1944 ගිම්හාන සෘතුව නෙදර්ලන්තය. ගිනිගෙන දැවෙන නටබුන් නගරයක වේදනාබර දර්ශනයක් කතන්දරකාරයගේ ඉස්සරහ දිස් වෙනවා. මේ මුළු නගරයම එහෙම් පිටිම්ම අමු අපායක් බවට පත් වෙලා ඉවරයි. පහුගිය දවස් කීපය පුරාම මිත්‍ර හමුදාවට අයත් B12 යානා වලින් මේ නගරයට දිගට හරහට බෝම්බ
එකෝමත් එක රටක තිබුණු එක්තරා යුධ හමුදා කඳවුරක් බාරගන්න අලුත් සෙන්පතියෙක් පත්වෙලා එනවා. පළවෙනි දවසේ ඔහුගේ කාර්‍යාලයේදී වැඩ රාජකාරි ඔක්කොම බාරගෙන කඳවුර පරික්ෂා කරන්න කියලා හිතාගෙන තවත් ඒ කඳවුරේම නිළදාරියෙක් එක්ක මෙයා කඳවුර වටේ පොඩි විසිට් එකක් යනවා. මෙහෙම ඇවිදගෙන
කෙල්ලේ කෝ….ඉක්මනට ඕක අස් කරලා ගේ මොප් කරපං …ඒ කරලා ඉවර වෙලාඅලුතින් කර්ටන් ටික දාලා ගේ ලස්සනට සරසපං…ලස්සනට තියේන්න ඕන හොදද…කිසිම අඩුවක් තියෙන්න බැ….අද ගොඩක් කට්ටිය එනවා උබට තෙරුනානේ.. අකීරා අතින් ඉගි කලේ හැමදේම හරි කියලා වත්සලා කියමින්… කෙල්ල බටු
වසුන්දරා යාන්තම් ඔළුව විතරක් නොතෙමී ගෙදරට ගොඩ වුණේ හරිම මහන්සියෙන්.. පාසැල ඇරෙනවාත් සමඟම කඩා වැටුණු මහ වැස්ස නිසා ඇගේ කුඩයත් මදි තරම්.තෙතබරිත සාරිය ඇඟට ඇලී වතුර බේරෙන විට මහ අමුතු සීතලක් ඇයට දැනුණි.කරේ එල්ලා තිබූ බැගය ද කුඩයද පසෙකින් තබා
අවසානය වන තුරු තීරණය කිරීමෙන් වළකින්න. රංජිත් නැගිටින්න. රංජිත්.. “එක්වරම ඇසුනු හඩින් මා අවදි වූයේ සුපුරුදු කටහඩක් ඇසුනාක් මෙනි.” නමුත් මා අවදි වුනු පසු මා අසල උන් කාන්තාව නන්නාදුනන බැවිත් මා තැතිගත්තේ ඉබේටමය. බය වෙන්න එපා .. බය වෙන්න එපා