ටොනි පවනිගෙ අත අල්ලා ගත්තේ ලොකු තිරනයකින්.
මගෙ දූ… දු යන්න… මානවිටයි මානම්ටයි සාදාරනයක් කරන්න… මට දු ගැන විශ්වාසයි… ඒත් එක කොන්දේසියක්…
ටොනි කෙල්ලගෙ ඔලුව අත ගාලා කිව්වෙ කෙල්ල දිලිසෙන නිල් ඇස් වලින් තාත්තා දිහා බලද්දි.
මගෙ දූට මොනවාම හරි කරදරයක් උනොත්… මේ ඩැඩි නිකාන් ඉන්නෙ නැ… ඩැඩි ගැන දන්නවානේ…
හ්ම්ම්… තැන්ක්ස් ඩැඩි… ගොඩාක්… ආදරෙයි ඩැඩි… මන් පොරොන්දු වෙනවා..
අක්ශි සිතලට තවත් බ්ලැන්කට් එකට ගුලි උනේ සිහින් මිමිනුමක් එක්ක.
°°’ ගිරි දෙයියො දෙයියො ගිරි දෙයියො…
සාදු දිලා දිලා දෙයියො…
ගිරි පඬුරු ලබන් සේසත් ගම්බාරන්…
මා දුන් ගිරි පඬුරු සෙත් වාඩන්…
දෙයියො දෙයියො…
මානම් දෙයියො…
සාදු සාදු සාදු සාදු…
වාඩන්… වාඩන්…
මානම්කුල දෙයියො…
ටොනි පවනි දිහා දුකින් බැලුවේ පවනි නොසන්සුන් වෙද්දි.
පවනි… අපෙ මිති…
ටොනි ඇයි මේ… ඇයි මිති මොකද්ද… කො දුව…
දුව කාමරේ…
එහෙනම්…
පවනි… දුව ලන්කාවට යන්න ඕනලු…
මොකක්…
අක්ශාගෙයි අක්ශිගෙයි අම්මා පවනි ශ්‍රී ලන්කා ජාතික කාන්තාවක්. මතක ඇති කාලෙ ඉදන් පව්ලේ අය ලන්කාවට කිහිප සැරයක් ගිහින් තිබ්බාත් ඒ කිසිම සැරයක අක්ශි ලන්කාවට ආවේ නැ. කෙල්ල එදා ඉදන්ම ලන්කාව කියන නම ඇහෙනකොටත් අමුතුම විදිහට හැසිරුනේ පවනිටත් එයාලාගෙ තාත්තා ටොනිටත් දුකක් එක්ක. ඒ නිසාම කවමදාවත් අක්ශි ඉස්සරහා ලන්කාව පිලිබදව කිසිම වචනයක් ඩියොන් නිවසේ කතා උනේ නැ.
අනේ මගේ දෙයියො… මාව දාලා යන්න එපා… මගේ බුදු මහත්තයො… අතැරපල්ලා… මට යන්න දීපල්ලා… මගේ මහත්තයාව අතැරපල්ලා… උබලාට හෙන ගහනවා යකුනෙ… අපිට යන්න දීහල්ලා… මගේ දෙයියො… උබලාට සාප වෙනවා… උබලා මැරිලා පලයල්ලා… අනේ මගේ දෙයියො… මාව දාලා යන්න එපා… මගේ බුදු මහත්තයො… අතැරපල්ලා… මට යන්න දීපල්ලා… මගේ මහත්තයාව අතැරපල්ලා… උබලාට හෙන ගහනවා යකුනෙ… අපිට යන්න දීහල්ලා… මගේ දෙයියො… උබලාට සාප වෙනවා… උබලා මැරිලා පලයල්ලා…