Buddhist Civilization (බෞද්ධ ශිෂ්ටාචාරය)

අක්ශි සන්සුන් බැල්මක් හෙලලා සාය කොනින් යන්තම් අල්ලලා ගොතපු කොන්ඩේ ගසලා පස්සට දැම්මේ ඒ ගාම්බිර බව ඉස්සරහා මිනිස්සු තුන් දෙනා ටිකක් තිගැස්සෙද්දි. උදිතාට අක්ශිගෙ කලින් නොදැක්ක ඒ බයට වඩා එහා ගිය නොසන්සුන්කම බයක්ම කලා. මහත මිනිහා එක්ක හිටපු හින්දැරි සුදු ඇද ගත්ත මිනිහාට සන් කලා. ඒ මිනිහාත් කරේ දාන් හිටපු රතු සලුව ගසලා සැකයෙන් බැලුවා.
නොනේ ගැන අපේ අක්කා කියලා තිබ්බා… සින්හල හොදට දන්නොනේ… කිව්වා නම් නොනේ මෙහේ ඇවිල්ලා නටන නාඩගම මොකද්ද කියලා… සුද්දො යක්කු එක්ක කරන සෙල්ලන් මෙහෙ හරි නැනේ… නැද්ද කුරේ මල්ලි…

අක්ශිගෙ වචනය විශ්වාස උන අක්ශා එකපාරටම ඔලුව උස්සලා කෙල්ල දිහා බැලුවේ බලාපොරොත්තුවෙන්.
කියන්න මිති… මේක ඉක්මනට ඉවර කරලා අපි යන්… මන් ඕන දෙයක් කරනවා…
අක්ශා කදුලු පිහිද ගත්තේ කලබලෙන් වගෙ. අක්ශි දුක්බරව හිනා උනා. ඒත් කෙල්ල කියන්න යනදේ ගැන අනුමාන උනෙ දිත්‍යාටයි සොනායාටයි.
# මෙල්… මට ගිරිපඬුරු බාර ගන්න ඕන… ගිරිකුහරයේ හිර උන මානම්කුල නිදහස් කරන්න ඕන… මට මානම්කුල දේවාලෙට යන්න ඕන… මානම්ට එයාගෙ ජිවිතය දෙන්න නම්… ගිරිසාපි බිලි වෙන්න ඕනේ… මගේ ආත්මය අවසන් කරන්න ඕන… මගෙ අන්තිම ප්‍රාර්ථනාව… මානම්කුල දෙවියො… මානම්කුල කදුයායම වෙන්න ඕන… ගිරිසාපි දේවි මැකිලා යන්න ඕන…

උදිතාගෙ සැර අතුල් පහර අක්ශිගෙ සුදු මූන රතු කලේ කෙල්ලගෙ නිල් ඇස් වලින් කදුලු ගලද්දි. කෙල්ල කම්මුල අල්ලාගෙනම බිම බලා ගත්තේ කොපයෙන් දැවෙන අම්මා කෙනෙක්ගෙ ඇස් වලට වේදනාවෙන්.
මට සමාවෙන්න උදිතා අම්මේ…
කටවහපන්… උබ කවුරු කියලා හිතාගෙන මගෙ දරුවා එක්ක ඒ යක්ශ අඩවියට ගියේ… කියපන්… මගෙ ලොකු කොල්ලාට මොනවාද උබ කලේ… මායාකාරි… මොන දේසයකින් ඇවිල්ලාද මේ නාඩගන් කරන්නෙ…
උදිතාගෙ වචන ඊ පහරවල් වගේ. හැමොටම මුකුත් කියා ගන්නවත් කල්පනාවක් නැ. පියවි සිහිහ ලැබුනාක් මෙන් මානම් දෙන්නාගෙම මැද්දට ආවා.
අම්මා… මගෙ සුද්දිට ඔහොම කරන්න එපා… එයා මොනවාත් කලේ නැ… මේක මගේ අරමුන…