මේක මම හය වසරේ දී සිද්ධ වෙච්ච සිද්ධියක්. අපිට ඉස්කෝලෙ හිටපු හොඳම ගුරුවරුන් ගෙන් ඉගෙන ගන්න චාන්ස් එකක් හම්බුණා කොහොමහරි. අපි විද්‍යාගාරයට යන්න ඕන විද්‍යාව වෙලාවට, මොකද අපේ සර් ඉන්නේ එතන. මේ ගුරුතුමා හරිම හොඳයි, හරි පැහැදිලිව ප්‍රායෝගික උදාහරණ සහිතව
අපේ ගමේ සිට නගරයට යාමට තිබුනේ එක් බස් රථයක්ය. වරක් එලබෙන චන්දයට කැන්වසින් ආ මැම්බර් මහත්තයා තම කතාව අවසානයේ ගම්මුන්ගෙන් ප්‍රශ්න තිබේදෑයි විමසීය. එහිදී නැගී සිටි සේතං මාමා පැවසූ අකාරයට අපේ ගමේ උන්ට ප්‍රශ්න ඇර වෙන කිසිවක් මේ වනතුරු තිබී
සුරංග මුහුදු වෙරළක ඇවිදිනකොට කකුලේ වැදුනු ලාම්පුවක් ඇහිඳලා ගත්තලු.. මේක පිරිමදිනකොට වෙනදා වගේම භූතයෙක් මතු උනා… භූතයා : මාව නිදහස් කළාට මල්ලිට ගොඩක් thanks.. ඉතිං මම මල්ලිට එක වරමක් දෙනවා… හොඳට කල්පනා කරලා මල්ලි කැමති දෙයක් ඉල්ලන්න… ඉතිං සුරාත් දැන්
ඔය ඩිජිටල් කැමරා ආවේ ලඟදි නේ.. ඊට කලින් තිබ්බේ අර ෆිල්ම් රෝල දාලා ගහන කැමරා…. ඒ කාලේ කැමරාවක් ළග තිබ්බේ එහෙමත් කෙනෙක්ට තමයි… ගෙදර තිබ්බා ඇන්ටික් මොඩල් එකේ පෙට්ටි කැමරාවක්. කැමරාව තිබ්බට ජීවිතේට ඕකෙන් ෆොටෝ එකක් අරගෙන නෑ… ගන්න දන්නෙත්
මායි තව අක්කලා දෙන්නෙකුයි තමයි අපේ විද්‍යාගාරෙට අලුතින් ආපු සෙට් එක. සාමානයෙන් අපේ මහාචාර්ය තුමා අපේ ලැබ් එකේ හැමෝම සමහර දවස්වල දවල්ට හරි රෑට හරි කන්න එක්ක යනවා කියලා විද්‍යාගාරෙ ඉදපු පරන කට්ටිය අපේ ඔලුවට දාලා තිබුනෙ. කොරියාවෙ ඉතින් කෑම
ඉස්සර අලුත්කඩේ උසාවියේ නීතීඥයෙක් හිටියලු. හැමදාම හොදටම මත්පැන් බීපු මෙයා එකපාරටම බීම නැවැත්තුවා. ඔහුගේ මිතුරන්ට මේක ලොකු ගැටළුවක්. මෙි ගැන ඔහුගෙන් විමසන විට ඔහු මිතුරන්ට කිව්වේ “මචං මම හිට්ලර් ගැන ලියවුන පොතක් කියෙව්වා. මිනිහා ලෝකෙන් බාගයක්ම යටත් කරගත්තත් කවදාවත් අරක්කු
ඇත්ගොව්වාගෙන් නිලේකට හොඳ පාරක් කාපු අලියෙක් – අපිටත් හැරෙද්දී ඉඳගද්දී මිස්ටේක්ස් වෙන්න පුලුවන්, කල්පනාවෙන් බ්‍රෝ, මිදුලේ ජරා කර පොලු පාරක් කෑ බල්ලෙක් – සෙරෙප්පුනම් එළියේ තියන්න එපා, ගොඩාක් දුක හිතෙයි පූසාට කලින් බල්ලාට ගෙහිමියා කෑම දුන් විට – පුරු පුරු
ඇලෙක්ස් මගේ මිත්‍රයා, හැන්ඩි කොල්ල, ඒ කාලේ බද්‍ර යෞවනයේ – පොපියන චමත්කාර අවදිය. A/L කරලා කෝස් කරලා හැම ජොබටම ඇප්ලිකේශන් දාන අවදිය. අපෝ, ඇප්ලිකේශන් දාලා ඇති හැටපන්දාහක් විතර ඇලාට පොඩි ජොබක් සෙට් උනා ට්‍රේනී කෙනෙක් විදියට ප්‍රයිවට් තැනක, බොසා ලේඩි
මගෙ කාමරේ තිබුණෙ හොස්ටල් එකේ දෙවෙනි තට්ටුවෙ. හැමදාම උදේ ඇහරුණ ගමන් බැල්කනියට ඇවිල්ල පහළ බලන එක පුරුද්දක් වෙලා තිබුණෙ හුඟ කාලෙක ඉඳන්.මම එහෙම බලන හැම දවසකම හොස්ටල් එකේ මිදුල හරි ලස්සන පොල් අතු රටාවකට අතුගාල තිබුණා. සමහර දවස් වලට ඒ
සැමියා පුංචි පාර්සලයක් බිරිඳගේ අතේ තියනවා. පාර්සලය දිග අරින ඇගේ දෑස් තරු දෙකක් වගේ දිලිසෙනවා. ඇය සතුටින් සිනාසෙමින් ඔහුට තුරුල් වෙනවා. ඈ කැමති දෙයක් මාස ගානකට පෙර ඇගේ ඉඟියකින් ඔහු වටහාගෙන….. අද ඒ දේ ඇයට ලැබිලා…… ආදරණිය මොහොතක්! මේ මම