පාරට බිල්ඩින් කැඩීම (වැල්වටාරම්)

අපේ සාප්පුවේ ඉදිරි පස කොටසට නඩුවක් තිබුණා.එක්දාස් නවසිය බර ගණන් වල හදපු ඉතාම පරණ කබොක් ගල් ගොඩනැගිල්ලක් ඒක.නඩුව නිසා කිසිම නඩත්තු කටයුත්තක් කෙරිල නෑ අවුරුදු විස්සකින්වත්.තාත්තාගේ තරුණ කාලෙදි පටන්ගත්ත මේ නඩුව,යන්තම් මම නාකි වෙන්න කිට්ටුව ඉවර වුනා.ඔය නඩුවේ කතාව යුද්ධය හා සාමය වගේ දැවැන්ත නවකතාවක් වෙන නිසා නඩුව අපි දිනපු බව විතරක් දැනට ඇති.

දැන් ඔන්න බිල්ඩිමට අපිට ඕන දෙයක් කරන්න පුලුවනි.නඩු ගාස්තු,ඔප්පු ගාස්තු,මිනින්දෝරුවට,පිස්කල් උත්තමයට ගෙවලා නට්ටම් වෙලා හිටියත් මම තීරණය කලා,මේක කඩලා අලුත් බිල්ඩිමක් ගහන්න.මූලික පියවර වශයෙන් බිල්ඩිම සම්පූර්ණයෙන්ම කඩලා බිම සුද්ධ කරගන්න ඕන වුණා.

මෙතනදී ඉතින් විවිධාකාර අදහස් යෝජනා, උපදෙස් මට හම්බ වුනා .

“ඇයි ඕක කඩන්නෙ?කපරාරු කරලා හොදට පේන්ට් කරන්න.”(වේයො නැගලා, කබොක් දිරලා හැම තැනම පස් ගොඩවල්!මේකෙ තීන්ත ගාගෙන හිටපල්ලකෝ)

“ඔයාගෙ බාසුන්නැහේල දම්මල කඩවන්න!”(මගෙ පොලිෂ් බාස්ලගේ කැපෑසිටිය මන් දන්නවනේ!)

“කේන්දරේ බලල නැකතක් හදා ගෙන බාර හාර වෙලා ඕවා කරන්න!”

“අංජනමක් බැලුවනම් මොකද?”

“පාර අයිනෙ ඔය ඉඩම විකුණලා හොද ගාණක් අරගෙන ජොලියෙ ඉන්න!”(අම්මටඋඩු !)

නාහෙට අහන්නැති වැඩිය පරිණත නැති ඒ කාලේ, (දැනුත් වැඩි වෙනසක් නෑ.)

හිතපු දේ කරනවාම තමයි.ඔන්න ඉතින් හතර අතේ පණිවිඩ යවලා බිල්ඩින් කඩන අය වැඩේ බලන්න එන්න ගත්තා.

“පලංචි දාන්න ඕනෑ,පාර අයිනෙම නිසා භයානකයි!කට්ටියත් ඕනෑ.අසූ දාහයි!පලංචි ගෙනත් ඕනෑ!” ඔන්න පලමු ලංසුව!

ඇඩෙනවා තනි ඇහැට!

අපේ මාමත් මනුස්සයෙක් එක්කන් ආවා.හිතල බලල ගානක් කියන්නම් කියල ගියා.ඊට පස්සෙ කෝල් කරල ඇහුවම උණ හැදිලලු! වැඩේ දැකලමද,හිතලමද මන්දා?.මං ආයෙ කරදර කලේ නෑ.

” හැත්තෑ පන්දාහක් ඕනෑ!”

“හැටක් ඕනෑ!”

“අන්තිම පනස් පහකට කරලා දෙන්නම්!”

දැන් ඔන්න පනස් පහේ මිනිහට වැඩේ බාර දෙන්න අර ඇදගෙන ඉන්නකොට අපේ ස්ප්‍රේ බාස් ,අජිත් ඔත්තුවක් අරගෙන ආවා.කුඩු කාරයො පුනරුත්ථාපනය කරන තැනක,මේ වගේ වැඩ භාර ගන්නවලු.

අජිත්ව යවලා කාඩ් එකක් ගෙන්න ගෙන මම කෝල් කලා.වැඩේ බලන්න කෙනෙක් එවන්නම් කිව්වා.

කලිසමට ටීෂර්ට් එක යට කරලා බෙල්ට් එකක් දාපු අමුතුම පොරක් ඔන්න ආවා.මහ දැනමුත්තා වගේ බිල්ඩිම වටේ ගිය මේ ඩෑල් එක කිව්වා “හතර දෙනෙක් එක්ක එන්නම් ,තිස්පන්දහක් දෙන්න මිස්ටර් !” කියලා.මමත් නිකම් ඉන්න බැරි කමට ඇහුවා “තිස්දහක් දෙන්නද?” කියලා.

“හරි මිස්ටර් ,අපි හෙට එන්නම්.”පොර ඒකටත් එකග වුනා.ඊලගට පන්දහක ඇඩ්වාන්ස් එකක් ඉල්ලුවා!

“ඇඩ්වාන්ස් නම් දෙන්නෙ නෑ,වැඩේ කෙරෙන විදිහට තමයි සල්ලි දෙන්නෙ,වැඩේ ඉවරම වෙනකම් ඔක්කොම සල්ලි දෙන්නෙත් නෑ” කියලා මම පැහැදිලිව කිව්වා.මිනිහත් ඒක පිලි අරගෙන ටිකක් දුර ගියා .ඒ ගිහින් ආයෙත් ඇවිත් “බස් එකේ යන්නත් ඕනෙ, හෙට කට්ටිය හොයන්න යන්නත් ඕනෙ” කියලා “දෙදහක්වත් දෙන්න බැයිද මිස්ටර්?” කියලා ඇහුවා.(හේතුව දන් නෑ දිගටම මට කතා කලේ මිස්ටර් කියලා)

සත්වයින්ගේ හැටි දන්න නිසා මම ආසාව අතෑරල රුපියල් පන්සීයක් දුන්නා.මිනිහත් ඒක අරන් හෙට එන්නම් කියලා ගියා.

මම ආයෙ ඒ මධ්‍යස්ථානෙට කෝල් කරලා ඇහුවා ඇත්තටම මේ ගොල්ලන්ට මේ වැඩ දන්නවද, කලින් කරලා තියෙනවද කියලා!!

“ඔව්! ඔව්!කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑ !”මට පිලිතුරු ලැබුණා.

බිල්ඩිම කඩනවා කියන්නෙ සත පහක ප්‍රයෝජනයක් නැති,කරපු දෙයක් පේන්නෙත් නැති වැඩක් නිසා මේක පුලුවන් තරම් අඩුවට කරගන්න තමයි මටත් ඕනෙ වෙලා තිබුනෙ.ආවොත් එහෙමයි නාවොත් එහෙමයි කියලා හිතාගෙන මාත් හිටියා.

මෙන්න පහුවදා මේ පොර,අර කිව්වත් වගේ තව තුන්දෙනෙකුත් එක්ක ත්‍රීවිල් එකක පැක් වෙලා ආවා මහ විශාල කුලුගෙඩියකුත් එක්ක.(ඒ කාලෙ කොරෝනා ගැන හිතලවත් නෑනෙ)

මගේ ලගත් පොඩි කුලුගෙඩි,අලවංගු එහෙම තිබුණා.ආපු ගමන්ම වහලෙ ෂීට් ටිකයි ලී ටිකයි බෑවා. එවෙලේ ඉදලා මුන් හතර දෙනා ඔන්න කඩන්න පටන් ගත්තා.

මටත් දැන් වැඩේ සැටිස්.

එකට විතර කෑමට වැඩේ නවත්වලා මගෙන් පන්දාහක් ඉල්ලුවා.දැන් ඉතින් වැඩේ යන නිසා මමත් දුන්නා.හතර දෙනා පයින්ම ඇතුල්කෝට්ටේ පැත්තට ගියා.පැයකට විතර පස්සෙ මුන් ටික එනවා මෙන්න කගවේන්නු වගේ..!

දැන් වැඩේ වේගෙ ඩබල්..!අපේ අල්ලපු ඔරලෝසු කඩේ අනිල් අයියත්,ත්‍රීවිල් පාක් එකේ කට්ටියත් මාත් එක්ක එකතු වෙලා වැඩේ නරඹනවා දැන්.

“රටේ සංවර්ධනයට කුඩු වලින් තියෙන දායකත්වය බලන්නකෝ මල්ලි?”අනිල් අයියා හරබර අදහසක් ඉදිරිපත් කරනවා.

( අනිල් අයියා ගැන මෙතනදි වචනයක් කියන්න ඕනෑ.මං දැකලා තියෙන ඉතාම නිරහංකාර විනෝදකාමී චරිතයක්.මනුස්සකම උපරිමයෙන් තිබුන කෙනෙක්.අනිල් අයියා කියන්නේ අපේ ප්‍රවීණ ගීත කෝකිලාවිය ඇන්ජලීන් ගුණතිලක මහත්මියගේ ප්‍රිය බෑණනුවන් බවත් නොකියාම බෑ.මේ සිද්ධියෙන් පස්සෙ අනිල් අයියා ජීවත් වුනේ මාස කිහිපයයි.හදිසි හෘදයාබාධයකින් අප අතරින් සමුගත්තේ වයස පණස් ගණන් වලදී.අනිල් අයියගේ පුතා වන අපේ හිතවත් ජූඩ් තාත්තාගේ ඔරලෝසු ව්‍යාපාරයත් ආත්තම්මාගේ කලා කටයුතුත් සමබරව කරගෙන යෑම ලොකු සතුටක්.ඔහුට සුභ පැතුම්!)

ආයෙත් කතාවට එමු.නව ජවයකින් වැඩේ පටන් ගත්තට මොකද දැන් කිසිම පරිස්සමක් පේන්න නෑ.වටෙන්ම කඩා ගෙන කඩාගෙන යනවා..!උලුවහු ගලවලා දානවා..!මුන් දැන් කියන දෙයක් කණකට ගන්නෙත් නෑ.

බිල්ඩිමේ පාරට මුහුණතේ යට කෑල්ල තනි ලොකු උලුවස්සක්.ඊට උඩින් හෙනකදයා වගේ තඩි කොන්ක්‍රීට් බීම් එකක් තිබුනා දෙපැත්තේ කණු දෙකක් උඩ.ඒ බීම් එක උඩ බිත්තියක් බැදලා, තව පොඩි දොරක් තියලා තිබ්බා.ලෑලි සොල්දරය මේ වෙද්දි ගලවලා තිබුනෙ.උඩ කෑල්ලේ බිත්තිය කඩලා බර සැහැල්ලු කරගන්න තිබුන චාන්ස් එක මුන්ගේ ඉක්මන් කම නිසා මිස් වුනා.අනිත් බිත්ති වලයි උලුවහු වලයි සපෝට් එක නැතුව ගියා විතරයි බිල්ඩිමේ මූණත වැනෙන්න පටන් ගත්තා!

“මල්ලි එනපොට හරියන්නෙ නෑ !”අනිල් අයියා අනතුරු ඇගෙව්වා.

මෙච්චර වෙලා කියන දෙයක් නාහපු බක පණ්ඩිතයා හෙවත් වැඩේ ගත්තු එකාට මම කෑගහලා වැඩේ නවත්ත ගත්තා.

“යකෝ දැන් මේක පාරට වැටෙයි!අපි දෙන්නටම හිරේ යන්න වෙයි කාටහරි මුකුත් උනොත් !” කියලා.

ඒ පාර මූත් බිත්තිය දිහා බලලා “මම හිරේ යන්නම් මිස්ටර්, මමනේ වැඩේ ගත්තෙ!” කිය කියා පපුවට ගහගන්න පටන් ගත්තා!

මලහත්තිලව්වයි! නඩේ ගුරා නුහුගුණ කාරයෙක් වගේ.හැබැයි අනික් කුඩ්ඩෝ සෑහෙන වගකීමෙන් හැසුරුණා.

“අපි බීම් එකට මුක්කු දෙකක් ගහමු!” දෙන්නෙක් මුක්කු ගේන්න පරාල ගොඩ දිහාට දිව්වා.

“මම මහ කඹෙන් බීම් එක පිටිපස්සට ඇදලා බදින්නම්!”තවත් එකෙක් ශීට් බාපු කඹෙත් අරන් පලංචියට නැගලා ගැට ගහන්න පටන් ගත්තා.ඒක ඇදලා බදින්න පිටිපස්සෙ කොන්ක්‍රීට් කණු තිබුනා.

මම වටේටම අනතුරු ඇගෙව්වා.අපි කාටවත් ඒ හරියෙ ඉන්නවත් වාහන නවත්තන්න දුන්නෙවත් නෑ.අනිල් අයියා අපේ මල්ලිත් එක්ක ඒ වැඩේට බැහැලා හිටියා.

මෙන්න දැන් මට පේනවා කඹේ අරන් නැග්ග එකා බීම් එක ගැට ගහන විදිහ. හරි තදට බීම් එකට කකුලක් තියාගෙන ගැටේ ගහනවා. හැබැයි පාර පැත්තට බීම් එක තල්ලු වෙන්නයි මේ යකා ගැම්ම අරන් ගැටේ තද කරන්නේ..!

“බහිනවා බහිනවා මැරෙන්න යනවද? “මම කෑගැහුවා.

“නෑ නෑ මහත්තයා ඊලගට පිටිපස්සට අදිමු!”කිය කියා මූ ගැටේ දානවා.

දැන්නම් බිත්තිය වැටෙනවාම තමයි වැනෙන විදිහෙන්.

“මැරෙන්නෙ නැතුව බැහැපන් ගොන් %කෝ..!”කියලා කෑගහපු මම “කෝ මේ මුක්කු?” “කියාගෙන පිටිපස්සට දිව්වේ කොහොම හරි බීම් එකට බාල්ක දෙකක් හිර කරන අදහසින්.මේ අතරෙ අපේ මල්ලි පාරෙ එක පැත්තක වාහන නවත්තා ගන්නවත්, අනිල් අයියා කෑගහගෙන අනිත් පැත්තෙ වාහන නවත්ත ගන්නවත් මන් බලාගෙන.

“මිනිස්සු බැන්නත් කමක් නෑ වාහන ටික නවත්ත ගනින් මල්ලි !”අනිල් අයියා පාර මැද්දෙ ඉදන් කෑ ගහනවා.

එක කුඩ්ඩෙකුත් එක්ක මම බාල්ක කෑල්ලක් උස්සන් එනකොටම මගේ ඇස් ඉස්සරහපිටම, දඩාංං! සද්දෙන් අපේ බිල්ඩිමේ ඉදිරි කොටසම බත්තරමුල්ල මහ පාරට කඩන් වැටුණා..!

දූවිලි වලාවක් පිටවුණා.පාර පුරා ගඩොල් කෑලි, කබොක්, පස් වගේ විසිරුණා.පාරෙන් එහා පැත්තෙ ත්‍රීවිල් පාක් එකේ ලගට යනකම් කෑලි ගිහින් තිබුණා.වැඩි හරිය පාර මැද.බීම් රාජයා පේව්මන්ට් එක උඩ වැතිරිලා හිටියා.

මගේ හිතට ආවේ එකම අදහසයි.”කාටද තුවාල? “මම කෑගහගෙන වටේටම දුව දුව බැලුවා.තුවාල කාරයෝ ඉස්පිරිතාලවලට යවලා ඊලගට එන ඕන එකකට මූණ දෙනවා කියලා හිතාගෙන මම හිටියේ.

දෙයියන්ගෙ පිහිටයි,කිසිම කෙනෙකුට පොඩි තුවාලයක්වත් නෑ.වාහන වලටත් නෑ.පාර මැද පස් ගොඩ විතරයි.

“තමුසෙලාට පිස්සුද ඕයි!”කියලා බැන බැන මිනිස්සුත් පස් ගොඩ මගහැර හැර වාහන අරන් යන්න පටන් ගත්තා.

එතකොටයි මට බීම් එක බැද බැද හිටපු එකා මතක් වුණේ.අදුරු වලාපට අතරින් හිනැහී නැගිටිමු වගේ මෙන්න මූත් දූවිල්ල මැද්දෙන් දුවගෙන එනවා.

“මහත්තයට කේන්ති ගිය බව තේරිලා මං බැස්සා මහත්තයා !මහත්තයා මගෙ පණ බේරුවා..!කිය කියා මේකා මගෙ වටේ කැරකෙනවා.මටත් ආපු සන්තෝසෙට මිනිහව අල්ලලා ඉඹින්න තරම් හිතුනා පණ බේර ගත්තට.(ආයෙ ඉතින් නිකම් මොකටද කියලා ඉඹින්න නම් ගියෙ නෑ ඉතින්)

“අපේ වැරැද්ද!තනිකර අපේ වැරැද්ද !අපිට මිනිස්සු එකතු වෙලා ගැහුවත් කියන්න දෙයක් නෑ මිස්ටර්!”වැඩේ භාර ගත්තු මහදැනමුත්තා හිටගෙන ඉන්නවත් පණ නැතුව බිම ඇණ තියාගෙන කියනවා ඒ අස්සේ.

අපේ අසල් වැසි උක්කුන් මාමා වහාම සීන් එකට එන්ටර් වුණා.

“දැන් තවත් මේකෙ සිරි නරඹ නරඹ ඉන්නෙ නැතුව පාර අස් කරපියව් &%තිගෙ පුතාලා ටික !” උක්කුන් මාමා කුඩ්ඩොන්ට ගර්ජනා කලා.

“උඹත් මේ කුඩු කාර (වාසුදේවගේ ප්‍රියතම වචනය)යලගෙන් වැඩ ගන්නව මෙතන!” කියලා මටත් දෝස්මුරයක් දැම්මා.

කූඹි ගුල ඇවිස්සුනා වගේ සවලුත් අරන් පාරට පැන්න කට්ටිය පාර අස් කරන්න ගත්තා.ඒත් ඒ වැඩේ ලේසි වෙන්නෙ නෑ, අපේ ඉෂ්ට දේවතා අනිල් අයියා ආයෙ පිහිටට ආවෙ නැත්නම්.මේ වෙලාවෙ පාරෙ ආපු පොඩි එක්ස්කැවේටරයක් අනිල් අයියා නවත්තගෙන,”මලේ ,වරෙන් වරෙන් මෙයත් එක්ක වැඩේ කතා කරගමු!”කියලා කෑගැහුවා.

මමත් ඒකෙ ආපු මනුස්සයට ගානක් දෙන්නම් කියලා යන්තම් පාර ඉක්මනට සුද්ද කරගත්තා.

අපි බිල්ඩිම කඩපු ආකාරය සුමාන ගානක් කට්ටිය කතා වුණා.

ප.ලි.

කුඩු පානය කරන්නෝ මට ඉඩම සුද්ද කරලා දීලා අන්තිම වැඩ ටිකනම් ලස්සනට කරලා දුන්න බව කියන්න ඕනෑ.මම ගාන අඩු කලෙත් නෑ.තිස්පන්දහම මිස්ටර්ට දීලා දැම්මා.බීම් එකට යට වුනු යකඩ පලංචි සෙට් එකක් ඇඹරිලා අලාබෙ ගෙවන්න සිද්ද වුනා.එතන මිනිහෙක් හිටියා නම් වෙන දේ හිතා ගන්නවත් බෑ.

උපුටා ගැනීම: Nalaka Caldera