තමන්ගේ මුතුන් මිත්තෙකු වන අගාට් මාබෙල් නම් පුරාන නායකයාගේ කළු පැහැති සිරුර රැකබලා ගැනීම ඉන්දුනීසියානු පැපුවා හි දුර බැහැර ගමක සාමාජිකයින් සඳහා පැවරුනු ප්‍රධාන වගකීමක් වෙලා තියෙනවා. පැපුවාන් මධ්‍යම කඳුකරයේ පිහිටි ඩැනී නම් ගෝත්‍රයේ මෙම මමීකරනය කල සිරුර රැකබලාගැනීම දක්නට
ඓතිහාසික මූලාශ්‍ර ජනප්‍රවාද මෙන්ම ඇතැම් දාර්ශනික මතවාදයන් අනුවද සඳ යනු පෘථිවියේ ස්වාභාවික උපග්‍රහයෙක් නොව පාරභෞමිකයින් කොට්ඨාශයක් විසින් කෘතිමව නිර්මාණය කරනු ලැබූ වස්තුවක් යන මතය ඈත අතීතයේ පැවති සංස්කෘතීන් තුළ මුල් බැස ගෙන තිබු අදහසකි. එහිදී සඳ මත ජීවත් වන පාරභෞමිකයින්
මේ තියෙන රූපයට අදාල සිංදුව 90 දශකයේ ඉපදුනු අයටනම් හොඳටම මතක ඇති. කාලෙකට පස්සෙ සෙන්ට්‍රිග්‍රේට් කණ්ඩායමේ හොඳම කාලෙ හැදුනු සිංදු ටිකක් ඇහුවා. ඒකෙනුත් මේ සිංදුව විශේෂයි. මේකනම් කවදාවත් එපා නොවෙන පිස්සු සින්දුවක්. නමුත් අද මේක බලද්දී මෙච්චරකල් මට අහුවුනේ නැති
19 වන ශත වර්ෂයේ හිරු කිරණ ඊජිත්තුවට උදාවත්ම ඒ හිරු කිරණ පරයා යුරෝපා ඇමරිකානු උණුසුම ඊජිප්තු පොලවේ සැගව හුන් මමීකෘත ආදිවැසියන්ටත් තදින් දැනුනි…දැනුනේ නයිල් නදී තෙරෙන් නික්ම නැව් නැගීමට වූ බැවිනි…. මෙතෙක් කල් ඊජිත්තුවට සාමාන්‍ය දෙයක්ව තිබූ නයිල් නදී තෙර
2020 වසරේදී කරන ලද ලෝ ප්‍රකට සමීක්ෂණයකට අනුව ශ්‍රී ලංකාවේ ජනයා බුද්ධිය අතින් ලෝකයේ රටවල් 185 ක් අතරින් 137 වෙනි ස්ථානය හිමිව තිබෙනවා. ඒ ලංකාවේ ජනයාගේ IQ මට්ටම 79 ක් ලෙස සටහන් වෙමින්. මම මෙතනදී පහතින් සදහන් කරනුයේ නිල දත්ත
මගේ යාලුවෙකුට සෝවියට් දේශයේ ඉගෙන ගන්න එන කොට කවුරුහරි තෑග්ගට පොඩි බුදු පිලිමයක් දීලා. එයා එහෙම ආගම අදහන කෙනෙක් නෙවෙයි. මිනිහා බුදු පිලිමය පොත් රාක්කෙ උඩින්ම තියල තිබුනේ කෙසේ වෙතත්. දවසක් මිනිහගෙ උගුර රිදෙන්න අරගෙන දොස්තර හමු වෙන්න ගිහිල්ලා. දොස්තර
‘මං බඳිනවා අයිස්’ දුරකතනයේ තිරය මත ඇඳුන කෙටි පණිවිඩය මං කියෙව්වේ සියවෙනි වතාවට විතර වෙන්න ඕනේ. කොච්චර කියෙව්වත් මට හිතුනේ ඊළඟ පාර කියවද්දි ඒ වචන ටික නැතුව වෙන වචන ටිකක් තියේවී කියලා. ඒ නිසාම එකසිය එක්වෙනි වතාවටත් මං එකම මැසේජ්
එක් නගරයක බොහෝ ධනවත් පවුලක් වාසය කල අතර ඔවුන් කෙතරම් සතුටින් සිටියේද යත් කිසිවකින් අඩුවක් දැනී තිබුණේ නැත. නමුත් එක් දිනක කිසිදු හේතුවක් නොමැතිවම නිවසේ ප්‍රධානියාගේ රැකියාව අහිමි විය. කෙමෙන් ඔවුන් ඉතාමත් දිලිදු වූ අතර අවසානයේ සිය නිවස පවා අහිමි
“මේ අපි මෙහෙන්ම මොනාහරි කාලා යමු. නැත්නම් මඟට යද්දී ඔයා බඩගිනී කියයී” “නෑ නෑ. අපි ගිහින් ම කමු. මට බඩගිනි නෑ” පැය බාගයක් යන්නත් කලින් මට ඈනුමක් යද්දී බඩගිනිත් වගේ කියල මම කීවෙ බඩගින්නට වඩා නිකමට වගේ. “දැන් මම එද්දිම
මේක දැනට අවුරුදු 17 කට විතර ඉස්සර රූපවාහිනී වැඩසටහනකදී නිවේදකයෙකුට සිද්ධ උන ඇත්තම සිද්ධියක්. නිවේදකයෙක් කිව්වට එයා ළමා නිවේදකයෙක්. සජීවී වැඩසටහනක් නිසා කරගන්න දෙයක් නැතුව අනා ගත්ත, අපේ භාෂාවෙන් කිව්වොත් “ පච වෙච්ච” සීන් එකක්. මේ කතාවේ කතා නායකයා ඉස්සර