මනිශා (වැල්වටාරම්)

අපේ අක්කා මෙන් ගමේ සිටීමට අකමැති වූ මනීශා අක්කා කොලබ රැකියාවක් සොයා ගියාය. ඉන් මසකට පසු ඇය ඩුබායි රාජ්‍යයේ රැකියාවක් සොයා ගිය බව කඩපිලේදී අපේ අක්කාට පවසා තිබ්බේ මනිශා අක්කාගේ අම්මා වූ වයලට් නැන්දාය. කෙසේ වෙතත් ඩුබායි ගොස් මාස කිහිපයකින් අක්කාට ලියුමක් එවා තිබූ අතර එහි ඩුබායි රටේ විස්තර හා මනීශා විදින සැප කියවා තමාට දැන්ම ඩුබායි යෑමට අවශ්‍ය බව කිවූ අක්කා වහ බීමට සැරසුනු අතර ටවුමට යනවා මෙන් ඩුබායි යා නොහැකි බව කියා අක්කා අස්වැසුවේ විජේය. කෙසේ වෙතත් ඉන් පසු ලියුම් මාමා ගෙවල් පාරේන් එනු දුටු හැම විටම ගෙදර තිබූ කෘමි නාශක සියල්ල හැංගීමට තරම් අම්මා පරිස්සම් වූයේ එම ලියුම් කියවා බලා හැම්දාම ඇදුම් බෑගය රැගෙන අක්කා ඩුබායි යාමට පිටත් වීමට පුරුදු වූ නිසාය.

මනීශා අක්කා ලබන සතියේ ලංකාවට එන බව මට දිනක් හති දාමින් පැමින කීවේ චුට්ටේය. චුට්ටේගේ අල්ලපු ගෙදර මනිශා හා වයලට් නැන්දා ජීවත් වූ බැවින් එහි වූ සෑම දෙයක්ම උන්ටත් වඩා හොදින් චුට්ටේ දැන සිටියේය. වරක් වයල්ට් නැන්දාට මනීශා අක්කා නැතුව පිස්සු හැදී ඇතැයි කී චුට්ටේ වයලට් නැන්දා මොකකදෝ පොඩි පෙට්ටියකට මනීශා අක්කා යැයි සිතාගෙන මහා හයියෙන් කතා කරනා බවත් එලෙසා කතා කලේ ලිං ගැට්ට උඩ හිටගෙන බවත් ඉක්මනින් ගොස් ලිදට පැනීමට පෙර වයලට් නැන්දා බේර ගත යුතු බවත් අපේ ගෙදරට පැමින කීවේ ඇඩු කදුලෙන්ය. එය ඇසූ මුලු ගමම වයලට් නැන්දා බේරා ගැනීමේ මහා මෙහෙයුමට ගිය අතර මනිශා අක්කා වයලට් නැන්දාට ජංගම දුරකතනයක් එවා ඇති බවත් එයට සිග්නල් ඇත්තේ ලිං ගැට්ටට නැග්ග විට බවත් එය දැක චුට්ටේ බය වී ඇති බවත් වයලට් නැන්දා කිවේ හෙන ආඩම්බරෙන්‍ය. ගමේ සිටි නහරකාර කොල්ලන් කිහිප දෙනෙකු තම වටිනා කාලය මෙවන් වැදගත් දෙයකට යෙදවීමට උදව් කිරීමට ස්තූතිය පුද කිරීමක් වශයෙන් චුට්ටේගේ ඔලුව හිල් වෙන්නට ටොකු කිහිපයකින් සංග්‍රහ කල අතර ලැජ්ජාවීමේ සීමාවක් තිබිය යුතු බැවින් මමද චුට්ටේ මග හැර ආවේමි.

මනිශා අක්කා ගමට එන දවසේ ගමේ තිබු අසිරිය දෙවැනි වූයේ ගමේ මැරයෙකු වූ චිකන් පාලිත හිරෙන් නිදහස් වී පැමිනි දිනටය. මගුල් ගෙදරකදී තම පිගානට චිකන් කෑල්ලක් අඩුවෙන් බෙදීම නිසා උරන වී කෝකියා මරා දාමා ගේ ගිනි තැබූ දා සිට පාලිතට චිකන් පාලිත යැයි නම හැදුනේය. ඔහු නිදහස් වනදා නම් ගමේ උන් එලෙස උත්සවයක් ලෑස්ති කලේ මරණ බයටය. එදා මුලු උත්සවයට ගමෙ සිටි කුක්කුල්ලුන්ගෙන් බාගයක් පමන ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙව්වෝය.

අවු කන්නාඩි දෙකක් දා පුයර තවරා කොලබ සිට මනිශා අක්කා ආවේ ටැක්සි කියා ලියා තිබූ කාරයකය. මනීශා අක්කා ඇද සිටි තරම් කොට ගවුමක් මන් ජිවීතයට දැක නොතිබුනෙමි. එතෙක් වෙලා ජයගෝසා නගමින් තිබූ සියල්ලොම මනීශා කාරයෙන් බසිද්දීම මීක් ගා ගියේය. විජේ ගේ යටි හක්ක පොලොවට කඩන් වැටුනු අතර සෝමපාල අයියා සිහිය නැතුව වැටුනේය. පංසලේ හාමුදුරුවන්ව ටවුමට ඇරලීමට මෝටර් බයිසිකලය පැදන් ගිය සියාතු මාමා වංගුවේ කෙලින් ගොස් අබරං ගේ කුබුර දිගේ යන්නට ගියේය. ග්‍රාම සේවක මහතා පැමිනි තිරික්කලයේ ගොනා කුලප්පු වූ අතර ලග තිබූ කෙසෙල් පදුරෙන් කොල දෙකක් කපා මනීශාගෙ කකුල් දෙක චුට්ටේ නොවහන්නට ගමෙන් බාගයක් පමන එදා විනාස වෙන්නට තිබුනේය. කෙසේ වෙතත් ඉස්සර මනීශා හොරෙන් නානවා බලා සිට ඇති බවත් මූන කෙසේ වෙතත් කකුල් දෙක මෙලෙස සුදු වීමට නම් මනීශා අක්කා කකුල් වලටත් පුයර ගසා ඇති බ්ව චුට්ටේ හවස අපේ ගෙදර පැමින කීවේය.

මනීශා අක්කා පැමින සතියක් දෙකක් යනතුර ගමේ යම් වෙනසක් ඇති වූයේය. රට චොකොලට් හා අලුත් සුවදින් අපේ ගෙදර පිරී ගියේය. අක්කාගේ දාඩිය ගදනම් ඩුබායි සෙන්ට් එකටත් නොයන බව මට කීවේ විජේය. ඉන් මාසයකට පසු මනීශා අක්කා නැවත ආපසු ගියාය. ඒ අපේ අක්කාව හා විජේව එහේ ගෙන්නා ගන්න බව පවසාය. ඩුබායි රටේ විස්තර වයලට් නැන්දා ගම වටේ කියවූ අතර සමහර ඒවා රට සිටිය මනීශාවත් දැන නොසිටි ඒවා බව අපේ අම්මා කීවාය. කෙසේ වෙතත් ඒ ලමයා මුල අමතක කල නොමැති බවත් තාමත් අදින්නේ එදා තුබූ පරන දිරාගිය ඇදුම් බවත් අපේ ආච්චී කීවේ ආපසු යන්නට පෙර මනීශා අපේ ගෙදරට ඇදගෙන ආ ෆේඩඩ් පැච් දමා තිබූ ඩෙනිම දැකය. එය දැක අපේ අක්කාද ඩෙනිම් කිහිපයක් හිල් කොට නූල් ඇද දමා තිබූ අතර ඇය හිල් කර ඩෙනිම් අදිනවාට වඩා ඩෙනිම නොමැතිව හෙලුවෙන් යාම වඩා හොදබව කීවේ විජේය. මනිශා අක්කා ලස්සන ලස්සන ස්කාෆ් බැදගෙන එහේ මෙහේ ගිය අතර එය දැක අක්කාද ගාල්ලේ හිංචි මාමා ආච්චීට අලුතෙන් ගෙනා දුන් චීත්තයේ කෑලි කපාගෙන ඔලුවේ බැදගෙන එහේ මෙහේ ගියේය. මියන් කෑ ලෙස තම චීත්තය එහෙන් මෙහෙන් කපා විනාස කර තිබෙනු දුටු ආච්චී වැලපෙනු දුටු විටනම් ආච්චී මේවර නම් ලොවෙත් වලකජ්ජ ගහන බව තාත්තා විජේගේ කනට කර කිවේය.

මනිශා අක්කා අපේ ගමේ වෙන්සක් ඇතිකලේය. අක්කාටද සැලකුවේය. ඇය නිසා මමද පිටරට චොකලට් රස බැලුවෙමි. එම නිසා මනීශා අක්කා හොදින් ඉදීවා යන්න මගේ පැතුමයි.

උපුටා ගැනීම: Rakshitha Dikkumbura