“ඒ නදීෂා අද අලුත් සර් කෙනෙක් බන් එන්නේ අපිට උගන්නන්න පොර කොහොමද දන්නේ නෑ “ “ම්ම්ම්ම්ම් එහෙමද අපි බලමුකො බන් උබ මොකෝ ඉතින් මේ කුලප්පු වෙලා ඉන්නේ “ “නිකන් බන් ඉතින් සර් කොල්ලෙක් උනොත් හොදයි බන් මේ වයසක අය එක්ක්
ලයික්ස් දැමෙයිද කමෙන්ට්ස් වැටෙයිද හිතලා අපි සැලෙනවද…නෑහ්නෙ..මේකට කතා ලියන එක තමා අපිට තියෙන එකම විනෝදේ… මේ කතාව අකුරු කරන්න කලින් මං සෑහෙන්න කල්පනා කලා සහෝදරවරුනි..කියවල බනියිද..මාව එලවයිද..හොයන් ඇවිත් ගහයිද..මේක ඇපෲ කරයිද..ඔය වගේ සිතුවිලි විලක කොන් හතරටම පීනල පීනල අන්තිමට බැරිම
“මල්ලී ජීවිතේ සරුංගලයක් වගේ.පාවෙලා පාවෙලා ගිහින් නූල කැඩුනම ඉබාගාතේ යනවා.ගිහින් කොහේ හරි පැටලිලා දුක් විඳිනව.මාත් ඒ වගේ බං..” ඒ ලලිත්… “මචං කපුගේගෙ සිංදු වදින්නෙ පපුවට බං.ඒකයි මං ඒවයෙ වචන වලට ආස.ඇහෙද්දි මගෙ ඇඟ නලියනව බං.ඒව මගෙ ඔලුවේ හැම අංශුවක් පුරාම
රජය අපිව හුදකලා කරාම හරි සෝක්..මොකද අපි හුදකලාවෙ මේම මේම ඉද්දි අතීතයෙ උනු රසවත් සිද්දි මේම මේම ඔලුවට ගලාගෙන එනවා.මේකත් ඒ වගේ එකක්..කොච්චර රසවත්ද කියල බලන්නකො කියවලම. මේ කියන යට ගිය දවස මං හිටියෙ කොළඹ මහජන උද්‍යානෙ එක්තරා රාජකාරියක් කොරමින්..ඒ
” ශා දැන් ආතල් ඇති නේ තමුන්ට. හරි ලොකු කතාවක් ලිව්වනෙ. ‘ ශාපලත් දුරකතන අංකය ‘. අර කෙල්ලොත් ඉතිං අයියේ ලස්සනයි, අයියේ ඉක්මනට ඊලඟ කොටස දාන්නකො, අනේ අයියේ වාව්, ඔයා මාරයි, මේක තමා ලස්සනම කතාව කිය කිය ඔයාව උඩින් තිබ්බනෙ.