මේ රෝගීන් කිහිප දෙනෙක් විවිධ අවස්ථා වලදී මාත් සමග පැවසූ දේවල්. ඒ අතරින් ආසන්නතම සිද්ධිය එක්තරා ආගමක් සමග බැදී ඇති දෙයක්. මෙහිදී මම පවසන්නේ රෝගින් මා සමග පැවසූ දේවල් පමණයි . ඒත් බොහෝ අය මගේ අත්දැකීම් බෙදා ගන්න කිව්ව නිසා. ඒ ආගම අදහන මගේ යාළුවොත් කීවා පුළුවන් නම් ඒ ගැන ලියන්න , එය බොහෝ අයගේ නෙත් විවර වීමට උපකාරි වෙයි කියලා.
පළමු අත්දැකීම මට කීවේ සංගීත් කියලා අවු. 21 ක් විතර තරුණයෙක්. ඒ මම ලංකාවේ සේවය කරන දවස් වල. ඔහු එක්තරා ශල්‍යකර්මයකට භාජනය වෙලා නැවත වාට්ටුව ගෙන ආ වෙලාවේ , සාමාන්‍යයෙන් ට්‍රොලියෙ ඉද්දීම රුධිර පීඩනය , නාඩි, ස්වසන වාර ගණන පරීක්ෂා කරලා බලලයි වාට්ටුවේ ඇදට රෝගියාව ගන්නේ. මොකද යම් කිසි බරපතළ අසාමාන්‍යතා තිබුනොත් වාට්ටුවේ ඒ සදහා පහසුකම් නැති නිසා. මේ වෙලාවේ තේරුනා සංගීත්ගේ ජෛව දත්ත අසාමාන්‍ය විදියට අඩු බව. ඉතින් , ශල්‍යාගාර සේවකයන්ට කීවා වහාම රෝගියා නැවත ශල්‍යාගාර යට රැගෙන යන්න කියලා. එහිදි ඔහුට කෘතීම ස්වසනය ලබා දීලා ස්වසන අධාරක යන්ත්‍රයකටත් සම්බන්ධ කරලා , පසුව දිනක් දැඩි සත්කාර ඒකකයේත් තියලා තමයි නැවත වාට්ටුවට ගෙනාවේ. ඒ අවාට පස්සේ ඔහු කීවා. ” මිස් මම දැක්කා මාව අරගෙන මිනිස්සූ ආපහු තියටර් එකට දුවනවා . මම අතන ඉදලා බලන් හිටියෙ” කියලා සිවිලිම පෙන්නුවා.
ඊලග අත්දැකීම කීවේ අවුරුදු 60ක විතර අම්මා කෙනෙක්. ඒ අම්මාවත් ශල්‍යකර්මයෙන් පසු නැවත සිහිය ගැනීමට අපහසු වූ අයෙක්. ඇය කීවේ “මිසී මට පුදුම දෙයක් උනා. සිහි නැති කරන දොස්තර මහත්තයා මගේ මුණට මාස්ක් එක තිබ්බාට පස්සේ මාව ඈතට පාවෙලා ගියා. කළු පාට බිං ගෙයකින් වගේ ගිහින් අහසට ගියා. ඊට පස්සෙ හරිම ලස්සන ශාන්ත තැනකට ගියා. එතැන ලොකූ ශාලාවක් තිබුනා. ඒ ශාලාවේ රන්වන් පාට , රිදී පාට තිර රෙදි එල්ලලා තිබුනා. ඒවා සුළඟට ලෙල දිදී තිබුනේ. මම ඒ ශාලාව මැදින් ඇවිදගෙන යද්දී , රන්වන් පාට දොරකඩක් ළඟ හරීම ලස්සන ප්‍රතාපවත් කෙනෙක් හිටගෙන හිටියා. පෙනුම හරිම ශාන්තයි. එයා මට ඒ දොරකඩින් ඇතුලට එන්න කීවා. මම ඇතුලට යන්න හදද්දීම මිසීලයි, දොස්තර මහත්තයයි. මගේ නම කියලා මගේ මූණට තට්ටු කරලා කතා කලා. මම අපහු ඇඳිලා ආවා ” කියලා.
මේ කතාව,කීවෙ මේ රටේ රෝගියෙක්. ඔහුගේ නම රැල්ෆ්. කළු ජාතිකයෙක්. බොහෝ සංකූලතා සහිතව රෝහල් ගත කල අයෙක්.ඉනෙන් පහළ පණ නැති වෙලා අවු 8ක් පමණ සිටි අයෙක්. වයස අවු. 50ක් විතර ඇති. ඉතා විශාල ඇද වණයක්. ඔහුට තිබුනා . ඒ සදහා ප්‍රතිකාර ගන්නයි ඔහු රෝහල් ගතව තිබුනේ. රැල්ෆ් හරිම නිහඩ මනුස්සයෙක්. අවශ්‍ය දේට පමණයි කතා කලේ.එ වගේම කළකිරුන ස්වාභාවයකින් තමා හිටියේ. හදිස්සියේම රැල්ෆ්ට තදින් උණ ගන්න පටන් ගත්තා. එක දිගටම. රැල්ෆ්ගෙ ලේ පරීක්ශා කරද්දි ලේ වලට විශ බීජයක් ගිහින් කියලා සොයා ගත්තා. ඊට පස්සේ දින තුනක්ම ඔහු හිටියේ සිහි සුන්ව. වෛද්‍යවරුන් කීවේ ඔහු ජීවත් වන අන්තිම දින කීපය බව. නමුත් ප්‍රතිකාර අඛණ්ඩව සිදු උනා. දින තුනකට පස්සේ නොසිතුව විදියට රැල්ෆ් හොද අතට හැරෙන්න පටන් ගත්තා. ඊට පස්සේ අපි දැක්කේ සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් මනුස්සයෙක්.
රැල්ෆ් කවදාවත් නැතිව හොදට කතා කරන්න පටන් ගත්තා. ඒ වගේම අත ඇරලා දාලා තිබුන ජීවිතය ආයෙ ජීවත් වෙන්න පටන් ගත්තා . හොදට කෑම කන්න. භෞත චිකිත්සකයන් කියන ව්‍යායාම කරන්න. කොටින්ම වාට්ටුවේ ස්ටාෆ් එක රැල්ෆ්ට කීවෙ නැවත ඉපදුන රැල්ෆ් කියලා.
දවසක් රැල්ෆ් මට කීවා , මට ඔයාට දෙයක් කියන්න ඕන කියලා. ඊට පස්සේ කීවා ඔයා දෙවියන් වහන්සෙ විශ්වාස කරනවද කියලා. මම කීවා මම නම් බෞද්ධ . මම හැම ආගමකටම ගරු කරනවා කියලා. ඉතින් එයා කීවා හරිම අපූරු කතාවක්.
මම දන්නෙ නෑ ඇයි මේක මට ඔයාට කියන්න හිතෙන්නෙ කියලා ඒත් මට කියන්න ඕන .ඔයා කැමතිද අහන්න කියලා. මම කීවා කැමතියි කියලා. ඒ කතාව තමා මේ.
ඔයා දන්නවනෙ මම මැරෙන්න වැටිලා හිටියෙ කියලා. දවසක් උදේම මම අමාරුවෙන් ඉද්දී මාව බලන්න ආවා අමුත්තෙක්. එයා ගෝනි වගේ රෙද්දකින් මැහුව හුඩ් එකක් තියෙන ලෝගුවක් ඇදලා හිටියේ . හුඩ් එකෙන් මූණ බාගයක් වැහිලා තිබුනේ. එයා ඇවිල්ලා හරිම කරුණාවන්තව කීවා රැල්ෆ් ඇඳෙන් බහින්න කියලා. මම කීවා මගේ ඉනෙන් පහළ පණ නැති බවත්, මට හොදටම අමාරු බවත්.ඒත් එයා මගේ අතින් අල්ලා මාව ඇඳෙන් බැස්සුවා. හරිම පුදුමයි. මට කකුල් වලින් ඇවිදින්න පුළුවන්. මම දැන ගත්තා ඒ කවුරුත් නෙවෙයි, ජීසස් බව. මට කියා ගන්න බැරි සතුටක් ආවා. ඇඩුනා. එයා කීවා එයත් එක්ක එන්න කියලා. මම එයත් එක්ක යද්දී ඔයාලා හැමෝම දැක්කා. මම ඔයාලා ළඟ නතර වෙලා කිව්වා මේ බලන්න ජීසස් කියලා. ඒත් ඔයාලා අපිව දැක්කෙ නෑ.
අපි උඩම තට්ටුවට යනකම් ඇවිදගෙන ගියා. ඊට පස්සෙ තවත් උඩට ගිහින් වෙනම ශාලාවකට ගියා. එතැන ගැහැනු , පිරිමි , පොඩි ලමයි , එහෙම හිටියා. එතන කවුන්ටර් එකක් තිබුනා. මිනිස්සු නැවතිලා හිටියෙ කවුන්ටර් එකෙන් කතා කරන තුරු.මට තේරුනා මේ අපායට හා දිව්‍ය ලෝකයට යන අය තෝරන කවුන්ටරය බව. මට පුදුමාකාර බයක් දැනුනා. මම කීවා ජීසස්ට මම මැරිලද කියලා. ජීසස් කීවා තාම නෑ කියලා. ඊට පස්සෙ මාව එක්ක ගියා ලොකු ලිෆ්ට් එකක් තියෙන තැනකට. එක පාරටම ලිෆ්ට් එක පහලට ගියා. ගොඩාක් ගැඹුරු වලකට වගේ. හරිම අදුරු, භයානයක තැනකට. එතැන විශාල යකඩ ගේට්ටු දෙකක් තිබුනා. ඈතින් පෙනුණා ගින්දර වගේම මිනිස්සු විලාප දෙන සද්ද . ඒ ගේට්ටුව ළඟ මිනිස්සු හිටියා. ඇතුලට යන්න බලාගෙන. පුදුමයක් කියන්නේ තාම ජීවත් වෙන මගේ යාලු පවුල් කිහිපයකුත් හිටියා. මම ජීසස් ගෙන් ඇහුවා ඒ කියන්නෙ මම යන්නෙ අපායටද කියලා. ජීසස් කීවා තාම නෑ කියලා. ඊට පස්සේ ආයෙමත් අර ලිෆ්ට් එකට නැංගා. ඊට පස්සේ ඒක ගියෙ උඩට . ගොඩක් උඩට ගිහිල්ලා හරිම එලියක් තියෙන හිතට පුදුමාකාර සැනසීමක් දැනෙන තැනකට ආවා. හැමතැනම හරිම ලස්සනයි. ඒ හැම දේටම වඩා හිතට දැනුනේ පුදුමාකාර සැනසීමක්. මම දැන ගත්තා ඒ ස්වර්ගය බව. මම අයෙත් ඇහුවා ඒ කියන්නෙ මම යන්නෙ ස්වර්ගය ටද කියලා. ජීසස් කීවා තාම නෑ කියලා. ඊට පස්සේ ආපහු අපි ආවෙ අර කවුන්ටර් එක තිබුන ශාළාවට.
ඊට පස්සේ ජීසස් කීවා දැන් දැක්කානෙ මරණින් පසු වෙන්නේ කුමක්ද කියලා මීට පස්සේ මම කීව විදියට ඉදලා ස්වර්ගය ට යනවද , මට විරුද්ධව ගිහින් අපායට යනවද කියලා ඔබ තීරණය කරන්න කියලා. මට ජීසස් ගැන ඇති වුනේ පුදුමාකාර ආදරයක්. මම හොදටම ඇඬුවා. ඊට පස්සේ සමාව ඉල්ලුවා යාළුවෙක් ට වගේ කතා කල එක ගැන. ජීසස් කරුණාවන්තව කීවා ඒකට කමක් නෑ කියලා. මම අඩලා කීවා මගේ ලේ නරක් වෙලා තියෙන්නෙ මට උදව් කරන්න කියලා. ජීසස්, ජීසස් ගෙ දකුණු අතේ පහළ බාහුවෙ ඉරක් මාක් කලා. මගෙ අතෙත් එහෙම කරලා ජීසස්ගෙ අතින් මගෙ අතට ලේ වැටෙන්න සැලැස්වුවා. මට දැනුනා මගෙ ඇගට ඒ ලේ ඇතුළු වු බව මට දැනුනේ පුදුම සුවයක්. ඒ සුවය මම මෙ දැනුත් විදිනවා.
මම ඉල්ලා සිටියා එතුමන්ගේ මුහුණ බැලීමට ඉඩ දෙන ලෙස. ජීසස් හෙමින් හුඩ් එක ඉහළට කලා. මම දැක්කේ දීප්තිමත් ආළෝකයක් විතරයි. නැවතත් මම මේ ඇද ලගටම ගෙනත් ඇරළවලා මාව ඇදට නග්ගවලා මගේ ධර්මය පිළිපදින්න කියලා හරිම කරුණාවන්තව කියලා උන් වහන්සේ අතුරුදන් උනා.
මම සිහි නැතිව හිටි දවස් ටිකේ මම හිතන්නේ මම හිටියේ ජීසස් එක්ක කියලා.
ඊට පස්සේ රැල්ෆ් ඉතාම උනන්දුවෙන් හැම ප්‍රතිකාරයක්ම අරගෙන සුව වෙලා ගෙදර ගියා. ඉනෙන් පහළ පන නැති බව තිබුනත් තනියම කකුල් පහළට දාලා ඇදේ ඉඳ ගන්න , ඇඳෙන් පුටුවට මාරු වෙන්න වගේ දේවල් කලෙ අපිවත් පුදුම කරමින්. ඔහු පැවසුවේ ඔහුගේ ජිවිතය ජීසස් ට පූජා කර ඇති බව. ඒ සඳහාම මිය යනතුරු ජීවිතය කැප කරන බව.
මේ සියල්ලම රෝගීන් පැවසූ දේ. රැල්ෆ් ගේ වෙනස මම ඇතුළු වාට්ටුවේ කාර්‍ය් මණ්ඩල දැක්ක දෙයක්.
උපුටා ගැනීම: 
චමිලා පෙරේරා
චමිලා පෙරේරා