එතකොට අපි 10 හරි 11 හරි.එදා හවස ප්‍රැක්ටිස් ඉවර වෙනකොටම වැස්සා වැස්සක් ඒක ආයේ එසේ මෙසේ වැස්සක් නෙවේ යකාගේ වැස්සක්. කුඩයක් තියා කුඩ මිටක්වත් අපි දෙන්නා ලග නෑ හදිසියකටවත්.ගෙදර යන්න තියා හිතන්නවත් බෑ.අපේ ඉස්කෝලේ ඉස්සරහ ටිකක් පහලට වෙන්න තියෙනවා කමිනිකේශන්
ඔන්න ඉතින් මං ගියේ කොළඹ ප්‍රසිද්ධ පෙලේ පිරිමි පාසලකට.ගියා විතරක් නෙමෙයි 6 වසරේ ඉදලා 11 වෙනකන්ම ඉස්කොලේ හොස්ටල් තමා ඉදියේ.ඒ කාලෙ ඉතින් දවසට 3 4 පාරක් ලොවෙත් ගුටි කනවා.අපි ඒ කාලෙ කරපු දහපදුරා වැඩ වලට එහෙම නොකලත් බෑ කියලා දැන්
ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ තිබ්බ ලොකුම චූන් එක තමා කාසියෙ බූතයා. එහෙව් ආතල් දුන්න බූතයෙක් මට උපන්තේක්කට හම්බෙලා නෑ. මං මේ සම්මජ්ජාතියෙ බය දේකට තියනවනං ඒ හොල්මං. කොච්චර බයද කියනවනං ගෙදර ඇඳෙන් නැගිටල බිමට බහින්නෑ. ඇඳ උඩ හිටගෙන හොඳ හුස්මක් අරං
හරි මං මේ දැන් එනවා ආවම මට උනේ මොකක්ද කියලා කියන්න ඕන තමුසේ…ඇත්තමයි මට එන කෙන්තියට මෙකිව උස්සලා පොලවේ ගහන්න හිතෙන්නේ… අනේ මට සමාවෙන්න යශ්…මට වෙන කරන්න දෙයක් තිබුනේ නැ… ඇයි උඹට බැරි උනාද මට එක කොල් එකක් දිලා කියන්න.ඔව්ව්
සුනී කෝ කොල්ලා ආවද….. ඔය ආවේ….වොශ් එකක් දාගෙන එන්නම් කියලා ගියේ… මිනිහා මොකද කියන්නෙ දැන්..මං මේට කැමති උනේ මිනිහා අවුලෙන් ඉන්නවා බලන්න බැරි නිසා ..මට දැන් ඉන්නේ ඔච්චරයි…මට යශ්වත් නැති උනොත් වැඩක් නැ ලොකු පුතා වගේ… මං එක දන්නවා මහත්තයා…මාත්