උසස් පෙල පලවෙනි වාර විභාගයේ ලකුනු බෝඩ් එකෙ දාලා තියෙනවා පලිගු බලාන් හිටියෙ ගානක් නැතුව. පලිගු දොලහා වසරින්ම පලවෙනියා. කෙල්ලට ඇත්තටම ගානක් නැ. ඒත් පලිගුගෙ වටේට කෙල්ල දිහා බලාන් ඉන්න ලමයිගෙ කසු කුසුව කෙල්ලට සාමාන්‍යයි.
කාමරේ ඇදෙන් ඉද ගත්‍ත පලිගු දෙදන ලන් කර ගත්තේ ජනේලයෙ තිර රෙදි එක්ක පේන මහ වැස්ස දිහා බලාගෙන. පලිගු කල්පනා කලේ මේ ජිවිතෙ ගැන. ජහාන් කරන්නෙ අම්මාට උන පොරොන්දු විතරයි. එතන ආදරයක් නැති ආරක්ශාවක් විතරයි කෙල්ලට දැනෙන්නෙ.
මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය ඉදිරියේ සුදු පැහැ සාරියකින් සැරසුන මයුදා හිට ගත්තේ පුදුම ධෛර්යයකින්.
ඒත් කෙල්ල හිතින් ඇඩුවෙ විලාප ගගහා.
ඇය දරුවා වෙනුවෙන් නෙමෙ කා වෙනුවෙන් වත් නෙමෙ මේ සවිනිට සාදරයක් ඉශ්ට කරන්නයි මේ තරම් වේදනා විදින්නෙ.
ඒත් මයුදා පසුතැව්නේ නැ.
මයුදාගෙ ඉල්ලිම නිසාම සවිනි වික්‍රමසිංහ නිවසේ රැදුනේ හැමදේම නැති උන විදිහට.
කෙල්ලට ගමේ යන්නවත් කිසිම ආසාවක් නැ වගේම කෙල්ල කාත් එක්කවත් කිසි දෙයක්ම කතා කලේ නැ.
සවිනි ඉන්නෙ කම්පනයෙන් නිසා කවුරුවත්ම කෙල්ලට මුකුත් කිව්වෙත් නැ.
ඒත් සවිනිගෙ නිහඩ බව මයුදාව ගොඩාක් වෙනස් කලා.
හුගක් දේවල්.
දවස් කිහිපයක් ගෙවිලා ගියේ මයුදා හිතාන් හිටපු විදිහට හැමදේම වෙද්දි. මයුදා මේ හැම ප්‍රශ්නයකම අවසානයක් හෙව්වා.
මයුදා අතේ තියෙන ලියවිලි දිහා බලාන් හිටියේ මුලු හදවතම දහස වාරයක් රිදුම් දෙද්දි. කෙල්ල ඉස්සරහා නොසන්සුන් විදිහට බලාන් ඉන්න නීතිඥ සනත් අමරබන්දු කෙල්ල දිහාත් ලියවිලි දිහාත් බලාන් හිටියා….