
සතුට අපට රිද්දන්නේ එසේය. (පෙම් කතා)
අක්කා “මලූ” ” හ්ම්” ” ඔයා ගියාද” ” හ්ම්” ” අම්ම හිටියද” ” හ්ම්” ” මාව ඇහුවද” “හ්ම්” ” තමුසෙට මාව විහිළුවක්ද?” ” හ්ම්” හිස්මුදුන බදාගෙන අඬන්නට හිතෙන තරම් ටොක්කක් දුන් අක්කා ඉවත ගියාය. අක්කා අම්මා යැයි කීවේ ඇය ආදරය
අක්කා “මලූ” ” හ්ම්” ” ඔයා ගියාද” ” හ්ම්” ” අම්ම හිටියද” ” හ්ම්” ” මාව ඇහුවද” “හ්ම්” ” තමුසෙට මාව විහිළුවක්ද?” ” හ්ම්” හිස්මුදුන බදාගෙන අඬන්නට හිතෙන තරම් ටොක්කක් දුන් අක්කා ඉවත ගියාය. අක්කා අම්මා යැයි කීවේ ඇය ආදරය
කෝච්චියේ බදුලු යනවනං මම සේරම බලාගන්නං” කිව්වෙ අපේ පැතුම් මල්ලි. “මගේ කස්ටමර් කෙනෙක් ඉන්නව බදුල්ලෙ. මිනිහට සුපිරි බංගලාවක් තියෙනව. අපි එහේ ගියොත් මෑන් මට උඩින්ම සලකනව” කියලත් කිව්ව. “ඔය සුපිරි බංගලාවෙ පින්තූර ටිකක් ගන්න බැරිද” කියල මම ගත් කටටම ඇහුවෙ
අහස උසට තිබ්බ කොන්ක්රිට් බිල්ඩින් පිරිච්ච කොළඹ නගරේ ආසන්නයේ පිහිටලා තිබ්බ පුද්ගලික ආයතනයකට මම සම්බන්ධ උනේ සහකාර ගණකාධිකාරිවරයෙක් විදියට. දවසෙ රාජකාරි ඉවර වෙලා ක්වාටස් එකට ආවම තනියම කරන්න දේකුත් නෑ. ඉතින් ගොඩාක් වෙලාවට පාළුව මකා ගන්න කරන්න තිබුනේ මුහුණු පොතේ
“මේ රබර් ගස් පොඩි කාලෙත් මට මතකයි” හ්ම්! “හැමදේම ඉක්මට වෙනස් වෙලා” හ්ම්! “ඔයාට මතකද අපි දෙන්නා රබර් ගස් අස්සෙන් සෙල්ලම් කරනවා දුවනවා. එතකොට මේවා පොඩි පැළ” හ්ම්! “එක දවසක් ඔයා දුවනකොට ගලක වැදිලා බිම වැටිලා ඇඬුවා. මාත් බයවෙලා කෑගැහුවා
මයිකල් ජැක්සන් කියන නම කනට වැටුනම මේ නම නොදන්න කෙනෙක් මුලු මහත් ලෝකයෙන්ම හොයාගන්නත් අමාරුවෙයි. ලෝකයේ යුගයක් වසඟ කරපු මේ පොප් ගායන තරුව මෙළොවින් සමුගෙන දැන් දශකයකටත් අධික කාලයක් ගතවෙලා ඉවරයි. මයිකල් ජැක්සන් ලොව ජනප්රිය තරුවක් බවට පත්වෙලා ඉඳපු කාලයේ
ලෝකයේ පුදුමාකාර මිනිස්සු ජීවත් වෙනවා. ඒ වගේ ම හරි පුදුම දේවල් ඔවුන් කරනවා. බොහෝ අය ඔවුන්ගේ විස්මිත දේවල් දැකලා සතුටට පත්වෙනවා. මැජික්කරුවන්, එහෙමත් නැත්නම් මායාකාරයන් කියලා කියන්නෙත් අරුම පුදුම වැඩ කරන පුද්ගලයන් පිරිසක්. මේ අයගේ විස්මයජනක, බිහිසුණු දේවල් දකින අනිත්
නිවුන් දරුවන් පවසන්නේ ඔවුන් එකිනෙකාගේ සිතුවිලි කතා නොකරම දන්නා බවයි. “අපේ ඔලුව තුළ කතා කිරීම” යනු ඔවුන් එය විස්තර කරන ආකාරයයි. ක්රානියෝපගස් නිවුන් දරුවන් එක්වීම දුර්ලභත්වයකි – මිලියන 2.5 න් එකක් සිදුවන අවස්තවකි. අතිමහත් බහුතරය මෙලෙස ඉපදී පැය 24 ක්
අපේ අම්මයි තාත්තයි මට කියලා තිබුණු විඳියට එයාලා කසාද බැදලා ගොඩාරියක් කල් ගියාට පස්සෙලු මාව හම්බුනේ. අවාසනාවකට මට තව සහොදර සහෝදරියන් කවුරුත්ම හිටියේ නෑ. ඒත් ඒ අඩුව මට යහමින් දැනුනත් ඒ අඩුව මකාලන්නට අම්මගෙයි තාත්තගෙයි ආදරේට පුලුවන් වුනා. අම්මටත් වඩා
කාර්යාල වේලාව නිමවී මම පාරට බැස්සේ රිදුම් දෙන ගෙල අතගාමිනි. සැතපුම් භාගයකට පමණ ඈත ඇති අවන් හලක සරසවි මිතුරියක වන නදී හමුවීමට යොදාගත්තේ විකුම් නායකත්ව පුහුණුවට ලියාපදිංචි වූ දින සවසමය. නැතහොත් සෑමදාම කාර්යාලය ළගින් විකුම්ගේ රථයට නැග බෝඩිමට යාම හා
මේ සිදුවීම උනේ ගිය සතියෙ දවසක..ලැජ්ජාව කොහෙන් බේරුනත් එකයි එකයි කියලා ලිවන්න හිතුනා. මේ දවස්වල මෙහෙට හවසට වහිනවා.ඒක මහ එපා කරපු වැස්සක්..ඔෆිස් ඇරිලා යන වෙලාවට වහින එක පෙර කරුමයක්…බස් කතන්දර ඊට එහා…ගොඩාක් වෙලාවට ටවුන් එකට ටුක් ටුක් එකේ යන්නේ…එදාත් වැස්ස