ටික වේලාවකින්ම කුරුණෑගල රෝහලට එන්න අසංකටත් නෙතුලිටත් පුලුවන් උනා…අසංක තනිවම රෝහලතුලට යන්න උත්සහ කලත් නෙතුලි කැමති වුනේ නෑ.. “අයියා ඔහොම ඉන්න.මමත් එනවා….” “නෙතූ ඔයා ඉන්න..මම ගිහින් බලලා එන්නම් එයා මෙහෙද කියලා…..නැත්නම් අපිට කොළඹ යන්න වෙනවා..” “කමක් නෑ අයියෙ මමත් එනවා….”
නෙතුලි කාර්එකේ දොර ඇරලා බස් එක ළඟට දිවුවා.අසංකටවත් ඇයව නතර කිරීමට නොහැකි වුනා…..බස් රථය ළඟට ගොස් ඇය එහි මුහුණ වසා තිබූ කලුපැහැ ටෙන්ට් රෙද්ද පැත්තකින් ඉවත් කලේ දෑස් වසාගෙනමයි….ඇයට බස්එක එහෙම බලන්න ශක්තියක් තිබුණෙ නෑ….ඇය දන්නවා බස්රථයට සිදු වී තිබුණු
නෙතුලි කාර්එකේ දොර ඇරලා බස් එක ළඟට දිවුවා.අසංකටවත් ඇයව නතර කිරීමට නොහැකි වුනා…..බස් රථය ළඟට ගොස් ඇය එහි මුහුණ වසා තිබූ කලුපැහැ ටෙන්ට් රෙද්ද පැත්තකින් ඉවත් කලේ දෑස් වසාගෙනමයි….ඇයට බස්එක එහෙම බලන්න ශක්තියක් තිබුණෙ නෑ….ඇය දන්නවා බස්රථයට සිදු වී තිබුණු
“හායි නෙතූ ගුඩ් මෝර්නින්……” “ගුඩ් මෝර්නින් ලෝචනා….” “ඉතින් ඉතින් ….අපේ සුබපැතුම් ඔයාගෙ මිෂන් එක කම්ප්ලීට් කළාට…” “ඒක අපේ මිෂන් එක….මගේ නෙවෙයි.අපි හැමෝගෙම…..” “ඕකේ ඕකේ…කවුද මේ හැන්ඩ්සම් බෝයි.අඳුන්නලා දෙන්නෙ නැද්ද අපිට….?” ලෝචනා ඇසුවේ සිනාසෙමිනි.සී අයි ඩී ඔෆිසර්ස්ලාගෙන් නෙතුලිව මුලින්ම පිළිගත්තේ ඇයයි….
“මේ ඒක නෙවෙයි ඔයා මොකද්ද ඇහුවෙ දැනුනද කියලා.මොකක්ද ඒ……? “ ” ඔයාට මතකද සුදු අයියේ එදා මේ ගහ මල් හැලුවෙ මගේ ඇඟට විතරයි.එදා මං ප්‍රාර්ථනා.අද අපි දෙන්නවම මේ ගහ මේ ලස්සන රොබරෝසියා මල්වලින් නෑවුවා…අද මම නෙතුලි. ඔයාටයි ප්‍රාර්ථනාටයි එකතුවෙන්න බෑ
“ඔයා මොනවද මේ කියවන්නෙ සුදු අයියේ..මගේ ජොබ්එක වෙනස් තමයි.ඒත් මමත් සාමාන්‍ය කෙල්ලෙක් රත්තරං…මටත් හැඟීම් දැනීම් තියෙනවා..මටත් ආදරේ කියන එක දැනෙනවා…ඉතින් මම කොහොමද ආදරේ ප්ලෑන් එකකට ගන්නෙ කියන්න……” සමීර බලන් හිටියේ දළදා මාලිගා පූජාභූමියේ සිටුවා ඇති බෞද්ධ කොඩි සුළඟට ශබ්ධයක් නංවමින්
“ඔයා මොනවද මේ කියවන්නෙ සුදු අයියේ..මගේ ජොබ්එක වෙනස් තමයි.ඒත් මමත් සාමාන්‍ය කෙල්ලෙක් රත්තරං…මටත් හැඟීම් දැනීම් තියෙනවා..මටත් ආදරේ කියන එක දැනෙනවා…ඉතින් මම කොහොමද ආදරේ ප්ලෑන් එකකට ගන්නෙ කියන්න……” සමීර බලන් හිටියේ දළදා මාලිගා පූජාභූමියේ සිටුවා ඇති බෞද්ධ කොඩි සුළඟට ශබ්ධයක් නංවමින්
“අනේ සොරි අයියෙ…මටනම් ඔයාව මතක නෑ……..” “කොහේ මතක හිටින්නද නෙතූ ඔයා මාත් එක්ක කතාකරලවත් නෑනෙ හරියට..නේද ආන්ටි.?මෙයා මාත් එක්ක තරහාවෙලා වගේනෙ හිටියෙ…..” අනුහස් කිවුවෙ අමුතුවට…ඒ ඇස් දෙක නෙතූගෙන් පිටට ගියේම නැති තරම්. “අනේ නෑ අයියෙ.එහෙම දෙයක් නෑ…..” නෙතූ කිවුවෙ අම්මව
“….අධ්‍යයනයෙන් පැහැදිලි වුණු අනිත් කාරණාව, එලෙස සාංකාවෙන් පසු වන එකම කොට්ඨාශය වයස අවුරුදු 65ට වැඩි, වැඩිහිටියන් පමණක් නොවන බවයි…”
“……සියලුම අවශ්‍යතාවන් නිසි පරිදි සපුරන්නට හැකි උනත්, තමාගේ අඩු රුධිර පීඩන රෝග ඉතිහාසය වෛද්‍ය පර්යේෂණයේ දී තහවුරු වුණොත් බලාපොරොත්තු සියල්ල බිඳ වැටෙන බව ඇය දැන සිටියා. මේ නිසා වෛද්‍ය පර්යේෂණයට යොමු වෙන්නට මොහොතකට කලින්, ඇය කෝපි කෝප්ප කිහිපයක්ම පානය කළේ එයින් තමාගේ රුධිර පීඩනය වැඩි වෙතැයි බලාපොරොත්තුවෙන්……”