දින දහයකට පසු සදෙව් ශෙනුල්‍යා හමුවීමට පොලිස්ස්ථානයට පැමිණියේ හදිසියේමය. “එක්ස්කියුස්මී ශෙනුල්‍යා මැඩම් ඉන්නවද?” ඔහු එසේ ඇසුවේ පොලිස්ථානයෙන් එලියට පැමිණි පොලිස් නිලධාරියෙකු ගෙන්ය. “ආ ඔව් සර් මැඩම් මැඩම්ගෙ රූම් එකේ ඉන්නවා.” “ඕකේ තෑන්ක්ස්” සදෙව් ඔහුට ස්තුති කර පොලිස්ථානය තුලට ගියේ කලබලයෙනි.ඔහු
ශෙනුල්‍යා බොහෝ වේලාවක් සදෙව්ගේ උරහිස මත හිස තබාගෙන මුහුදේ රළ පැමිණ වෙරලෙදි බිඳී ආපසු යන අයුරු බලාසිටියාය. “ශෙනූ මොනවද කල්පනා කරන්නෙ.?මොනවාහරි කියන්නකො ඉතින්……” “මට බයයි සදෙව් මේ වෙරළට එන රැල්ල වගේ මගේ ජීවිතේට ආව ඔයා ආපහු ඈත්වෙලා ඈතටයයිද කියලා….” එසේ
උදෑසන ශෙනුල්‍යා පැමිණ කාරණාව පවන් සමඟද කියූ නිසා ඇය ගියේ සදෙව් හමුවීමට බව ඔහුද දැනගත්තේය. “මේ හලෝ ඔයාට කවුරුවත් නැද්ද?….” පවන් අහිංසාගෙන් ඇසුවේ දෙදෙනාම තේබොන වෙලාවෙදියි. “ඇයි මට ඔයා ඉන්නේ…..” අහිංසා පිළිතුරු දුන්නේ ගාණක් නැතිවයි. “එහෙම නෙවෙයි හලෝ.විශේෂ කෙනෙක් එහෙම…”
එදිනද සුපුරුදු පරිදි සදෙව්ගෙන් කෙටිපණිවිඩ ගලා ආවේය.ඒ සෑම එකටම ශෙනුල්‍යා සතුටින් පිළිතුරු පණිවිඩ යැවුවෙ ඔහුගැන කැමැත්තක් ඇතිවූ නිසා බව ඇයට ද සිතුණි. එකවරම එවූ පණිවිඩයකින් ඇය මොහොතක් ගල්වූවාක් මෙන් සිටියාය. එහි මෙසේ සඳහන්ව තිබුණි. “ශෙනුල්‍යා හෙට ඔයාට දෙයක් කියන්න තියෙනවා.මම
“අම්මෝ මැඩම් මොනවද මේ කියන්නෙ.එයා ලෝයර් කෙනෙක්.මම පොලිසියෙ සාමාන්‍ය නිලධාරියෙක්.අනික මම ගියෙ කාර්එක දීලා එන්න විතරයි.” “මොකෝ කොල්ලා බය වුණාද?එයා මොකද කිවුවෙ.කාර් එක දුන්න ගමන් ආවද?” ශෙනුල්‍යා තවමත් පවසන්නේ සිනාසෙමිනි.මේ ඇත්තටම තමන්ගේ මැඩම්මද යන්න නිසල්ට සිතුනේ ඇගේ වදන් නිසයි. “මම