පළමුවෙන්ම කිව යුතු දේ තමයි පිළිකාව නැමැති වචනය ඇසූ පමණින් කිසිවෙක් ඒ වදනට බය වෙන්න එපා. කෝවිඩ් ගැන ලංකාවේ අපට දැන ගන්න ලැබෙන්නෙ 2020 මාර්තු මාසයේ. මට මතකයි මාර්තු 19 රාත්‍රී සිට රජයෙන් දැනුම් දුන්නා නිවසින් පිටව නොයන ලෙස. මම
තවත් මිනී කාමරේ කථා කිහිපයක් ලියන්න හිතුන. මේවා සියල්ල සත්‍ය කථා වුවත් නම ගම ආදී හඳුනා ගැනීමේ කිසිම තොරතුරක් සඳහන් නොකරමි. මෙහි අදහස කුණු රසය හෝ කුතුහලය ඇවිස්සීම නොව ඔබ වැඩිපුර නොදකින දේ ගැන සහ මරණය ගැන යම් අවබෝධයක් ලබා
මම මුලින්ම සුධර්මා දැක්කේ කැම්පස් එකේදී. ලස්සන ලොකු ඇස් දෙකයි තනි කරලට ගොතපු කොණ්ඩෙයි දණිස්සෙන් පල්ලෙහට දිගට ඇන්ද සායයි නිසා මං මුලින් හිතුවෙම ගමක කෙල්ලෙක් කියලා. පිරිමි ඇස් දෙකකට දරාගන්න බැරි තරමේ ලස්සනක් ඒක. කොච්චර නොබලා ඉන්න හැදුවත් ආයේ ආයේ
මේක නම් සිද්ධ වුනේ මෑත කාලේදී..දැනට ටික කාලෙකට කලින් අසාන්ලගේ නැදෑ කෙනෙකුගේ මළගමක් තිබ්බා..මේ ඉලව් ගෙදරට ඉතින් දුර පලාත් වල ඉන්න ඥාතීන් පවා ආවා.ජිවිතේට දැකපු නැති නැදැයෝ ටිකකුත් එදා අසාන් දැක්කා..අක්කලා ,අයියලා ,නංගී ලා ,මල්ලීලා ගොඩයි..ඉතින් හැමෝම එක්ක සුහදව මළගෙදර
මේ සිද්ධිය වුනේ අපි 8 වසර වගේ ඉගෙන ගන්න කාලේ..ඉස්කෝලේට අලුතෙන් කොල්ලෙක් ආවා තරංග කියලා.ඌගේ තිබ්බේම හෙන ලොකු ලයින්..හැම්බේකන් චීස් බටර් රත්තරන් හෑඳි ගෑරැප්පු වලින් කාලා මොණර කොලෙන් අත පිහිදාන එකෙක් වගේ තමා මුගේ කතාව..ඉගෙන ගන්නත් මූට පුලුවන්.. හැම සඳුදා
මේ සිද්ධිය වුනෙත් ස්පෝට්ස්මීට් එකට කලින් දවසෙ.අපේ හවුස් හට් එකට ගමේ වෙදගෙදර තමයි හදන්න ප්ලෑන් කරල තිබුනෙ.ඉතිං නිවාසෙ හදන්න මාර උනන්දුව ළමයිනුයි ගුරුවරුයි හැමෝම.දැන් වෙදගෙදර බිත්තිවලට උණ ගස් කපන්න, වහලෙට පිදුරු ගේන්න යන්න කොල්ලොන්ගෙ පොරේ.මල් පාත්තියක් එළවළු පාත්තියක් කොටාගන්න ගියොත්නම්
මේ සිද්ධිය උනේ මම ඌව පලාතෙ එක්තරා විද්යාලෙක ස්ටාෆ් එකත් එක්ක හිටපු කාලෙ..ස්ටාෆ් එකත් එක්ක හිටියා කියන එකෙන් මමත් ඒ ඉස්කෝලෙ ඉගැන්නුවා කියල අදහස් වෙන්නෙ නෑනෙ.මජ ඒ කාලෙ අවුරුදු 17-18 වගේ කොළුවෙක්..ඉස්කෝලෙ වයිස් ප්‍රින්සිපල් වුනේ අපේ ගමේ පංසලේ හිටපුුු ස්වාමින්වහන්සේගේ
ගොඩක් ලියන්න බෑ. හිත රිදුණ වෙලාවට මං කරන්නෙ අතීතයෙ සුන්දර මතකයක් එක්ක ජීවත් වෙන්න උත්සාහ කරන එක. 2014 මට ඔහු මුණගැහුනෙ අහම්බෙන්. පුදුම පාලුවකින් ජීවත් වෙච්ච කාලයක් ඒක. ඒ පාලුව මාව ලෝකෙ පුරාම ඇවිද්දෙව්වා. එහෙම කිව්වෙ , තනිකම නැතිකරගන්න මං
සාරාව මට තුන් වතාවක් හම්බ වෙලා තියෙනවා.සාරා හරිම ලස්සනයි. මුලින්ම දැක්කේ බදුල්ල දෙනුවර මැණිකේ කෝච්චියෙදි. අපි කොලඹ ඉඳල නානුඔය වෙනකන් ආවා. ඒ වෙද්දී අපි හොඳ යාලුවෝ වෙලා ඉවරයි. සාරා මට දෙවෙනියට හම්බුනේ කඳුකරයේ මීදුමෙන් පිරුණු ලස්සන උදේ වරුවක. අපි දෙන්නා
කුසල් දුම්රිය ස්ථානාධිපති සේවයට එක් වන්නෙ 2015 දෙසැම්බර් මාසෙ. කුසල් ඇතුළු කණ්ඩායම මට හමුවන්නෙ ඊටත් අවුරුදු එක හමාරකට විතර පස්සෙ. ඒ මා ඔවුන්ට දුම්රිය මෙහෙයුම් ක්‍රම සහ ආරක්ෂක නීති ඉගැන්වූ රොටමියේදි. දුම්රිය ස්ථානාධිපති සේවයට එළඹෙන නිළධාරින්ගේ මූලික පුහුණුව ලබන මේ