අප්සරා…කෑ ගැසිල්ල ඇසුනි දෙසට දිව ගියේ හති දමමිනි ගම්මුන් කිහිප දෙනෙකුද ඒ දෙසට දිව ගියේය.ටිකකින් කෑගැසිල්ල අඩුවිය …අප්සරා ඇල ඉව්ර අසලට ගියේය..ඇය දුටු දසුනින් ඇයගෙ පියවි සිහියද ඇගෙන් ඈත් විය… දියේ ගිලෙමින් සිටි මින්දුලිව බේරගෙන දියෙන් ගොඩට ගේමින් සිටියේ වෙන
අප්සරා දානෙ ගෙදර සියලු වැඩ හොයා බලා සිදුකලේය ඇය කොහොමත් කම්මැලි නැත පිලිවෙලට මුල්තැන දෙමින් සියලු කටයුතුම ම්නාව සන්විදානය කිරීමට ඇයට හැකියාව ඇත .සනුල්ගෙ අම්ම ත් අප්සරාට සියලු වැඩ පැටව්වෙ මින්දුලිට සනුල් ට ලන්වීමට ඉඩදෙමිනි . මේ අතර සනුල් ගෙ
සනුල්ගේ පියා ගාමිනි මහතා අභවප්‍රාප්‍ත් වී වසර පහක් ගෙවී යාම හේතුවෙන් හේතුවෙන්බ් සනුල්ගේ මහගෙදර දානයක් සූදනම් කර ඇති බව සනුල්ගෙ අම්ම සනුල්ට දුරකථනයෙන් දැනුම් දුන්න. අප්සරා අන්න අම්ම දානෙට එන්න කිව්ව මින්දුලී වත් එක්කන් එන්නකිව්ව .. ඇයි අපේ හැම දේටම
අප්සරා වතුර ටිකක් ගේන්න ඉක්මනට අප්සරා කාර් එකෙන් වතුර බෝතලයක් ගෙන මින්දුලී ගේ මුහුණ මතට ඉස්සේ වෙන කරන්න දෙයක් නැති කමටයි මින්දුලී ඇස්පියන් බොහොම අමාරුවෙන් විවර කර වටපිට බැළුවේඇයගේ රන්ගනය තවත් තාත්වික රන්ගනයක් බවට පෙන්වමින් අනේ සනුල් සර් බලන්නකො මට
අනේ මම ඔයාගෙන් කකුල් දෙක අල්ලලා වදින්නම් නන්ගි මටයි මගෙ මහත්තයටයි පාඩුවෙ ඉන්න දෙන්නේ සනුල් මගෙ මහත්තයා අනේ පින් සිද්ද වෙන්න අනේ අප්සරා අක්කි මට සමාවෙල හිත හදාගන්න අක්කී සනුල් සර් නැතිව මට ඉන්න බෑඅක්කි …මට සනුල් සර් ව දෙන්න
ඇදේ හරි බරි ගැහිල ඉදගෙන මින්දු එයයි සනුල්ගෙයි අප්සරාගෙයි පලවෙනු හමුවීම ගැන එයාගෙ යාළුවා සිතූට විස්තර කරන්න ගත්තා…….. මේ ඒ අතීත හමුවීමයි… මින්දුලි කියන්නේ පොඩි කාලෙ ඉදන්ම හරිම හිතුවක්කාර ළමයෙක් .එයගෙ අම්මයි තාත්තයි සාමන්‍යය මිනිස්සු මින්දුගෙ තාත්තාසාමන්‍ය රැකියාවක් කරේ අම්මත්
කවුරු කොහොම නැතැයි කීවත් කොයි කොයි වීරයටත් ඇති බිරාන්ති ගැන මේ ඇත්තෝ නොදන්නවා නොවෙයිනේ. එහෙව් බයක් ඔන්න මටත් තිබුනලු. දැනුත් තියේලු. ඉස්සරහටත් තියේවි මයෙ හිතේ. ඔන්න ඔයි බය ගැන තමයි ආයුබොවන්ඩ අද මයේ කතාව. ඔන්න ඉතින් මං පුංචි සන්දියේ අකුරු
මා අද මෙතනට පැමිනියේ මගුල් කතාවක් කියන්නයි. මන් සුටිම කාලෙ මල්කුමාරියන්ට හිටියා මිසක් සම්‍තින්ග් එකක් හොයාගන්න විදියක් තිබ්බෙ නැ. ඒ කීවෙ මාව අර ජයමංගල ගාතා කියන්න කවුරුත් ගත්තෙ නෑ. මන් සෑහෙන අප්සට් එකෙ හිටියෙ ඕකට. කොහොමත් තනියම සුතියක් අල්ලන්න දුන්නෙම
“නෙතුලි අහන්නකො පැටියො.නගින්න අපි යමු.ගිහින් තනියම කතාකරන්න පුලුවන් නිදහස් තැනකට ගිහින් කතාකරමු…..” “අනේ අනුහස් අයියා ප්ලීස්….ඔයා වාහනේ දාලා එන්නකො…අපි පයින් යන ගමන් කතාකරමු….” “මොකක්ද ලමයො…මං හිතුවා ඔයා තනියම මාත් එක්ක කතාකරන්න ඕනි නිසා ටවුන්එකට එන්න කිවුවෙ කියලා….මොකක්ද ලමයො මගේ බලාපොරොත්තු
කලබලයක් කියලා තේරුණ නිසාම නෙතුලි ඉක්මනින්ම ලෑස්තිවෙලා පහල තට්ටුවට ආවා.අසංකත් ඒ වෙද්දි ලෑස්ති වෙලා බලන් හිටියෙ නෙතුලි එනකල්…. “තාත්තා….කාර්එකේ යතුර දෙනවද?” “පුතා අර ළමයා බ….” අසංක තාත්තට ඉතුරුටික කියන්න ඉඩ දුන්නෙ නෑ….එහෙම කළොත් නෙතුලි සියල්ලම දැනගන්නවා….මේ ආරංචිය ඇයට කලබලයෙන් කිවුවොත්