රටක ජීවන තත්ත්වය මැනීමට යොදා ගන්නා HDI දර්ශකයට අනුව ලොව රටවල් 183 ක් අතරින් ප්රථම ස්ථානය හිමිවී ඇත. ලෝක බැංකුවේ “ව්යාපාරයක් ආරම්භ කිරීමේ පහසුව” නැමැති දර්ශකයට අනුව රටවල් 183 ක් අතරින් 9 වන ස්ථානයට පත්ව ඇත. දූෂිත බවින් අඩුම රටවල්
දිනක් ගොවියෙක් සිය ධාන්‍ය ගබඩාව තුල වැඩ කරමින් සිටියා. පැය කිහිපයකට පසුව වේලාව බැලීමට කුඩා සාක්කු ඔර්ලෝසුව සෙවීමේදී එය තම සාක්කුවේ නොමැති බව ඔහුට තේරුම්ගියා. ඇත්තෙන්ම එය සාමාන්‍ය ඔර්ලෝසුවක් වුවත් ඔහුගේ බිරිදගෙන් ලැබුනු උපන්දින තෑග්ගක්. ඒ නිසා මෙය ඔහුට වටිනා
පසුගිය සති අන්ත හතරේ සිදුවුන කතාබහක් මගේ වයිෆ්ගෙයි මගෙයි අතරේ. පලමුවෙනි සෙනසුරාදා: ‘අද වහීවිද?’ ‘ෆෝකාස්ට් එකේ හැටියට වහිනවලු’ එදා හවස, ‘අයියෝ වැස්සෙ නැහැනේ. ඔයා කියපු නිසා රෙදි හේදුවෙත් නැහැ. අපරාදේ, දැන් ඉතින් ඊලඟ සතියෙ තමයි රෙදි හෝදන්න වෙන්නෙ.’ රෙදි හෝදන්නේ
අපි මේ ගමට ආපු අලුත මෙහෙ හිටියා හෙන රැඩිකල් ආච්චියෙක්… හෙන ඇක්ටිව්…! ඒ ආච්චි අපි පන්සල් යද්දි හිනාවෙනවා. උඩහ ගෙදර උන් පල්ලි යද්දි හිනාවෙනවා. පහල ගෙදර උන් කෝවිල් යද්ද හිනාවෙනවා. හැබැයි එහා ගෙදර උන් මුස්ලිම් පල්ලියට යද්දි නම් ආච්චි ගෙදරින්
නස්රුදීන්ගේ කතාවක් , නස්රුදීන්ගේ මිත්‍රයා රටේම සුප්‍රසිද්ධ සංගීතවේදියෙක්, දිනක් ඔහුගෙන් නස්රුදීන් ට දහවල් කෑමකට ආරාධනාවක් ලැබුනා , කියපු දිනේට නස්රුදීන් මිත්‍රයගේ නිවසට ගොඩවැදුනේ අතේ තිබුන ගානට පුංචි තෑග්ගකුත් අරගෙන , උණුසුම් පිළිගැනීමක් එක්කම නස්රුදීන් මිතුරාගේ නිවසට ගොඩවැදුනා,, මිත්‍රයගේ අලංකාර නිවසේ
මේ පොඩි කතාව ලියන්නට සිත්වූයේ රූපවාහිනී නාලිකාවක විකාශනය වූ එක්තරා සිත් ඇදගන්නා ප්‍රචාරාත්මක දැන්වීමක් දුටුවාට පසුවයි.පළමුව ඒ නාලිකාවට මගේ කෘතඥතාවය..සමාජයට යහපත් පණිවිඩයක් ඒ තුල ගැබ්වී ඇති නිසා අඩයාලම රසික රසිකාවියන්ට ඒ කතාව කියන්න හිතුනා. සුබා සහ සමන් විවාහපත් වෙලා පුංචි
සොල්දාදුවෙක් යුද්දයක් අවසන් වී සිය රටට නිවාඩුවකට පැමිණියා. ඒ ඔහු විසින් දුන් පොරොන්දුවක් ඉටුකිරීමේ අරමුණින්. ඒ නිසාම ඔහු මව සහ පියා වෙත යෑම වෙනුවට කලේ තවත් ඇමෙරිකාවේම ප්‍රාන්තයක් වෙත ගමන් කිරීමයි. ඒ වනවිටත් ඔහු සැරසී සිටියේ සිය නිළ ඇඳුමින්මයි. සොල්දාදුවා
“චුට්ටි අක්කෙ අඩු ගාණෙ මිනිය උස්සන වෙලාවටවත් අඩනවකෝ.. “ සමදරා නිර්මලීට කිවුවෙ ඉවසලා ඉවසලා බැරිම තැන. ඇයි දෙයියනේ මේ මැරිලා ඉන්නෙ පිට මිනිහෙක් යෑ… නිර්මලීගෙ නීත්‍යානුකූල සැමියා නෙව. අවුරුදු පහළොවක කසාද ගමනක අවසාන මොහොත. මොන තරම් වේදනාවක් ද වෙන ගෑනියෙකුට
චීනේ ගියාම කන්නේ මොනවද කියාලා අහන්න හොඳ නෑ. එක්කෝ කන්න ඕන, නැත්නම් නොකා ඉන්නෝන. පලවෙනි වතාවේ හොං කොං ගිය වතාවේ මටත් සිද්ධ උනා “ශිම් ශා සුයි ” වලදී දවල්ට කන්න. කෝකටත් කියලා මම හෙමීට ෆුඩ් කෝර්ට් එකකට ගියේ අඩුම ගණනේ
කොටකලිසම ඇඳලා පාසල් යන කාලේ.මම එතකොට අටේ පංතියේ. දහම් පාසලේ අභාෂයෙන් කථිකත්වය පුරැදු පුහුණු කරමින් සිටි මට දවසක් පාසලේ 9 වසර පංතියේ ශිෂ්‍ය සාහිත්‍ය සංගමයෙන් පවත්වන විවාද තරඟයක් තියෙනවා කියලා දැනගන්න ලැබුණා. අපේ පංතියේ යාළුවො තුන් දෙනෙකුත් එකතු කරගෙන මමත්