“ඒත් අපිට තව ටික දවසක් ඉවසන්න වෙනවා මිස්ටර් අසංක…” “ඇයි ඒ ඩොක්ටර්?” “පේෂන් තව ටිකක් අපේ ට්‍රීට්මන්ට් යටතෙ ඉන්න ඕනි…මොකද මෙයා තවම කලින් තත්වෙට ඇවිත් නෑ…..” “ඕකේ ඩොක්ටර්….අයි කැන් අන්ඩර්ස්ටෑන්ඩ්…..” “මිස්ටර් අසංක, මම කලින් මේ ගැන කිවුවෙ නැත්තෙ පේෂන්ගෙ ජීවිතේ
නෙතුලි නිවසට ගොස් කාමරයට වී කල්පනා කලේම මේගැනමයි…. “මේ ප්ලෑන් එක කොහෙන්හරි මිස්ටේක් එකක් වුනොත් මොකද කරන්නෙ…..” නෙතුලි එහෙමත් තනිවම හිතුවා….ඒ බිය විතරයි නෙතුලිගෙ හිතේ යන්තමින් හරි තිබුණෙ. “චූටි දූ ඔයා මොනවද ඔය කාමරේට වෙලා මේ ටිකේම කල්පනා කරන්නෙ….?” ප්‍රදීපා
“නෙතූ අහුවෙන්න නම් එපා…ඌ හොඳ එකෙක් නෙවෙයි,හොඳ මූණ පෙන්නගෙන හිටියට…මම වික්‍රමසිංහ ගෘප් එකේ වැඩකරන කාලෙ මටත් දවස් දෙක තුනක්ම එකඑක යෝජනා අරන් ආවා මිනිහා…ඒක හින්දමයි මම ඒකෙන් අයින්වුනේ.කම්ප්ලේන් කළාට වැඩක් නෑනෙ…” “ඉතින් උඹ මටවත් කිවුවෙ නෑනෙ අමා…අපි දෙන්නම එකටනෙ ටයිකොන්ඩෝ
“න්…න්…නෙ..තූ….ඕක කො…හෙන්..ද ඔ…යා..ට….?” දිනූෂාත් අමාලිත් අැසුවෙ එකවරමයි…දෙදෙනාගේම හඬේ තිබුණේ බියමුසු බවක්….. “ඕ..ක සෙල්ලම් එක..ක් නේ…ද?” “ඇයි වෙඩිතියලා පෙන්නන්නද උඹලට මේක සෙල්ලම්ද ඇත්තද කියලා…. ආ…” “අ..නේ එ…පා නෙ..තුවෝ ඕවා එක්ක සෙල්ලම් කරන්න….” “කවුද මේවා සෙල්ලම් කරන්න තියන් ඉන්නෙ….මේක තියන් ඉන්නෙ කේස්
පසුදා පාන්දරම නෙතුලි අවදිවුනේ සැලසුම ක්‍රියාත්මක කිරීමට සිතාගෙන…ඇඳෙන්වත් නොබැස උදෑසන 7 පමණ වනතුරු පියවරෙන් පියවර සැලසුමේ අඩුපාඩුවක් තිබේද කියා නෙතුලි යලි යලිත් සිතුවේ මෙය වැරදුනහොත් කිසිදු ගැලවීමක් නැති නිසයි…. මෙය පලමු හා අවසන් අවස්ථාව බව නෙතුලි හොඳින් දන්නවා….උදෑසන 8 ට
“එහෙනම් එහෙම එකෙක්වද අපේ අම්මා මට ජෝඩු කරන්න හදන්නෙ.?” නෙතුලි තනිවම හිතුවෙ ගෙදරින් එනවිට තිබුණාටත් වැඩි කෝපයකින්. “නෙතූ අහුවෙන්න නම් එපා…ඌ හොඳ එකෙක් නෙවෙයි,හොඳ මූණ පෙන්නගෙන හිටියට…මම වික්‍රමසිංහ ගෘප් එකේ වැඩකරන කාලෙ මටත් දවස් දෙක තුනක්ම එකඑක යෝජනා අරන් ආවා
“සර්…..නෙතූත් අපිත් එක්ක ලන්ඩන් යනවද……?” සමීර අැහුවෙ අසංකගෙන්…හමුවුන දා ඉඳන් සර් කියූ නිසා සමීරට දැන් කියවුනෙත් සර් කියලා…. ” ‘සර්.’ මේ නෙතූ මේ බලනවකො මගේ වෙන්න මස්සිනා මට සර් කියනවනෙ…” අසංක කිවුවෙ හිනාවෙලා…නෙතූටත් ඉබේම හිනාගියෙ ඒ කතාවට… “ඔව් ඉතින් අයියා…මම
“සර්…..නෙතූත් අපිත් එක්ක ලන්ඩන් යනවද……?” සමීර අැහුවෙ අසංකගෙන්…හමුවුන දා ඉඳන් සර් කියූ නිසා සමීරට දැන් කියවුනෙත් සර් කියලා…. ” ‘සර්.’ මේ නෙතූ මේ බලනවකො මගේ වෙන්න මස්සිනා මට සර් කියනවනෙ…” අසංක කිවුවෙ හිනාවෙලා…නෙතූටත් ඉබේම හිනාගියෙ ඒ කතාවට… “ඔව් ඉතින් අයියා…මම
අසංක ඉක්මනින්ම ගියේ ඩොක්ටර් ව හොයන් එන්නයි….ඒ අතර වෝර්ඩ් එකේ සමීරයි නෙතුලියි විතරයි ඒ මොහොතෙ හිටියෙ… සමීරට ශක්තියක් තිබුණෙ නෑ නෙතුලිගෙ අත තදින් අල්ලගන්න.ඒ නිසා නෙතුලි සමීරගෙ අත තමන්ගෙ අත මතින් තියාගෙන නෙතුලිගෙම අනිත් අතින් තදකරගත්තා…. සමීරට තවමත් ඇඬෙනවා…හිතේ තියෙන
“මම මේ කොහෙද ඉන්නේ…?….අනේ කවුරුහරි කියන්නකො මට මොකද උනේ කියලා….” නෙතුලිට සිහිය එද්දි හිටියෙ ජාතික රෝහලේ සාමාන්‍ය වාට්ටුවක ඇඳක් උඩ…ඒත් එකවරම ඒබව හිතාගන්න නෙතුලිට නොහැකි වුනා….ඒ නිසයි නෙතුලි කලබලයෙන් කෑගැහුවෙ… “දඟලන්න එපා පැටියො…ඔයා ඉන්නෙ වෝර්ඩ් එකක…දැන් ප්‍රශ්නයක් නෑ…ඔයාට කම්පනයක් ඇතිවෙලා…ඩොක්ටර්