ගිය සැරේ ලියපු කතාවට ගොඩක් ප්‍රතිචාර ලැබුණ නිසා හිත ටිකක් උනන්දු උනා තව කතාවක් ලියන්න ඕනේ කියලා. මගේ හිතේ ගොඩ ගැහිච්ච කතා ගොඩක් තියෙනවා. ඉස්කෝලේ යන කාලේ නම් කෙටි කතා තරග වලට එහෙම ලිව්වා. ඒත් විවාහ වෙලා දරුමල්ලන් ලැබෙද්දී ඒ
මම 2007 තායිලන්තෙ ජොබට ගිහින් සතියයි. බාසාව දන්නෙත් නෑ, කෑම අඳුරන්නෙත් නෑ, පාරක් තොටක් හොයාගන්නත් නෑ, නස්කූණියා වෙලා හිටියෙ… අනේ අපරාදෙ කියන්න බෑ ඔෆිස් එකේ කෙල්ලො ටික මම වැටිලා හිටිය අමාරුව දැකලා පුලුවන් විදිහට සපෝට් කරා. දවසක් හවස 5ට විතර
හැමෝම ලියනවනෙ තම තමන්ගෙ ඉස්කෝලෙ කාලෙ වුණු අලකලංචි, පුද්ගලික අත්දැකීම් වගේ දේවල්. මම ලියන්නෙ අන්තර්ජාතික වශයෙන් කෙළවගත්ත දේවල් ගැන… සමහර වෙලාවට අපිට කෙළවපු, සමහර වෙලාවට අපිම කෙළවගත්ත, ලංකාවෙ සංචාරක කර්මාන්තයට සම්බන්ධ කතාවකින් පටන්ගන්නම්. මම A/L ලියපු හැටියෙම ගියා DMC එකක
මාතෘකාව දැක්ක ගමන් හිතෙන්නේ මාතෘකාව මෙහෙම තිබ්බට ඇත්ත කතාව ඔය මොකක් හරි ෆිල්ම් එකක් හරි නැත්නම් බොරුවක් හරි වෙන්න ඇති කියලා නේද??? නෑ…. ඒත් මම අද කියන්න යන්නේ ඇත්තටම අතුරුදහන් වෙච්ච දුම්රියක් ගැන. ඇත්තටම මුළු ලෝකයක් කළඹපු මේ පුවත වාර්තා
පොඩි උං යනු මැරෑටියන් යැයි, උන්ව හදන්නට පෙර කවුරුත් මට කියා දුන්නේ නැත. බඩට ආ දවසේ පටන් එළියට එන දවසත් ගැනත්, එළියට ආ දවසේ පටන් හිස ඔසවන, ඇවිදින, වචනයක් මුමුණන ඈ නොයෙක් විශේෂ දවස් ගැනත් සිහින මැව්වා විනා, “මුංගේ දෙපයට
ඉස්සර අපි පුංචි කාලේ අපේ ගෙදර පාන් පෙට්ටිය තුනපහ පෙට්ටිය කියලා පෙට්ටි දෙකක් තිබුණා. පාන් ගෙනාපුවාම දාලා තිබ්බ ඒ පෙට්ටියේ උඩ පියන හදලා තිබුණේ පාන් කපන්න පුළුවන් වෙන විදියටයි. තුනපහ පෙට්ටියේ තිබුණේ වැඩිපුර තිබුණ කෑම වර්ගයි. පරිප්පු, සැමන් ටින්, සීනි
අත්තම්මාගෙ වචනෙන් කියනවනම් එ් මගේ මස්සිනාලා. අපරාදෙ කියන්න බෑ අැවැස්ස මස්සිනාලා දහයකටම හිටිය එකම නෑනලා දෙන්නාගෙන් ලොකු එකා වෙච්ච මට මේ මස්සිනාලා දෙන්නා වැඩි වුණේ නෑ අායුබොවන්ඩ. වැස්සකටවත් ඉස්කෝලෙ ගිහින් නෑ කියලා අාඩම්බරෙන් කතා කරන සමහරු ඉන්න මේ කුරිරු සමාජෙ
කාලයක් ඩාන්සින් මගේ ජීවිතේ වෙලා තිබ්බ, මම ඩාන්සින් කරන්න පටන් ගත්තෙ කැම්පස් අවුට් වෙලා M Philඑක කරද්දි බලපු අපේ ඩිපාට්මන්ට් එකේ හිටි ටානියා රෙකමන්ඩ් කරපු “Shall We Dance” කියන චිත්‍රපටිය බලල, ඒකෙ තිබ්බ ජෙනිෆර් ලෝපේස්ගෙයි රිචඩ් ගියර්ගෙයි ඩාන්ස් වලට මම
ඉතින් අද කතාවක් කියන්න හිතුනා. මොකද අද හාමුදුරු නමක් ගැන දීර්ග සාකච්ඡාවක් ගියා. හැමදාම වගේ අපේ ගෙදර හැම කතාවක්ම ඉවර වෙන්නේ මගෙන් හින්දා අද කතාවත් ඉවර උනේ මගෙන්. මේ සේරම වෙලා තියෙන්නේ මට නම් මතකවත් ඇති කාලෙක නෙමෙයි. පෙර පාසල්
මිනිස්සු තමන්ගේ වාසියට කබරගොයත් තලගොයා කරනවා කියන එකට දෙන්න පුලුවන් හොඳම උදාහරණයක් තමයි මේක. මුස්ලිම් මිනිස්සු මේ දවස්වල එයාලගේ ආගමට අනුව අවසන් ගමන් යන්න ඕනේ කියලා ඉල්ලීමක් කරලා තියෙනවා. පුද්ගලිකව ඒ අයට එහෙම ඉල්ලන්න අයිතියක් ඇති බව මම පිළිගන්නවා. ඒ