මමයි මගේ රූමා ටිකිරියි පලමු වසරෙදී රුසියානු භාෂාව ඉගෙන ගෙන, ඉලෙක්ට්‍රොනික් ඉංජිනේරු පීඨයට ආවම, සෝවියට් ලමයි සහ රටවල් කීපයකින් පැමිනි ජාත්‍යන්තර සිසුන් තමයි අපේ ගෲප් එකේ හිටියේ.
සෝවියට් අය ජර්මන්, ඉංග්‍රීසි, ප්‍රංශ යන භාෂාවන් දෙවෙනි භාෂාවන් ලෙස ඉගෙන අතර, විදේශීය සිසුවන් රුසියන් භාෂාව තව දුරටත් ඉගෙන ගත්තා. අපිත් වෙන වෙන පංති වලට දැම්මා. ප්‍රංශ කතා කරන අය, ස්පැනිෂ් කතා කරන අය වශයෙන්, අපි දෙන්නට කිව්වෙ ඉංග්ලිශ් කතා කරන අය කියලා. අපි කතා කරපු ඉංග්‍රීසි උන් දන්නවානම් උන් එහෙම කියන්නැති බව නම් ෂුවර්.
උන් එහෙම කිව්වෙ, අපි ආපු රට පරන ඉංග්‍රීසි කොලනියක් නිසයි.
අපේ පංතියේම පරන ඉංග්‍රීසි කොලනියකින් ඇවිල්ලා හිටියෙ මමයි ටිකිරියි විතරයි. ඉතින් අපි පලවෙනි දවසෙ රුසියන් පංතිය හොයාගෙන යන කොට ලංකාවෙ පුරුද්දට ටිකක් පරක්කු වෙලා. අපේ ටීචර් ටිකක් වයසට ගිය නෝනා කෙනෙක්. එයාට ටිකක් තරහා ගිහිල්ලා තිබුනේ, අපි හිතුවෙ අපි ප්‍රමාද වෙච්ච නිසා කියලා.
‘කෝ අනික් ලමයි?’
‘අපි දන්නෙ නැහැ. අපේ ගෲප් එකෙන් අපි දෙන්න විතරයි’
අපි ඉතින් තවත් විනාඩි දහයක් විතර හිටියා. වෙන කවුරුවත් එන පාටක් නැහැ.
‘අපි පටන් ගමු. තව බලා ඉන්න එකෙ තේරුමක් නැහැ වගේ’ ටීචර් කියනවා. එයා බෑග් එකෙන් රෙජිස්ටර් පොත ගත්තා අපේ පැමිනීම ලකුනු කරගන්න.
‘නම්බූ නා මා නානා යක් කා ර’
‘ඉන්නවා ටීචර්’ මම කිව්වා
‘අක්මී මා න පල්ලි යෙ ගුරු ගෙ’
‘ඉන්නවා ටීචර්’ මම ආයෙත් කිව්වා
‘ලාල් දේව ප් රි ය’
‘ඉන්නවා ටීචර්’ මම අයේත්.
‘සිරි වාර්දාන’
‘ඉන්නවා ටීචර්’ ඒත් මම.
දැන් ටීචර්ට මල.
‘මෙතන ලමයි හතර දෙනෙක් නැහැ නෙ’ කියලා නම් තුනක් කපලා මට ලාල් දේවප්‍රිය කියන නම් දෙක විතරක් පාවිච්චි කරන්න කිව්වා.
මගේ ඒ දවස් වල සම්පූර්න නම නම්බුනාම නානායක්කාර අක්මීමන පල්ලියගුරුගෙ ලාල් දේවප්‍රිය සිරිවර්ධන.
(අපේ උපාධි සහතිකය දුන් උත්සවයේදී මගේ නම අමාරුවෙන් රුස්සෙක් කියන්න පටන්ගන්නකොටම ශාලාවෙ හිටපු අය අත්පුඩි ගහන්න පටන් ගත්තා, ඒත් මම ඇවිදගෙන් ගිහිල්ලා ස්ටේජ් එකට නැගලා එන කොට එයාලට අත්පුඩි ගහලම ඇතිවෙලා, අත්පුඩි ගැසීම නවත්තලා, මිනිහා තවම නම කියවනවා. ඉතින් මම සහතිකේ ගන්නකොට එකෙක්වත් අත්පුඩි ගැහුවෙ නැහැ.)
ඊලඟට ටීචර් හුස්මක් අරගෙන,
‘දිස නායකෙ මුදි යාන්සෙ ලා ගෙ’
‘ඉන්නවා ටීචර්’ ටිකිරි නැගිටිමින්
‘මහ නාමා ටිකිරි’
‘ඉන්නවා ටීචර්’ ටිකිරි ආයෙත්. ටීචර්ගේ මුහුන් දැන් තරහින් රතු වෙලා.
‘බණ්ඩා දිස නායකේ’
‘ඉන්නවා ටීචර්’ ටිකිරිම ආයෙත්.
මල පැනපු ටීචර් කෑගහනවා ටිකිරිට.
‘ඔය ලමයට කියන්න තිබුනනේ ඔයාගෙ නමත් දිගයි, ඒකත් සමහරවිට තුනකට කඩලා ඇති කියලා’
ටිකිරිත් රතුවෙලා තරහින්, ඒක උගේ වරදක් නෙවෙයිනේ. මට හිනහ හින්දා ඌට ඊටත් වැඩිය මල. උගේ නම දිසානායක මුදියන්සේලාගේ මහානාම ටිකිරි බණ්ඩා දිසානායක.
ලමයි හතක් බලාගෙන හිටපු ටීචර්ට දැන් ඉන්නෙ ලමයි දෙන්නයි. එයා ඉතින් මොනවා හරි කියලා දීලා මගෙන් එක ප්‍රශ්නයක් අහනවා, අනික් ප්‍රශ්නය ටිකිරිගෙන් අහනවා. මල කරදරේ නිසා ටිකිරි පංති එන්නෙ නැහැ දැන්. අර ගෑනි මාව මරාගෙන කන්න හදනවා, පාඩම් සම්බන්ද ප්‍රශ්න වලට නම් උත්තර දෙන්න පුලුවන් ඒත් ටිකිටි ගැන බොරු කියන්න පුලුවන්ද හැමදාම.
ඒකෙන් උනේ ටිකිරි පංති යන්න කම්මැලි උනා ඒ නිසා ඩිග්‍රි එකත් නැතුව ගෙදර ආවා, මම බොරු කියන්න පුරුදු උනා. නැත්නම් ඉස්සර බොරු කියපු කෙනෙක් නෙවෙයි මම. ඒකත් බොරුවක් කියලා හිතන්න එපා.
උපුටා ගැනීම: Devapriya Siriwardena