙයා ගෙන් කරදරයක් නෑනේ.ඔයා හොදට සලකන්න ඕන.රට ඉදලා ගොඩක් බඩු එනවලු.මම කිව්වා වොශින් මැශින් එකක් නෑ අපිට කියල.ඒවා දෙකක්ම එනවලු.එකක් දෙන්නං කිව්වෙ.
ඒකට නං මට සතුටුයි.රෙදි හේදිල්ල මහ එපාම කරපු රස්සාව.
තුසිත ගියා විතරයි.කාවින්ද නැගිටලා කාමරෙන් එලියට එනකොට.
ආ කාවින්ද අයියා.තේ බොනවද.
නැතුව.හදන්න නංගි හොද තේ එකක් .ආ මට උදේ තේ බොනකොට මොනව හරි කන්නත් ඕන.
-අයියේ නානවද.උණු වතුර නම් නෑ .මම වතුර හට්ටියක් ලිපේ තිබ්බා.
– බත් කමුද .දවල් උනානේ.මේ පොලොස් එක ඊයෙ හවස ඉදන් තැම්බුවෙ.
මම දවසෙම යුතුකම් ඉටුකලා.දෙයක් ලබා ගන්න නම් පොඩි කැපකිරීමක් කරන්නම එපෑයැ.
හවස් වෙනකොට මං හෙම්බත් වෙලා.එහෙට මෙහෙට දුවලම කකුල් රිදෙනවා.
නංගී රෑට ඉදිආප්ප කමුද.අපෙ අම්මා ඉස්සර හදනවා ඒකට කරියක්.ශ්හ් ඒකෙ රස.මම කියන්නම් ඒක හදන විදිය.
තුසිත ඉදි ආප්ප කන්නෙ නෑ අයියෙ.
එහෙ නම් එයාට බත් උයන්න.හැබැයි ඉදිආප්ප නම් ඕනමයි.ඔයාගෙ අතින් හදන.
ඉදිආප්පයි බතුයි හොදියි හදලා එනකොට රෑ 8 විතර වෙලා.තුසිත ගෙදර ආවත් මට එයා ගැන බලන්න බැරි උනා.හෙට බඩු තොගේ එනවා වගේ නිසා කාවින්දත් උදේම යනවලු.
හම්මේ..හෙට දවල්ට පොඩ්ඩක් ඇහැ පියාගන්න පුලුවන් .
කාවින්දගෙ ඇදුම් ගොඩක් මම උදේ හෝදලා දැම්මා.ඉක්මනට ඒවත් අයන් කරලා දෙන්න ඕන.
පහුවෙනිදා උදේම කාවින්ද කොලඹ ගියා.තුසිත සුපුරුදු වෙලාවට ඔෆිස් ගියා.
දහයට විතර කාවින්ද ආපහු ආවෙ කලබලෙන්.
නයෝමි නංගී.මට ලොකු උදව්වක් ඕන.බඩුටික නම් ඇවිත්. මට ඒත් පොඩිගානක් ගෙවන්න තියෙනවා.ඒකට සල්ලි මදි.ඔයාගෙ වොශින් මැශින් එකටම තම අවුල වෙන්නෙ නොගෙව්වොත්.ඔයා ගාව කීයක් වත් තියෙනවද.
සල්ලි නම් නෑ අයියෙ.තුසිතගෙන් අ..
මං එයාට කිව්වා.ඔයා ආපහු කියන්න ඕන නෑ.රත්තරං බඩු මොනවත් නැද්ද හදිසියට.මේ අනේ වරදවා හිතන්න එපා නංගි.මේවා මම ඉක්මනින් බේරනවා.මගේ අතේ සල්ලි නෑ මෙවෙලෙ.
අනේ අයියෙ ගේ හදන්න ඔක්කොම බඩු උකස් කලා.මේ මාලෙ විතරයි තියෙන්නෙ.මම හීනි චේන් පොට පෙන්නලා කිව්වා.
හ්ම් ඕකවත් දෙන්න එහෙනං.මොනව කරන්නද.ඉතිං ඔයාගෙ වැඩේටනෙ මේ.
මගේ හිත දෙගිඩියාවෙන් ගැහෙන්න පටන් ගත්තා.අම්මා කරට දාපු මාලේ.ගලවන්නෙ කොහොමද දෙයියනේ.
කමක් නෑ.හවස ට බලාගන්න බැරිය.
තුසිත ගෙදර එනකන් මම හිටියෙ නොයිවසිල්ලෙන්.එයා එනකොට රෑ වෙලා.ඒ ආවෙත් යකා වගේ හොදටම කේන්තියෙන්.
අරූ මාව කෑවා.ඌ මහ හොරෙක්.මම හොයල බලද්දි තමයි දන්නෙ රට ගියපු එකෙක් නෙවෙයිලු.අනුන්ගෙන් හූරගෙන කාපු එකෙක්.හොද වෙලාවට ඔයා අහුවුනේ නැත්තෙ.මගෙ ඔරලෝසුවත් ඉල්ලගත්තානේ.
උපුටා ගැනීම: මධූ සේනානායක