රෑ කාලේ ෆෝන් භාවිත කිරීමේදී ගොඩක් දෙනා හිතන්නේ ඒවායේ ඇති විකිරණ සහිත ස්වාභාවය පමණක් අපට අනතුරුදායකයි කියලයි. නමුත් ඔවුන් වැරදියි. ඊටත් වඩා අනතුරුදායක වන්නේ ජංගම දුරකතනවල තිරයෙන් පිටවන Blue Light නැතිනම් නිල් ආලෝකයයි. රෑ කාලේ ලැබෙන මේ නිල් ආලෝකය නිසා
ඔන්න අද මං පටන් ගන්න යන කතාව මට සිද්ධ වෙච්ච එකක් නෙවෙයි. මගේ යාළුවෙක් තමා කතාව කිව්වේ කොහොමහරි ඉතින් කතාව මේකයි වුණේ. යාළුවා නුවර පැත්තෙ ඉස්කෝලෙක ඉගෙන ගන්න කාලේ 10 පංතියෙදි grade 1 පන්ති තුනකට බෙදු වලු .හොඳ ළමයි ටිකක්
නිහඬ සඳයි ඈ අභී අයියා ඇයි එහෙම..එච්චර තරහක් ඇයි…ඇයි දෙවියනේ මටම මෙහෙම වෙන්නේ…අනේ මටත් පිස්සුනේ අභී අයියා මගේ කව්ද…මං ඇයි එයාට බය වෙන්නෙ… අකීරා හිටියේ අකීරගේ හිතත් එක්ජ වාද කරන ගමන්…. කාලා ඉවර වෙලා කාමරෙට යන්න ගියපු අකීරා දැක්කේ ………
“ටොක් ටොක් ටොක්… ගෙදර කවුද …. “ “කවුද….” ” මං මේ දොස්තර මහත්තයා “ ” දෙයි හාමුදුරුවනේ… මහත්තයෝ මේ රෑ මොකේද ආවේ.. “ ” ගෙදරින් එද්දී පරක්කු උනා.. බස් එක මග ඇරුනා ඉතින් පයින් ම ආවා.. මෙච්චර දුරයි කියලා දන්නෙ
මෙය පළමු කොරෝනා රැල්ල අවසානයේ සිදුවූවකි. මා රාජාකාරී ස්ථානයට යමින් සිටියමි.කොරෝනා සමයේද අත්‍යාවශ්‍ය රාජාකාරී යටතේ අපිට සේවය කිරීමට සිදුවිය. එදින මා රැකියාවට යමින් සිටියේ සවස තුනට පමණය.මගේ ගමන් මාර්ගය වන්නේ වාහන ඉතා අවම ග්‍රාමීය තාර පාරකි. හදිසියේම පාරේ යමින් සිටි