මසක පමන දීර්ග වැඩමුරයකට පසු නිවසට ආවේ පෙරේදාය . ගියවර නිවසේදී මුහුණ දුන් දඹල භීෂණය නිසාවෙන් මෙවර මා නිවසට පැමිනෙනෙ විට නානාප්‍රකාර එළවළු වර්ග රැසක් අතින් කටින් එල්ලාගෙන පැමිණි අතර ඒ දුටු අම්මාගේ මුහුනේ තිබුනේ වික්ෂිප්ත බවකි. “උඹට පිස්සුද මේ
ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයෙහි ඉන්ඩියානාපොලිස් නම් නෞකාව 1945 ජූලි මාසයේදී සුවිශේෂී මෙහෙයුම් කිහිපයක නිරත විය. ඉන් පළමු මෙහෙයුම වුනේ පරමාණු බෝම්බයේ තීරණාත්මක කොටස් පැසිෆික් දූපතේ ටීනියන් නාවික කඳවුරකට භාර දීමයි. මෙහෙයුම සාර්ථක විය. පරමාණු බෝම්බයේ කොටස් බාරදුන් නෞකාව නැවත ගමන් කිරීමට
මේක ඉතින් මට මේ අපේ එහා පැත්තෙ තියෙන බාලිකා පාසල නිසා වෙච්ච වැඩක්. දැන් ඉතින් කලින් කතාවෙන් අපේ පාසලේ නම දැනගත්තනෙ. ඒ නමම තියෙන බාලිකා පාසලක් තමා අපිට එහා පැත්තෙන් තිබ්බෙ. මන් ඔය කාලෙ ඇටෙන් පොත්තෙන් මෝරන ගැටය. ඉස්කෝලෙ හොස්ටල්
ගමේ කණිෂ්ඨ පාසැලේ පහ වසර වෙනකම් ඉගෙන ගත්ත මම හය වසරට ඇතුළත් වුණේ මහා විද්‍යාලය ටයි. හරියටම කිව්වොත් උනේ ඒ අවුරුද්දේ ඉඳන් බාලාංශ පන්තිය නැත්නම් හෝඩියේ පන්තිය නැති කරලා වසර ක්‍රමය පටන් ගත්ත නිසා අපි හය වසරට මහා විද්‍යාලයට ඇතුළු
එය 2017 වසරේ උඳුවප් මාසය යි. වැඩිදුර අධ්‍යාපනය සඳහා යුරෝපාකරයට පා තබා සිටි මා, එම වසරේදි එළඹි නත්තල් නිවාඩුව සඳහා ඉතාලියේ විසූ මාගේ ඥාති සොයුරියක් බැහැ දකින්නට ගොස්, 2018 නව වසර උදාව සඳහා ස්විට්සර්ලන්තයේ විසූ මාගේ මාමා කෙනෙකුගේ පවුල හා
මේක කතාවක් නෙවෙයි ඕං. මට වෙච්ච දෙයක්. හැමදාම කතා ලියල හරියනෙ නෑනෙ. ඔන්න මට නෑයෙක් ගෙන් කෝල් එකක් එනවා. (මාගේ සියලුම නෑයන් වේයන් වන අතර උන්ගෙන් ආතල් එකක් ගැනීමට පමනක් කතා කරමි. )කතාව වෙච්ච හැටියටම කියාගන යන්නම්. හලෝ හලෝ පුතේ
ජර්මනිය වැනි රටක් ගැන මොනවා ලියන්නද ? කොහෙන් පටන් ගන්නේද? ලියා කියා ඉවර කරන්නට හැකි වේද? මේ එකකටවත් උත්තර මට නම් නැත. මක්නිසාදයත්, එය එතරම්ම විචිත්‍ර වේ. සාමාන්‍ය යයි පෙනෙන එකම එක පින්තුරයක් මගින් එහි වර්තමාන තත්වය ගැන අවබෝධයක් ලැබේ.
“කොහොමද මිසිස් අබේකෝන් දැන් ඔයාගේ හස්බන්ඩ් ට ?. “ “හස්බන්ඩ් නම් හොඳින් මම හිතන්නේ, දැන් ගොඩදවසකින් කෝල් කලෙත් නෑ හැබැයි.. කතා කරන්න විදියකුත් නෑනේ ඉතිං අපිට. හස්බන්ඩ් සාමාන්‍යයෙන් මාසෙකට සැරයක් කතා කනවා.. දැන් ගොඩ දවසකින් නම් කෝල් එකක් දුන්නේ නෑ
මේක මගෙ මතක අස්සෙ තියෙන කවදාවත් අමතක නොවන සිදුවීමක් . ජාතිවාදය කියන්නෙ නිකම්ම නිකම් වචනයක් විතරයි යාලුකම්, හිතවත්කම් සහ බැදීම් ඉස්සරහ කියල කියන්න හොදම උදාහරණයක් තමා මේ කතාව. මීට අවුරුදු එකොලහකට විතර කලින් , ඒ කියන්නෙ යුධ ගිනි දැල් නිවී
“දුවපන් දුවපන් දුවපන්” මේක තමා මම මගේ ජීවිතේ අහපු අප්‍රියම වචනය, පොඩිකාලේ ඉදලම මගේ මනසේ තිබුන එකම දේ “දුවපන්” විතරයි මොකද, ඒ කාලේ මොනදේටත් මට අම්මව ඕනේ හැබැයි අම්මව ලබා ගන්න නම් දුවන්නම වෙනවා නැත්තන් මගේ සහෝදරියෝ කියන සුන්දර යක්ශණියෝ