මෙයත් සෝවියට් දේශයේ ඉගෙන ගන්න කාලයේ සිදු වූ සිදුවීම් කිහිපයක් ගැනයි. හිම වැටෙන කාලයට -20 පමන උෂ්නත්වය පහලට වැටෙන හින්දද මන්දා යන්ත්‍ර සූත්‍ර සහ මිනිසුන්ගෙ කාර්‍යක්ෂමතාව අඩුවෙනවා. ඉතින් ඔන්න සමහර දවස්වලට උදේ නැගිටලා හය වෙනි තට්ටුවේ තිබුනු අපේ කාමරේ බාත් රූම් එකට මූන හෝදන්න ගියාම එකේ වතුර නෑ.
අපි ඉතින් ‘යොබ් ත්වයූ මාත්’ (උඹේ අම්මට …) කියලා මුලු සෝවියට් දේශයටම බැනලා බේස්මන්ට් එකට ගිහිල්ලා ඒකේ තියෙන පොදු නාන කාමරවලට ගිහිල්ලා දත් මැදලා ඇඟ පත හෝදගෙන එනවා. අපි ඉතින් අන්තිම මොහොත දක්වාම නිදා ගන්න ඕන නිසා ඔරලෝසුවේ එලාම් එක සෙට් කරල තියෙන නිසා, උදේට කන බොන එක කර ගන්න බැරිවෙනවා ලෙක්චර් එකට දුවන්න තියෙන නිසා.
රුසියාවේ ගම් සහ නගර අතර පහසුකම් වල වෙනසක් තිබුනා. ඒ නිසාම ඒ ඒ ප්‍රදේශවල ජීවත් වූ මිනිසුන් අතරත් සෑහෙන වෙනස් කමක් තිබුනා. ලෙනින් විප්ලවය කල කාලෙම ඔහුගේ න්‍යාය පත්‍රයේ තිබුනු ප්‍රධාන දෙයක් වූයේ ගමත් නගරයත් අතර ඇති වෙනස නැති කිරීම. ඉතින් සමහර ගම්වලින් ආපු සමහර කොල්ලො කෙල්ලන් කටේ සෞඛ්‍යය ගැන ඒ තරම් තැකීමක් නොකරපු නිසා සිංහලෙන්ම කියනව නම් කටවල් ගඳයි.
ඒත් ඉතින් කෙල්ලො ලස්සන නිසා, රස්නෙ නිසා බොන්නත් බෑ සුප් නිසා අහක දාන්නත් බැරි නිසා කෝකටත් ඉතින් ගම් එකක් දෙනව හපන්න ඕන නෑ කියද්දිත් එයාල අපගේ කාමරවල පාටිවලට ආවම. එහෙමත් නැත්නම් සිගරට් බොන උන්ට සිගරට් බොන්න දීලා, සිගරට් ගඳට කැමති නෑ කියලා දත් මදින්න බුරුසුවක් දෙනවා (හැම කෙල්ලටම එකම බුරුසුව දුන් අයත් හිටියා, ලංකාවෙ බුවාලා නේ), හොඳටම බීලා හිටියොත් ඕව තේරෙන්නෙත් නැති නිසා ඒ වෙලාවට ඒවා කේසුත් නෙවෙයිලු සමහරුන්ට. මේවා ඉතින් මගේ යාලුවො කියපු කතා මිසක් මගේ අත්දැකීම් නෙවෙයි.
අපේ කාමර දෙකක් එකට තියෙන්නේ, ඒකට කියන්නෙ බ්ලොක් එකක් කියලා. ඒ බ්ලොක් එකකට එක බාත් රූම් එක ටොයිලට් තියෙන්නේ. අපේ බ්ලොක් එකේ අනික් කාමරේ හිටියේ ගම් වලින් ආපූ යුක්රේන් කාරයො තුන් දෙනෙක්. හොඳ කොල්ලෝ, උන් සති අන්තයට ගෙදර ගියාම ගෙදර උයපු කෑම එහෙම ගෙනල්ලා අපිට දෙනවා. අපි බටහිර රටවලට ගියාම උන්ට ටී ෂර්ට්, ගී තැටි ආදිය ගෙනල්ල දෙනවා. ඔය වගේ සාමකාමී සහජීවනයෙන් හිටියත් මගේ රූමා ටිකිරිගෙ වැඩේම උන්ට කාඩ් ගහන එකයි.
දවසක් අල්ලපු කාමරේ රුස්සා මිරෝන් උදේ පාන්දරම නැගිටලා ඔන්න ‘යෝබ් ත්වයූ මාත්’ කියලා කෑ ගහනවා. මම ඉතින් ඒ කෑ ගැහිල්ලට ඇහැරිලා
‘ටිකිරි, ඔන්න අදත් වතුර නෑ වගේ’
‘නෑ බං ඌ කෑ ගහන්නේ වතුර තියෙනව නිසා, දැන් ඌට දත් මැදල මූන හෝදන්න වෙන නිසා. නැත්නම් ඕකා කබ ගුලි දෙක කඩලා, කට ගඳ යන්න ඇපල් ගෙඩියක් කාල නේ යන්නේ’
එදා ඉඳලා මිරෝන් ගානක් එහෙම අහගන්න අපේ කාමරේට ආවම මම රිස්ක් එකක් ගන්න බැරි නිසා අර කෙල්ලොන්ට දෙනව වගේම ගම් එකක් නැත්නම් ඇපල් ගෙඩියක් දෙනවා, නැත්නම් ලඟට කිට්ටු වෙනකොට කටෙන් ගඳක් ආවොත් කියලා. එතකොට ටිකිරි බොහොම අමාරුවෙන් හිනාව තද කරගෙන ඉන්න හැටි දැක්කම මට හිනා යනවා. මිරෝන් බලන්න ඇති මොකද මුන්ට වෙලා තියෙන්නෙ කියලා.
ඔන්න ඉතින් ඔය වගේ දවසක මගේ මිගාර කියල යාලුවෙක් බේස්මන්ට් එකට ගියාම නා ගන්න, බොග් එකකුත් සෙට් වෙලා. ඒ ටොයිලට පේලිය තිබුනු තැන ලයිට් ගිහිල්ලා කලුවරලු. මිගාරත් සෑහෙන්න කලුයි. දොර වැහුවම තව කලුවර වෙනනිසා දොර වහලත් නැතුව ඌ කොමොඩ් එකේ වාඩි වෙලා ඒ වැඩේ කරන කොට, චූ කරන්න හදිස්සි වෙච්ච රුස්සෙක් එන ගමන්ම කලිසමෙන් අවයවය එලියට අරගෙන අර ඇරල තිබුනු ටොයිලට් එකට ගිහිල්ලා චූ කරලා කොමෝඩ් එකේ වාඩි වෙලා හිටපු මිගාරගෙ ඇඟට.
මිගාරයා ‘යෝබ් ත්වයූ මාත්’ කියලා කෑ ගහලා.
රුස්සා සමාව අරගෙන කියලා, මිගාරයා කලු නිසා කලුවරේ පෙනිලත් නෑ කියල. ඒකට ඌට තවත් මල පැනලා කලු කිව්ව කියලා, ඌට රේසිස්ට් කියල බැනල ගහන්නත් ගිහිල්ලා.
එදා ඉඳලා අපි ටොයිලට් එකේ ලයිට් තිබුනත්
‘මිගාර, උඹ ඇතුලෙද’ කියල අහනවා, විශේෂයෙන් ඌට අපි කියන දේ ඇහෙන අහල පහලක් ඉන්නව නම්.
එතකොටත් ඉතින් ඌ කියන දේ දැන් ඉතින් ඔයාලා දන්නව නේ.
පින්තූරය: සෝවියට් දේශයේ මගේ කාමරේ, පෝලන්‍ත, පෙරු, ඉක්වදෝ යාලුවන් සමග
උපුටා ගැනීම: Devapriya Siriwardena