මේ ගෙවෙන්නේ බාබර් වසන්තයයි,
ඔව්, ඔබ සිතූ ලෙසින්ම නමෙහිම යම් තේරුමක් ගැබ්ව තිබේ. සැලුන් D සුනිල්ගේ ආවේනික කෝකටත් තෛලය කොණ්ඩා මෝස්තරයත්, පාසල් වාරයක් අවසානයේ නිවාඩු කාලය සදහා වෙනස් මුහුණුවරක් අපේක්ෂා කලත් ඒ හීන භංග කිරීම නිසා උපන් කෝපයත් සිත්හි ඇති බැවින් එක් අවස්ථාවක
“යන්නෑ ඕක ලගට, යන්නෑ, වැද්ද වගේ කොන්ඩෙ වැව්නත් යන්නෑ ආය ” සිතුවිල්ල දැඩිව ධාරණය කරගෙනමත් නිසා වෙනසක් කරමින් බාබර් මාරු කරගන්නට සිතුවෙමි.
මදක් සොයා බැලීමේදී එහා ගමේ තවත් බාබර් කෙනෙක් සිටිනා ආරංචියක් ලැබුනි. බියගම ප්‍රධාන මාර්ගයේ බියගම දෙසට යනවිට මාබිම හන්දියෙන් හෙයියන්තුඩුව දෙසට ඇති පාරේ වමට හැරෙන විටම හුන්ඩුවක් වැනි කුඩා 6X6 කඩකාමරයක ඒ බාබර්ගේ ව්‍යාපාරික ස්ථානය විය. ඒ සැතපුම් භාගය පයින්ම ගෙවා ඉර මුදුන්වූ මහා දවාලක තුන්මුනින් දාඩිය පෙරාගෙන මා එහි ලගා වූයේ නව මුහුණුවරක් නව පෙනුමක් සදහා නැව්ම් බලාපොරොත්තු අපේක්ෂා පෙරදැරි කරගෙනය.
වැඩි විස්තරයක් අනවශ්‍ය බැවින් ඔහු හීන්දැරි උස මිනිසෙක් බවත්, එකල සැලුන් එකකට ආවේනික වූ දෑ ඔහුගේ තැනත් වෙනසක් නැතිව තිබූ බවත් පමණක් කියමි. දනිස් වකුටු කරගෙන වාඩිවී සිටිය යුතු කුඩා බංකුවේ මම හිදගතිමි. ඒ තරම් ඉඩ පහසුකම් නැති එහි බාබර්ට වැඩි ඉඩක් ලබාදී පරෙසමින් හැසිරිය යුතු ස්වරූපයක් දිස්විය.
කාටත් තිබුනේ එකම පුටුවකි. වැඩි පාරිභෝගික සංඛ්‍යාවක් නොසිටි නිසා වැඩිවේලා නොයාම මගෙ වාරය උදාවිය. උස් පුටුවේ ඉදගත් විට සියොලග වසා සිල්ක් රෙද්දක් පොරවා කර මුල උන්ඩිකර කටුවක් ගසා මා පොහොර උරයක බහා ලූ කලෙක මෙන් ඇසුරුම් කොට “කිචිස් කිචිස්” හඬින් කතුර හඬවන්නට විට.
කැපිය යුතු මෝස්තරය ගැන මගේ කෙටි විස්තරය සාවධානව අසාගෙන අනතුරුව කාර්‍යයට බට ඔහු මගේ සිත තුටුපහන් කරමින් වෙනස්ම මුහුණුවරක් මුහුනට ලබාදෙන්නට විය. දැඩි සැඩ සුලඟකට අසුවූ කල්හි මෙන් තනි පැත්තට පීරා කොන්ඩය යටින් සුදු වෙන්නටම අඩුකරමින් හිස් මුදුනට වෙන්නට යම් ප්‍රමාණයක් ඉතිරි කරමින් කොන්ඩය කැපීම මැනවින් කරණ නිසා මට ඔහු ගැන සතුටු දායක හැඟීමක් ඇතිවිය.
“යකාඩෝ සුනිලට තමා බැරි” සිතින් සැලුන් සුනිල්ටද බනිමින් ඔහුගේ සංඥාවන්ට අනුව වැඩය කිරීමට පහසු පහසු ඉරියව් වලට හිස හරවා දෙමින් මමද සහය දැක්වූවෙමි.
“සයිබ් බම්ප් උල් කරන්න” අවසාන හරිය වන විට මගේ විධානයට අනුව හිස සෙලවූ ඔහු දැළිපිහිය මුවහත් කරගෙන මා ලගට විත්. හිස තනි කෙලින් සිටින සේ තබා පසුව පැත්තට හරවා ඇල කර ඔහුට වඩාත් හොදින් මගේ හිස පෙනෙන පහසු ඉරියව්වකට හරවා දැළිපිහිය වම් අතට ගෙන….
එක් වරම දකුනු අතේ දබරැගිල්ල කටෙහි රුවා කෙල පිඬක් ගෙන මගේ මුහුණේ අතුල්ලා දැලිපිහියෙන් අදින්නට විය. අහෝ දැනුන හිරිකිතයකින් සියොලඟම හිරිවැටී යන්නට විය. ඒ අයුරින් දෙතුන් විටක් ඇගිල්ල කටේ රුවා කෙල ගෙන මගේ මුහුණේ පැත්තක කුඩා දරුවෙක් බලිරූප අදින්නාක් මෙන් කෙස් කැපිය යුතු සීමාව ලකුණු කරමින් පසුව අනෙක් පසත් පිටුපසත් ආදී වශයෙන් කෙල බාල්දියක් පමණ උපයෝගී කොටගෙන සීමා ලකුණු කොට කොන්ඩය කපා නිමකරන ලදි.
නියමිත මුදලද ගෙවා සැණෙකින් නිවස කරා දිවගියත් මුහුණ පුරා නැගෙන කෙල දුර්ගන්ධය මහත් පිලිකුලක් වූ නිසා නිවසට පවා යන්නට ප්‍රමාද නොවී තොටිපලට දිවගොස් ගඟට පැන්නෙමි. නාන්නට පැමිණි අයෙකුගෙන් සබන් ඉල්ලාගෙන හතර පස් වතාවක් හිසපුරා සබන් ගා හොදින් ගිලී නාගෙන ගොඩ පැමිණියත් වරුවක් යන තෙක් කෙල ගඳක් මුහුනෙන් වහනය වන්නාක් මෙන් සහ ගොළුබෙල්ලෙක් මුහුණේ ගමන් කරන්නාක් මෙන් දැනෙන්නටම විය.
හවස් වරුවේ සෙල්ලම් කිරීමට පිට්ටනියට ගියවිට.
“ආ කොළුවා… අළුත් කට් එකක් කපල තියෙන්නෙ. කොහෙන්ද බං කොන්ඩෙ කැපුවෙ..?”
“අර මාබිම හන්දියෙ එකාගෙන්”
“කාගෙන්..?”
“මාබිම හන්දියෙ හැරෙන තැන එකා බං”
“අඩෝ මූ කෙල බාබර්ගෙන් කොන්ඩෙ කපලා…”
කියමින් මහත් වූ අපහාසාත්මක සිනහවකට ලක්වන්නට මට සිදුවිය. අවසානයේ සොයා බැලීමේදී මට සිදුවූ සිද්ධියට බොහෝ දෙනෙක් මුහුණ දී ඇති බවත් එයින් කොන්ඩය කපන්නට ගිය සෑම දෙනෙකුගේම සීමා ලකුණු කොට දැළිපිහියෙන් කොන්ඩය කපා ඇත්තේ කෙල වලින් සලකුණු කිරීමෙන් බවත් ඒ නිසාම ඔහු “කෙල බාබර්” නමින් ප්‍රසිද්ධ බවත් මට දැන ගන්නට ලැබුණේ එවිටය.
උපන් පිළිකුල හේතුවෙන් මෝස්තරය කෙතරම් හොද වුවත් නැවත එහි යන්නට මටනම් සිත් දුන්නේ නැත. ඊලඟ වතාවේ සැලුන් D සුනිල් වෙත ගොස් මෝසතරය පෙන්වා මේ අයුරින් කොන්ඩය කපන ලෙස ඉල්ලා සිටි අතර සුනිල්ද එම උපදෙස පිලිපැදීම නිසා කෙල ගඳට වඩා බෙහෙත් තෙල් සුවදයැයි සිතා හිත හදා ගත්තෙමි.
කෙසේ නමුත් ඔහු නිසා මගේ මුහුනට ලැබුන කොණ්ඩා මෝස්තරය මගේ වයස 17ක් වන තෙක්ම ස්ථිර කොණ්ඩා මෝස්තරය වූ අතර සාමානපෙල මුල් අවදියේත් උසස්පෙල මැදක් දක්වාත් ඇති ඕනෑම චායාරූපයක හිසකෙස් පැත්තට පීරූ විනීත පියකරු ශිෂ්‍ය පෙනුමක් ලැබුණේ ඔහු නිසාම බවත් නොකියා බැරිය.
එයඑසේ කියා මුහුණ පුරා කෙල වලින් සිතුවම් ඇඳගන්නට නොහැකි බැවින් නැවත මම මාබිම කෙල බාබර් වෙත ගියේ නැත.
එක් වරක් හෝ එකල ඔහුගෙන් කොන්ඩය කැපූවෝ මෙම කතාවට සාක්ෂි දරත්වා…
උපුටා ගැනීම: Ruwan Anuruddha